прат. Сяргей Горбік
Мучанікі Госпада! / Дабрашчасная зямля, арашоная крывёй вашай, / і сьвятыя манастыры, прыняўшыя целы вашы: / бо вы падчас подзьвігу перамаглі ворагаў / і аб Хрысьце зь адвагай абвясьцілі.
З Трапара мучанікам, тон 2.
У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.
Сёньня мы зьядналіся ў малітве смуткуючы і радуючыся адначасна. Смуткуючы, бо шмат сумленных, годных, сьмелых беларусаў пацярпелі ад гвалту бязбожнае і багаборчае улады: паранены, бязьвінна асуджаны, кінуты ў вязьніцы, церпяць зьдзек і пакуты. За ніх мы ўздымае свае малітвы. Радасны, бо Гасподзь паказаў у тых беларускіх героях, якія выйшлі на вуліцы Менска саму чыстую душу беларускага народу, ягоную нязломную волю змаганьня за Хрыстову Праўду.
Менавіта таму, я невыпадкова пачаў сёньняшняе слова цытатай зь трапара мучанікам Хрыстовым. І тут няма памылкі альбо нейкага непаразуменьня, як быццам здаецца некаторым зь вас.
