ПРЫПАВЕСЬЦЬ АБ БАГАЧЫ І ЛАЗАРЫ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Якая празрыстая, якая зразумелая і, разам з гэтым, якая строгая сёньняшняя прыпавесьць. Мне жадалася б вылучыць два моманту ў ёй. Памёр багаты, які ад зямлі, ад часавага жыцьця атрымаў усё — не толькі тое, што яна магла даць, але і тое, што можна было ад яе узяць; узяць, не падзяліўшыся ні з кім, узяць з поўнай пагардай, з поўнай абыякавасьцю да патрэб ці да мараў іншых. І ён памёр, над ім зьдзейсьнілі урачыстае пахаваньне. Зямля вярнулася да зямлі, людзі, якія на зямлі яго любілі, ці, дакладней, якія зь ім былі заадно, яго пахавалі, і гэтым скончылася усё ягонае жыцьцё. Ён зрабіўся нікому больш не патрэбным; ён нічога не мог даць, зь яго нічога нельга было узяць, яго пахавалі урачыста і канчаткова.

ПАКУТЫ І ЦУДЫ СЬВЯТОГА СЛАЎНАГА ВЕЛІКАМУЧАНІКА ЗЬМІЦЕРА

Памяць 26 кастрычніка

Сьвятой велікамучанік Зьміцер, сын шляхетных і набожных бацькоў, паходзіў з гораду Салуні, дзе ягоны бацька быў ваяводам. У той час нягодныя цары ўзьнялі на хрысьціян жорсткія прасьледаваньні; таму бацька Зьміцера, таемна верачы ў Госпада нашага Ісуса Хрыста і выконваючы Ягоныя запаветы, не адважваўся яўна спавядаць усясьвятое імя Ягонае, апасаючыся жахлівых пагрозаў язычнікаў. Унутры палаца свайго ў таямнічым пакоі ён меў дзьве сьвятыя іконы, упрыгожаныя золатам і каменьнем; на адной зь іх была выява Госпада нашага Ісуса Хрыста, а на іншае – Усясьвятой Боскае Маці; прад гэтымі абразамі ён запальваў сьвечкі, кадзіў водарам. У гэтым адасобленым храме ён разам зь сваёй жонкай часта ўздымаў малітвы Праўдзіваму Богу, у вышынях жывучаму, Адзінароднаму Сыну Ягонаму і Ўсячыстае Ўладарцы. Гэтая набожная пара шчодра абдорвалі жабракоў і ніколі не адмаўлялі людзям патрабуючым. Толькі адно засмучала іх: не было ў іх дзяцей. Яны старана малілі Госпада, каб Ён дараваў ім насьледніка, і праз некаторы час іх жаданьне спраўдзілася.