Wednesday, November 24, 2010

ЧАМУ ТРЭБА БРАЦЬ ШЛЮБ

НЕАБХОДНАСЬЦЬ ЦАРКОЎНАГА ШЛЮБУ
Шлюб ёсьць таемніца, у якой пры во­ль­ным, прад сьвятаром і Царквой, абя­ца­нь­ні жа­­­ні­­­хом і нявестай уза­ем­най шлюбнай вер­на­сь­ці, даб­рас­лаў­ля­ец­ца іх шлюбны саюз, як вы­я­ва ду­хоў­на­га саюза Хрыста зь Царквой, і про­сіц­ца ім дабрыня чыстай ад­на­душ­на­сь­ці да даб­рас­лаў­лё­на­га на­рад­жэ­нь­ня і хры­сь­ці­ян­с­ка­га вы­ха­ва­нь­ня дзяцей.
Праваслаўны катэхізіс
Цяпер, нягледзячы на паўсюднае і масавае вяртаньне людзей да Пра­вас­лаўя, нажаль, часта пры­ходзіц­ца сутыкацца зь даволі абы­я­ка­вым стаўленьні сучасных хрысьціян да царкоўнага шлю­бу, ня­рэд­ка з поўным неразуменьнем яго сэнсу і неабходнасьці.
Паводле вучэньня Царкве, шлюб ёсьць усталяваная Богам та­ям­ні­ца, якоя асьвячае шлюб­ныя адносіны, робіць шлюбны саюз не­па­рыў­ным, ускладае на уступаючых у шлюб абавязак кла­па­ціц­ца адзін аб адным, як аб самім сабе, і выхоўваць сваіх дзяцей у духу ве­ры і хры­сь­ці­ян­с­кай маральнасьці. 19 стагодзьдзяў хрысьціянскі су­сь­вет верыў у шлюб як у таемніцу, прызнаваў яго абавязковую сі­лу, — і як мала было выпадкаў да разводу паміж мужамі, а аб шлю­бе так зва­ным грамадзянскім і мовы не было. Сужыцьцё без цар­коў­най даб­рас­лаў­ле­нь­ні лічылася най­вя­лік­шым злачынствам, і асо­бы, яго да­пус­каючыя, падвяргаліся дакорам і пагардзе грамадзтва.
І вось падчас ганеньняў на Царкву ў савецкі час царкоўны шлюб паўсюды быў выцесьнены грамадзянцкім. Бязбожнае гра­мадз­т­ва сфармавала і адпаведнае дачыненьне да шлюбу. Які вы­нік? На на­шых вачах то муж пакідае сваёй жонку, то жонка зьбяжыць ад му­жа, — і гэтыя кар­ці­ны ні ў каго не выклікаюць здзіўленьні. А “вольны” (ад усялякай маралі) Захад як бы гаворыць: гэ­та яшчэ не мя­жа, развод варта лічыць справай не толькі дапушчальнай, але і карыс­най. “Нядрэнна бы раз у 7 гадоў зьмяняць фрызуру і мужа, — ра­яць сваім кліенткам амэрыканскія псы­хо­ля­гі, — гэта прынясе но­выя ад­чу­ва­нь­ні ў ваша жыцьцё”.