“СТАЎРОАНАСТАСІМА” – КРЫЖАЎВАСКРЭСНЫЕ СЛОВЫ. АБ УВАСКРЭСЕНЬНІ

Звышгодны Сімяён Новы Багаслоў

Браты і айцы, прыйшоў Вялікдзень, радасны дзень Уваскрэсеньня Хрыстова, чыньнік усякай радасьці і весялосьці, якія перажываюцца або адзін раз у год, або кожны дзень і увесь час – тымі, хто спасьцігае таямнічы сэнс сьвята. Радасьць і весялосьць прыйшлі і напоўнілі нашы сэрцы, вызваляючы ад прац годнага посту, удасканальваючы і суцяшаючы нашы душы.

Падзякуем жа Госпаду, Які вывеў нас зь мора посту і правёў з радасьцю да прыстані Свайго уваскрэсеньня.

Давайце досьледны, у чым складаецца таямніца уваскрэсеньня Хрыста і Бога нашага, якое зьдзяйсьняецца неспасьціжным чынам з тымі, хто гэтага жадае, як Хрыстос хаваецца ў нас, як у труне, і як злучаецца зь нашымі душамі і уваскрасае, уваскрасаючы і нас.

СЛОВА НА СЬВЯТУЮ І ВЫРАТАВАЛЬНУЮ ПАСХУ

Сьвяціцель Рыгор Ніскі

Праўдзівы супакой суботы, які атрымаў Боскае дабраслаўленьне, якім Гасподзь спачыў ад спраў Сваіх, для выратаваньня сьвету суботніх скасаваньнем дзейнасьці сьмерці, ужо канчаецца, выявіўшы асаблівую мілату і позіркам, і слыху, і сэрцу пасрэдніцтвам усяго таго, што пры зьдзяйсьненьні сьвята мы бачылі і чулі, ад чаго атрымалі сардэчную радасьць. Бо тое, што бачылі мы вачамі, было сьвятло, сьвяціўшы нам у ночы палымяным воблакам ад лямпад; слова, у працяг гэтай ночы апавяшчаючы слых псальмамі, і сьпевамі, і песьнямі духоўнымі і уліваючы ў душу праз слых як бы нейкі струмень радасьці, напаўняла нас добрымі надзеямі; а сэрца, радасна суцяшаючыся тым, што мы чулі і бачылі, захоўвала ў сабе невымоўную асалоду. Бачнае скіроўвала яго да нябачнага, так што дабрадзейства гэтага спачынку, умацоўваючы невымоўную надзею на тое, што прыгатавана нам, служыць выявай тых выгод, якія “ня бачыла таго вока і ня чула вуха, і ня ўзыходзіла тое ў сэрца чалавека” (1 Кар 2:9).