ПРОПАВЕДЗЬ У ПЕРШУЮ НЯДЗЕЛЮ ПАСЬЛЯ ПЯЦІДЗЕСЯТНІЦЫ. УСІХ СЬВЯТЫХ

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Упадабаныя браты і сёстры!

Першую Нядзелю пасьля Пяцідзесятніцы Царква першую нядзелю пасьля сыходжаньня Сьвятога Духа на апосталаў, прысьвячае праслаўленьню Усіх сьвятых, у подзьвігу веры празьзяўшых патрыярхаў, прабацькоў, прарокаў, апосталаў, пакутнікаў, сьвятамучанікаў, прападобных, праведных, дзеля Хрыста юродзівых і усіх тых, ад стагодзьдзя Богу дагадзілі. І узначальвае гэты хор сьвятых Найсьвяцейшая Уладарка Багародзіца, бо Яна чысьцінёй, верай і подзьвігам служэньня Усявышняму перасягнула не толькі тых, хто нарадзіўся на зямлі, але і Анёльскі чын. Усе сьвятыя угоднікі — браты нашы па плоці і веры. Сьвяткуючы іх памяць, мы уступаем зь імі ў рэальныя, хоць гэта і не паддаецца зямным вымярэньні, зносіны, просім іх сьвятых малітваў і заступніцтва, разам зь імі славім Збавіцеля.

АКАФІСТ СЬВЯТОМУ І ЖЫВАТВОРЧАМУ ДУХУ

Кандак 1

Прыйдзіце, усё верныя, уславім сыходжаньня Сьвятога Духа, з улоньня Айца выліўся на апосталаў, як вада, богапазнаньням пакрыўшы зямлю і спадабляецца Жыватворчаму ласкі усынаўленьня і Нябеснай славы тых, хто чыста прыходзіць да Яго, Ён асьвячае  і абагаўляе тых, хто заклікае:

Прыйдзі, Суцяшальнік, Дух Сьвяты, і усяліся ў нас.

Ікас 1

Анёлы на нябёсах сьветлымі саборамі няспынна вуснамі апяваюць славу Сьвятога Духа, як крыніцы жыцьця і сьвятла духоўнага. З імі ж і мы праслаўляем Цябе, Дух неспасьціжны, за усе відавочныя і таемныя міласьці Твае і пакорліва просім дабраслаўлёнага асьвятленьня Твайго:

ПРОПАВЕДЗЬ У ТРАЕЦКУЮ БАЦЬКОЎСКУЮ СУБОТУ

Праўду, праўду кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць у Таго, Хто паслаў Мяне, мае жыцьцё вечнае, і на суд ня прыходзіць, а перайшоў ад сьмерці ў жыцьцё. Праўду, праўду кажу вам: настае час, і настаў ужо, калі мёртвыя пачуюць голас Сына Божага і пачуўшы, ажывуць. Бо як Айцец мае жыцьцё ў Самім Сабе, так і Сыну даў мець жыцьцё ў Самім Сабе; і даў яму ўладу правіць і суд, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы. Ня зьдзіўляйцеся з гэтага: бо настае час, калі ўсе, хто ў магілах, пачуюць голас Сына Божага, і выйдуць тыя, што тварылі дабро на ўваскрэсеньне жыцьця, а што ліха чынілі - на ўваскрэсеньне асуды. Я нічога не магу тварыць Сам ад Сябе. Як чую, так і суджу, і суд Мой справядлівы, бо ня шукаю Маёй волі, а волі Айца, Які паслаў Мяне

Ян. 5:24 - 30

Слава Ісусу Хрысту!

Упадабаныя браты і сёстры!

Сёньня наша Сьвятая Праваслаўная Царква сабрала нас для таго, каб усе мы зьдзейсьнілі шчырую малітву аб усіх памерлых бацькоў, братоў, маці і сясьцёр нашых. Гэты дзень зьяўляецца памінальнай суботай і не выпадкова менавіта ў суботу Царква заклікае нас на малітву усіх памерлых праваслаўных хрысьціян. Менавіта ў суботу Гасподзь і Збаўца наш Ісус Хрыстос нежывым Сваім целам знаходзіўся ў труне. Але гэты суботні дзень таксама называецца бацькоўскім днём, таму молячыся за спачын таго ці іншага чалавека, перш за усё, мы успамінаем нашых бацькоў, якія далі нам жыцьцё і выхавалі нас, пра якіх мы памятаем і аб якіх мы молімся, узносячы старанныя малітвы Госпаду аб тым, каб Ён дараваў ім і падаў ім Сваё Нябеснае Бясконцае Дабрашчаснае Царства.

ПАМІЖ ДВУМА АРЛАМІ Паштоўка з пастскрыптумам Алесю Пашкевічу-гісторыку

На сайце “Нашай Нівы”, якая навязала дыскусію ў недыскутабельным пытанні, я прачытаў вельмі дзіўнае пытанне кваліфікаванага гісторыка Алеся Пашкевіча: чаму грамадзянка і жыхарка Беларусі Вераніка Себасцяновіч не можа ўсталяваць крыж па сваім былым камандзіру з польскай Арміі Краёвай? Можа. На могілках. На індывідуальнай магіле. І ніхто ёй гэтага не забароніць. Вераніка ж Себасцяновіч паставіла не надмагільны крыж на могілках, а помнік у выглядзе крыжа, маштабы якога аніяк не надаюцца на ўшанаванне памяці аднаго чалавека. І гэта помнік не камандзіру, а баевікам Арміі Краёвай.

ДА ПЫТАНЬНЯ РАСЕЙСКАЙ АСЕМЯЛЯЦЫІ БЕЛАРУСКАЙ АГІАГРАФІІ

Займаючыся гісторыяй беларускай праваслаўнай абрадавасьці сутыкаесься зь цікавым фактам: некаторыя памяці ў праваслаўных месяцасловах маскоўскай традыцыі, нябыта павязаныя зь Беларусьсю, адсутнічаюць у старажытных месяцасловах створаных на нашых землях. Разам з тым, назіраецца непасрэднае насаджэньня падобных памяцей у сьвядомасьці праваслаўных беларусаў менавіта пасьля далучэньня Кіеўскай мітраполіі да Маскоўскага патрыярхату ў канцы XVII ст.

Ці ушаноўвалі праваслаўныя беларусы кіеўскага князя Уладзіміра?

Практычна ва усіх царкоўных календарах Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы ды беларускіх календарах некаторых іншых Праваслаўных юрысдыкцый[i] мы сустракаем памяць “сьвятому раўнаапостальнаму князю Уладзіміру”, а сучасныя расейскія і украінскія агіяграфы актыўна распаўсюджваюць міф аб старажытнасьці гэтае памяці дзеля усіх земляў Кіеўскай Русі.