Часта пытаю сябе : а якой павінна быць мая сьмерць?
Маю мноства варыянтаў! Аднак разумею , што , вядома,
усё ў Божых руках ...
Хоць ёсьць рэчы , распараджацца якімі даручыў мне Сам
Гасподзь - гэта маё жыцьцё.
Я магу выбраць жыцьцё, каб спакойна дажыць да глыбокай
старасьці, дачакацца унукаў, праўнукаў. Спачатку я забуду як клічуць маіх суседзяў,
потым сваякоў, потым забуду хто я і навошта хадзіць менавіта ў туалет. Нарэшце,
захварэю нейкай хранічнай хваробай, ляжу, мяне даглядаюць дзеці і унукі, перадаюць
мяне як ганаровая варта, выносяць судно, мыць мае сухія і непаслухмяныя члены перавяртаюць,
каб не было пролежняў . Я стогну, лаюць і кідаюся ў іх дзярмом. Яны ў сваю чаргу
будуць думаць: “Калі ж ён памрэ, зараза! Так ужо дастаў нас усіх ! Няма сілы”
Ёсьць іншы варыянт. Раптоўная і нечаканая Ці сэрца
стала, ці няшчасны выпадак. Або памерці ад пранцаў як вялікі Ленін ... Ці як Сталін
- у страху . Ці як тыя мільёны, якія ён баяўся і зьнішчыў голадам. Можна яшчэ атруціцца
гарэлкай, або загнуцца ад перадозу ў запаскуджаны склепе. Варыянтаў мноства.
