У гэтай невялікай кніжачцы даецца вельмі важнае для хрысьціяніна тлумачэньне малітвы Гасподняй — той малітвы, якой Гасподзь наказваў Сваім вучням зьвяртацца да Нябеснага Айца. Не усе вернікі досыць добра разумеюць яе сэнс. Шматлікія сьвятыя айцы тлумачылі гэту галоўную новазапаветную малітву. Тлумачэньне сьвяціцеля Мікалая Сэрбскага — адно зь лепшых і найболей набліжана да сучаснага чытача. Рэкамэндуецца як для тых, хто нядаўна прыйшоў да веры, так і для тых, хто даўно вызнае Праваслаўе.
Ойча наш…
Калі нябёсы грамыхаюць, а акіяны равуць, яны клічуць Цябе: Гасподзь Саваоф наш, Уладыка сілаў нябесных!
Калі падаюць зоркі, і зь зямлі вырываецца полымя, яны кажуць Табе: Творца наш!
Калі вясной кветкі раскрываюць бутоны, а жаваранкі зьбіраюць сухія травінкі, каб пабудаваць гняздо для сваіх птушанят, яны сьпяваюць Табе: Гасподзь наш!
А калі я ўздымаю вочы да пасада Твайго, то шапчу Табе: Ойча наш!
Быў час, доўгі і жахлівы час, калі і людзі называлі Цябе: Гасподзь Саваоф, альбо Творца, альбо Спадар. Да, тады чалавек адчуў, што ён ёсьць толькі тварэньне сярод тварэньняў. Але зараз, дзякуючы Твайму Адзінароднаму і Вялікаму Сыну, мы вывучылі Твае сапраўднае імя. Таму і я, разам зь Ісусам Хрыстом, рашаюся клікаць Цябе: Ойча!
Калі я клічу Цябе: Уладыка, я ў страху падаю ніц прад Табой, як слуга ў натоўпе слуг.
Калі я клічу Цябе: Творца, як аддаляюся ад Цябе, як ноч аддзяляецца ад дня альбо як ліст адрываецца ад дрэва.
Калі я гляну на Цябе і прамоўлю Табе: Спадар, то я – як камень сярод каменьня альбо вярблюд сярод вярблюдаў.
Але калі я адчыню вусны і прашапчу: Ойча, месца страху зойме любоў, зямля быццам зробіцца бліжэй да неба, і я пайду гуляць з Табой, як зь сябрам, па саду гэтага сьвету і разьдзялю славу Тваю, Тваю сілу, Твае пакуты.
Ойча наш! Ты Ойча для нас усіх, і я прынізіў бы і Цябе, і сябе, калі б назваў Цябе: Ойча мой!
