СЛОВА НА НАВАГОДНІМ МАЛЕБНЕ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Перад пачаткам нашай агульнай малітвы я жадаў бы сказаць некалькі слоў, каб затым нам маліцца разам больш пераканана, адзіным сэрцам і адзінай думкай.

З году ў год я казаў пра надыходзячы новы год, як аб нічым не заплямленай, чыстай сьнежнай раўніне; і адмысловую увагу я зьвяртаў на тое, што уступаць на гэту яшчэ не заплямленую беласьць мы павінны зь усёй адказнасьцю, таму што ў залежнасьці ад таго, як мы будзем па ёй крочыць, мы альбо пракладзём на гэтай раўніне дарогу, згодную зь воляй Боскай, або пакінем на ёй блукаючыя сьляды, якія толькі заплямяць сьнежную беласьць.

У надыходзячым годзе, можа быць, больш, чым калі‑небудзь, мы не павінны забываць аднаго: гэту беласьць, гэту невядомасьць атачае цямрэча, навісаючы над ёй як бы зборам; цямрэча зь малой ‑ а можа быць і вялікай ‑ колькасьцю зорак, але усё ж цямрэча, густая і непразрыстая, пагрозьлівая і страшная. Мы цяпер разьвітваемся  з годам, калі мы усё гэту цемру маглі адчуваць, і гвалт і жорсткасьць яго усё працягваюцца. Як мы адгукнёмся на гэта?

АРХІПАСТЫРСКІ НАВАГОДНІ ЗВАРОТ ДА ВЭТЭРАНАЎ БЕЛАРУСКАЙ НЕЗАЛЕЖНІЦКАЙ ПАРТЫЗАНКІ

архіяпіскап Апанас (Мартас)

“Дабраслаўлёны канец году дабрыні Тваёй Госпадзі, захоўвай ў міры людзей Тваіх, малітвамі Багародзіцы, і выратуй нас”

У навагоднім набажэнстве мы рупліва просім Гасподзь Бога аб паданьні нам літасьці і шчодрасьці Сваёй у Новым годзе. Гасподзь слухае нашы маленьні і дае кожнаму па заслугах ягоных. Найвялікім дабрадзействам Божым да нас ёсьць дараваньне нашай беларускай капліцы, у якой мы зьдзяйсьняем урачыстыя Набажэнствы ужо са сьвята Цудатворцы Мікалая 1956 г. Пры дапамозе Боскай мы дасягнулі вялікіх посьпехаў ва усіх праявах нашага царкоўнага жыцьця, але гэта апошняе пераўзыходзіць усё іншае па важнасьці і свайму значэньню для Аргентынскай беларускай дыяспары. Усе мы памятаем рэакцыю на беларускую мову і наш народ рускіх праваслаўных хрысьціян: сьвятароў і вернікаў. Нешта падобнае можна было выпрабоўваць толькі ад бязбожнікаў камуністаў, але не ад служак Хрыста Выратавальніка. Цяпер мы молімся спакойна ва уласнай капліцы і атрымліваем асалоду ад яе унутранай прыгажосьці па нашых эмігранцкіх магчымасьцях. Нараджэньне Хрыстова сёлета мы  сустракаем у сваёй уласнай беларускай сьвятыні і сьвядомасьць гэтага цешыць сэрца.

КАЛЯДНАЕ ПАСЛАНЬНЕ КІРАЎНІКА ЎКРАІНСКАЕ АЎТАКЕФАЛЬНАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ СЬВЯЦЕЙШАГА МЯФОДЗІЯ, МІТРАПАЛІТА КІЕЎСКАГА І ЎСЁЙ УКРАІНЫ

Сьвятарству, манаству і ўсім вернікам Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Хрыстос Нараджаецца!

Упадабаныя архіпастыры, пастыры, манахі і ўсе верныя дзеці Ўкраінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы!

Больш чым два тысячагодзьдзя прайшло з той адзінай і дабраслаўлёнае ночы, калі ў зацямнёным грахом сьвеце, зазьзяла Сонца Праўды – у Бэтлеемскае пячоры нарадзілася Боганемаўля Хрыстос, Выратавальнік людзей і сусьвету. “Слова зрабілася плоцьцю”, піша аб гэтай патаемнай таямніцы сьвяты апостал Ян Багаслоў. Сын Боскі – зрабіўся Сынам Чалавечым. Бязьмежнае, няўмяшчальнае сьветам Неба прыйшло на зямлю і ўвасобілася ў чалавечай плоці.

У чым падстава Ўвасабленьня? У чым сэнс гэтага таямнічага і незразумелага для анёльскага і чалавечага розуму ўчынку Бога? Вось як на гэта пытаньне адпавядае сьвяты Ірыней Ліёнскі: “Вось падстава, па якой Слова Боскае зрабілася плоцьцю і Сын Боскі – Сынам Чалавечым дзеля таго, каб чалавек уступіў у зносіны зь Словам Боскім і, набыўшы сыноўста, зрабіўся сынам Божым”.

ЗАКЛІК ДА НАРОДУ СЬВЯТОГА СЫНОДУ ЭЛАДСКАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ

Сьвятакіраўніцтва Эладскае Праваслаўнае Царквы, якое сабралася 5–8 кастрычніка на сваё чарговае паседжаньне, лічыць сваім абавязкам зьвярнуцца да свайго статку, народу Божага, а таксама да усіх неабыякавых людзей на мове праўды і любові.

Мы жывём зь вамі ў цяжкі і драматычны час. Як краіна, мы сутыкнуліся зь найцяжкім эканамічным крызісам, скіраваўшым большасьць людзей да пачуцьця няўпэўненасьці і страху. Мы не ведаем, што нам прынясе будучы дзень. Відавочна, што наша Радзіма ужо нявольная, а фактычна кіруецца сваімі крэдыторамі. Мы ведаем, што шматлікія зь вас чакаюць, што Царква скажа сваё слова і зойме пазыцыю адносна падзей, якія мы усё зь вамі назіраем.

Тое, што перажывае цяпер наша Радзіма, не мае прэцэдэнту і жахае уяўленьне. Побач зь духоўным, сацыяльным і эканамічным крызысам ідзе зрыньваньне усіх нашых асноў. Гаворка ідзе пра спробу выкараненьня і зьнішчэньні нашай традыцыі, таго, што заўсёды лічылася асновай жыцьця нашай Айчыны. У сацыяльнай сфэры адбываецца скасаваньне нашых асноў і правоў. Прычым робіцца гэта урадам пад нябачанай падставай: “Да гэтых мер нас прымушаюць нашы крэдыторы”. Такім чынам, мы, як краіна, фактычна прызнаём, што знаходзімся пад акупацыяй і выкананы волю нашых новых замежных кіраўнікоў. У сувязі з гэтым узьнікае наступнае пытаньне: іх дамаганьні дакранаюцца толькі фінансавай і сацыяльнай сфэры ці распаўсюджваюцца на духоўную і культурную ідэнтычнасьць і самастойнасьць нашай Радзімы?