Sunday, March 21, 2010

СЛОВА Ў ПЯТУЮ НЯДЗЕЛЮ ВЯЛІКАГА ПОСТУ

архіяпіскап Лука (Война –Ясянецкі)

Ведаем мы з кнігі Быцьця, што стварыў Бог чалавека па вобразу Свайму і па падабенстве (Быць. 1:26).

Ведаем таксама, што стварыў яго Гасподзь “з пылу зямнога і ўдыхнуў у твар ягоны дыханьне жыцьця, і зрабіўся чалавек душою жывою.” (Быць. 2:7)

Такім чынам, дух і душа чалавека маюць свой пачатак у Духу Божым і таму здольныя да зносін зь Ім. Гэта запомніце.

У дзень Дабравешчаньні Найсьвяцейшай Багародзіцы, чуеце вы ад нас, што пасьля сходу на Яе Усясьвятога Духу гарэла Усясьвятая Дзева Марыя Боскім агнём і не згарала, падобна неапалімаму кусту, які бачыў вялікі Майсей у пустэльні.

Гэта быў найвялікшы прыклад успрыманьня чалавекам Духа Сьвятога. І асьвяціў Сьвяты Дух Яе чалавечую існасьць найвышэй Анёлаў і Арханёлаў, Сэрафімаў і Хэрувімаў.

Ніхто зь іншых людзей ніколі не быў у такіх блізкіх зносінах зь Духам Божы, як Усясьвятая Дзева Марыя.

Але не толькі ў гэтай выключнай форме нашэсьця агню Боскага магчымы зносіны духу чалавечага зь Духам Божым; яно, як правіла, адбываецца інакш, у форме узрушаючага узьдзеяньня Духу Божага на дух чалавечы, як бачным мы гэта ў жыцьцях сьвятых і першым чынам у дзівосным жыцьці звышгоднай Марыі Эгіпэцкай, добрай памяці якой прысьвечаны пяты тыдзень Вялікага посту. Аб яе жыцьця, падобнага жыцьцю анёльскаму, вы ужо шмат раз чулі ад нас, пастыраў вашых. Не буду стамляць вас паўторам.

У пяшчоце і раскошы, жыцьцём, поўным граху і распусты, жыла ў Эгіпце гэтая зьзяючая маладая прыгажуня, не падумваючы аб вялікім брудзе сваім. Але Усёведаючаму Богу было вядома, якой бяздоннай была глыбіня яе сэрца і на якія подзьвігі зносін зь Духам Божым была здольная яна.

І Ён, не жадаючы сьмерці грэшніка, спыніў Марыю на яе згубным шляху раптоўным магутным узрушэньнем яе душы.

Яна разам зь натоўпам народа жадала увайсьці ў Іерусалімскі храм у дзень Узьняцьця Крыжа Госпада, але далей створкі ступіць не магла, бо нейкая невядомая сіла адштурхвала яе ад дзьвярэй храму, калі спрабавала яна увайсьці. Прад духоўнымі вачамі Марыі раптам паўстаў агідны бруд яе жыцьця ў Эгіпце; яна здрыганулася усёй істотай сваім і з палымянай малітвай зьвярнулася да Усясьвятой Багародзіцы, абраз якой вісеў над дзьвярамі храма.

Усясьвятая Багародзіца удастоіла яе адказу: “Ідзі за Ярдан, і тамака знойдзеш супакой душы тваёй”.

Вольна увайшла пасьля гэтага Марыя ў храм і з палымянай любоўю пацалавала крыж Выратавальніка свайго Госпада Ісуса Хрыста.

Наступнае 47-гадовае жыцьцё Марыі ў Заярданской пустэльні была суцэльным шэрагам дзівосных узьдзеяньняў Духу Сьвятога на яе душу і цела.

Але немагчыма ў адной пропаведзі асягнуць усю глыбіню яе няспынных зносін зь Духам Божым, якім дасягнула яна ужо ў целы, у гэтым зямным жыцьці, вялікай блізкасьці, калі нават не роўнасьці з бесьцялеснымі сіламі нябеснымі.

Скажу толькі, што прамыя узьдзеяньні Духу Сьвятога на душу чалавечую ў большай або меншай ступені выпрабоўвалі не толькі вялікія сьвятыя, але часта перажываем іх і мы, радавыя і нават слабыя хрысьціяне. І нас, падобна Марыі Эгіпэцкай, спыняе Гасподзь Бог на крывых і грахоўных шляхах нашага жыцьця вельмі рознымі узрушэньнямі душы нашай.

Як часта, як нечакана бурацца самавольна пабудаваныя намі па нашых уласных пляна і жаданьням будынкі жыцьця нашага, калі будуем мы іх, кіруючыся запалам і жаданьнямі сваімі, а не па запаведзях Выратавальніка нашага Ісуса Хрыста!

Як часта пасланая Богам цяжкая хвароба прымушае нас спыніцца ў імкненьні дасягнуць высокага грамадзкага становішча, багацьця альбо славы зямной.

Будзем жа памятаць, якія неацэнныя духоўныя выгоды атрымала звышгодная Марыя Эгіпэцкая пасьля таго, як спыніў яе Хрыстос Бог на яе згубным шляху.

Да усяго цяжкага і нечаканага, што прыходзіцца нам перажываць, будзем ставіцца з глыбокай пакорай волі Боскай, а не з грахоўным нараканьнем на Бога, які ратуе нас. Амін.