АГУЛЬНАЯ СПОВЕДЗЬ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

Гасподзь, стаю цяпер прад Табой зь усёй няпраўдай маёй і надзелены мілатой Тваёй; Гасподзь, як блуднага сына, яка авечку зьніклую, спагані, прабач і вылечы! Гасподзь, штогадзіны прад Табою грашу... Няма ў мне радасьці пра сустрэчу з Табой; няма ў мне стараннасьці ў шуканьні Цябе!.. Божа, як лёгка мне ў мітусьні жыцьцёвым, у бязьдзейных думках; Гасподзь, як цяжка мне ў маўчаньні і глыбокай пашане, у малітве і адзіноце стаяць перад Табой! Божа, прабач... Калі б я любіў Цябе, то шукаў бы Цябе штогадзіны, тужыў бы аб Цябе дзень і ноч, цешыўся б кожнаму імгненьню адзіноты, каб быць з Табой; але гэта не так. Гасподзь!.. Ты мне даў жыцьцё. Ты заклікаў мяне быць сябрам Тваім, Ты сышоў на зямлю, зрабіўшыся адным зь нас, людзей, родным нам па целе; Ты памёр на крыжы, у нудзе сустракаючы сьмерць у Гэфсыманскам саду.

ВЯЛІКІ АЎТОРАК ПАКУТНАГА ТЫДНЯ ВЯЛІКАГА ПОСТУ

Дык не сьпіце, бо не ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы

Мц. 25:13

Ноч на аўторак Ісус Хрыстос таксама правёў у Віфаніі, і ў аўторак раніцай ізноў прыйшоў у храм Ерусалімскі і шмат вучыў у храме і па-за храмам (Мц. 24:1). Першасьвятары і старэйшыны, чуючы прыпавесьці Ягоныя і разумеючы, што Ён ў іх кажа, імкнуліся схапіць Яго і забіць. Але напасьці на Яго адкрыта баяліся праз народ, які шанаваў Яго як прарока (Мц. 21:46), быў у захапленьні ад вучэньня Ягонага (Мк. 11:18), слухаў Яго зь асалодай (Мк. 12:37).

Зь Эвангельскіх казаньняў, вымаўленых Ісусам Хрыстом у аўторак, Царква ў гэты дзень абрала для навучаньня вернікаў пераважна прыпавесьць пра дзесяць дзеў, як асабліва прыстойную для часу Вялікага Тыдня, у які нам найболей годна не спаць і маліцца. Прыпавесьцю пра дзесяць дзеў Царква выклікае няспынную гатоўнасьць да сустрэчы Нябеснага Жаніха цнотай, міласьцінаю і неадкладным зьдзяйсьненьнем іншых добрых дзей, адлюстраваных пад імем ялею, прыгатаванага мудрымі дзевамі.

СЫНАКСАР У СЬВЯТЫ ВЯЛІКІ АЎТОРАК

Верш:

Вялікі Аўторак нам прыносіць дзесяць дзеў

Пачуўшых ад непадкупнага Ўладара прысуд.

У сьвяты і Вялікі Аўторак мы успамінаем прыпавесьць пра дзесяць дзеў, бо гэтыя прыпавесьці Гасподзь, які ідзе на пакуты, уваходзячы у Ерусалім, распавядаў Сваім вучням, а іншыя зьвяртаў і да юдэяў. Прыпавесьць жа пра дзесяць дзеў Ён сказаў, заклікаючы да міласьціна і разам з тым вучачы усіх быць гатовымі загадзя да скону; таму што Ён шмат казаў ім пра дзявоцтва і пра лягчанцаў, ды і заўсёды дзявоцтва услаўляецца, бо гэта сапраўды вялікая дабрадзейнасьць. Але каб хто, жывучы ў ім, не грэбаваў іншымі, першым чынам міласьцінай, якая робіць яркім сьвяцільнікам дзявоцтва, сьвятое Эвангельле прыводзіць гэту прыпавесьць; і заве мудрымі пецярых, прыклаўшых да дзявоцтва шмат дарагога ялею міласьціны, а пецярых — неразумнымі, бо хоць і яны мелі дзявоцтва, але міласьціну — непараўнальна меншую. Таму яны і неразумныя, што, выканаўшы большае, пакінулі меншае, і нічым не адрозьніваліся ад блудніц, бо былі гэтак жа пераможаны праз багацьце, як тыя — праз цела.