Ісахізм. Роздумы…

Вось, даю вам уладу наступаць на зьмеяў і скарпіёнаў і на ўсю сілу варожую, і нішто не пашкодзіць вам; аднак жа таму ня радуйцеся, што духі слухаюцца вас: а радуйцеся таму, што імёны вашыя напісаны на нябёсах

Лк. 10:19 – 20

Дабрашчасны Феафілакт Баўгарскі дае наступнае тлумачэньне.

Бо зьмеі і скарпіёны сутнасьць паліцы нячысьцікаў, гады зямныя, і тыя зь іх, якія уядаюць больш бачным чынам, ёсьць зьмеі, а тыя, якія больш утоеным чынам уражаюць, ёсьць скарпіёны. Напрыклад, нячысьцік блуду і забойствы ёсьць зьмей, бо ён падахвочвае на бачныя злачынствы; а той нячысьцік, які на падставе хваробы, напрыклад, схіляе чалавека карыстацца лазьнямі, духмянымі мазямі і іншым задаволеньнем, можа быць названы скарпіёнам, бо ён мае утоенае джала і таемна імкнецца уджгнуць цела, каб паслухаўшага яго увесьці ў большае злачынства. Але дзякуй Госпаду, даўшаму уладу наступаць на іх! Зрэшты, навучаючы вучняў не высокай мудрасьці, Гасподзь кажа: аднак жа не таму цешцеся, што нячысьцікі вам падпарадкоўваюцца (бо ад гэтага атрымліваюць дабрадзейства іншыя, менавіта атрымаўшыя вылячэньне), але больш цешцеся таму, што імёны вашы на нябёсах напісаны не чарніламі, але Боскай памяцьцю (разумнай малітвай!) і мілатой. Сатана спадае зь неба, а людзі, на зямлі жывучыя, прапісваюцца на нябёсах. Такім чынам, праўдзівая радасьць у тым, што імёны вашы напісаны на нябёсах і не забываюцца Богам.

ПЯЦІДЗЕСЯТНІЦА

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

На пяцідзесяты дзень пасьля Свайго Уваскрэсеньня Хрыстос паслаў Сваім вучням Сьвятога Духа Свайго, Духа, Які зыходзіць ад Айца, але Які пасылаецца ў сьвет Выратавальнікам Хрыстом. Вучні былі сабраны ў малітве на успамін пра свайго забітага і уваскрэслага Настаўніка. І раптам сышлі на іх як бы палымяныя языкі; полымем спусьціўся на іх Дух Божы; а іх напоўніла натхненьне — ужо не тыя былі апосталы, якімі яны былі за пяцьдзесят дзён да гэтага. Тады яны, спалоханыя, туліліся ў страху, што іх Настаўнік пераможаны, забіты. Зараз тыя ж самыя людзі, напоўненыя гэтым натхненьнем, гэтым дыханьнем вечнага жыцьця, напоўненыя Божай прысутнасьцю, выйшлі да атачаючых іх людзей, і без страху, зь адвагай, пра якую яны самі не маглі мець паняцьця да таго, пачалі казаць пра Хрыста як пра Бога, Які стаў чалавекам, пачалі казаць пра Бога як пра Любоў, любоў бязьмерную, невымерную, ахінаючую, што ахоплівае усё і усіх. І то ж натхненьне напоўніла іх такой адвагі і такой мужнасьці, дзякуючы якой яны пайшлі не толькі на пропаведзь, але на пакуты, на зьбіваньне, на катаваньне і пакуты, у засьценкі, і, у канчатковым выніку, на сьмерць. Дух Божы выказаўся на іх; Дух сыноўства: як Сын Божы, так і яны сталі сынамі Божымі, і як Выратавальнік Хрыстос прыйшоў у сьвет выратаваць людзей коштам Свайго жыцьця, так і яны жыцьцё свае і сьмерць сваю падарылі людзям, каб яны пачулі, што Бог ёсьць любоў, што ў сьвеце ёсьць сэнс, што мы Богу ўпадабаныя, і што чалавечае грамадзтва павінна быць пабудавана на новых пачатках — не на пачатках гвалту, хлусьні, прыгнёту, а на пачатках любові, узаемнага прызнаньня, на пачатках ахвяры таго, хто ведае, дзеля таго, які яшчэ не ведае. Хрыстос сказаў Сваім вучням: Як Мяне паслаў Айцец, так і Я вас пасылаю — на сьмерць, на жыцьцё, на перамогу. Амін.

НАВУЧАНЬНЕ НА ДЗЕНЬ ПЯЦІДЗЕСЯТНІЦЫ

звышгодны Фёдар Студыт

 Па мілаце Усясьвятога Духу мы ўдастоіліся сьвяткаваць Сьвятую Тройцу — Пасланьне Сьвятога Духа. Пра Яго Спасыланьне Ісус Хрыстос сказаў: “Я праўду кажу вам: лепей вам, каб Я пайшоў; бо, калі Я не пайду, Суцешнік ня прыйдзе да вас; а калі пайду, дык пашлю Яго да вас, Калі ж прыйдзе Ён, Дух праўды, дык наставіць вас на усякую праўду: бо не ад Сябе будзе гаварыць, а будзе гаварыць, што пачуе, і будучыню агалосіць вам” (Ян. 16:7,13). Гэты абяцаньне і дабрадзейства Яго гэтак вяліка, што мы і зразумець Яго не можам: бо Гасподзь абяцаў паслаць не Анёла, не чалавека, але Самога Супасаднага Духа.