НАШЫ ВІТАНЬНІ ЗЬ НОВЫМ ГОДАМ

Шаноўныя сябры і чытачы “Беларускай Аўтакефаліі!

Рэдакцыя “Беларускай Аўтакефаліі” вітае ўсіх зь надыходзячым 2011 годам.

Молімся да Госпада, каб надыходзячы год быў для ўсіх добры;

Каб наша Бацькаўшчына – Сьвятая Беларусь была вольнай і шчасьлівай.

Каб падаў Гасподзь дастатак і радасьць кожнай беларускай сям’і.

Зь Новым Годам усіх!

ЗВАРОТ СЬВЯЦЕЙШАГА АРХІРЭЙСКАГА САБОРУ ЎКРАІНСКАЕ АЎТАКЕФАЛЬНАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ ДА ПРЫСЬВЯТЫХ АРХІПАСТЫРАЎ І ВЯЛЕБНЫХ ПАСТЫРАЎ УКРАІНСКАЙ ПРАВАСЛАЎНАЙ ЦАРКВЫ Й УКРАІНСКАЙ ПРАВАСЛАЎНАЙ ЦАРКВЫ КІЕЎСКАГА ПАТРЫЯРХАТУ

Вашы Прысьвятасьці! Вялебныя айцы! Упадабаныя ў Хрысьці архіпастыры і пастыры Сьвятой Праваслаўнай Царквы на Ўкраіне!

Гасподзь нас Ісус Хрыстос пакінуў запавет Сваім вучням любіць адзін аднаго: “Запаведзь новую даю вам, палюбеце адзін аднаго; як Я палюбіў вас, так і вы палюбеце адзін аднаго; Па тым пазнбюць усе, што вы Мае вучні, калі будзеце мець любоў між сабою.” (Ян. 13:34 – 35)

Гасподзь і набожны ўкраінскі народ чакае ад кожнага зь нас мужнага ды рашучага кроку на сустрэч адзін аднаму. Царкоўны падзел, разрыў царкоўных зносін – найбольш балючая рана сучаснае Ўкраіны. І менавіта ад нашых дзеяў, ад дзейнасьці і паўнаты нашае любові адзін да аднаго залежыць сёньня доля падзеленага Ўкраінскага Праваслаўя.

Еднасьць Царквы – не палітычная, а багаслоўская і рэлігійная каштоўнасьць. Менавіта таму мы заклікаем ўсіх вас дзеяць дзеля царкоўнага яднаньня адкрыта і сумленна, памятая, што а ні шлях інтрыг, а ні зьнешні ціск на Царкву ніколі не адновяць царкоўнае еднасьці. Аб’яднаньне, аднаўленьне добрай еднасьці ў Хрысьці магчыма толькі тады, калі мы будзем дзеяць набожна і шляхетна, адкінуўшы ўласныя амбіцыі ды інтарэсы і паклаўшыся ў сваіх дзеях не на сілу сьвету, а на ласку Боскую.

СЛОВА НА НАВАГОДНІМ МАЛЕБНЕ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Перад пачаткам нашай агульнай малітвы я жадаў бы сказаць некалькі слоў, каб затым нам маліцца разам больш пераканана, адзіным сэрцам і адзінай думкай.

З году ў год я казаў пра надыходзячы новы год, як аб нічым не заплямленай, чыстай сьнежнай раўніне; і адмысловую увагу я зьвяртаў на тое, што уступаць на гэту яшчэ не заплямленую беласьць мы павінны зь усёй адказнасьцю, таму што ў залежнасьці ад таго, як мы будзем па ёй крочыць, мы альбо пракладзём на гэтай раўніне дарогу, згодную зь воляй Боскай, або пакінем на ёй блукаючыя сьляды, якія толькі заплямяць сьнежную беласьць.

У надыходзячым годзе, можа быць, больш, чым калі‑небудзь, мы не павінны забываць аднаго: гэту беласьць, гэту невядомасьць атачае цямрэча, навісаючы над ёй як бы зборам; цямрэча зь малой ‑ а можа быць і вялікай ‑ колькасьцю зорак, але усё ж цямрэча, густая і непразрыстая, пагрозьлівая і страшная. Мы цяпер разьвітваемся  з годам, калі мы усё гэту цемру маглі адчуваць, і гвалт і жорсткасьць яго усё працягваюцца. Як мы адгукнёмся на гэта?

АРХІПАСТЫРСКІ НАВАГОДНІ ЗВАРОТ ДА ВЭТЭРАНАЎ БЕЛАРУСКАЙ НЕЗАЛЕЖНІЦКАЙ ПАРТЫЗАНКІ

архіяпіскап Апанас (Мартас)

“Дабраслаўлёны канец году дабрыні Тваёй Госпадзі, захоўвай ў міры людзей Тваіх, малітвамі Багародзіцы, і выратуй нас”

У навагоднім набажэнстве мы рупліва просім Гасподзь Бога аб паданьні нам літасьці і шчодрасьці Сваёй у Новым годзе. Гасподзь слухае нашы маленьні і дае кожнаму па заслугах ягоных. Найвялікім дабрадзействам Божым да нас ёсьць дараваньне нашай беларускай капліцы, у якой мы зьдзяйсьняем урачыстыя Набажэнствы ужо са сьвята Цудатворцы Мікалая 1956 г. Пры дапамозе Боскай мы дасягнулі вялікіх посьпехаў ва усіх праявах нашага царкоўнага жыцьця, але гэта апошняе пераўзыходзіць усё іншае па важнасьці і свайму значэньню для Аргентынскай беларускай дыяспары. Усе мы памятаем рэакцыю на беларускую мову і наш народ рускіх праваслаўных хрысьціян: сьвятароў і вернікаў. Нешта падобнае можна было выпрабоўваць толькі ад бязбожнікаў камуністаў, але не ад служак Хрыста Выратавальніка. Цяпер мы молімся спакойна ва уласнай капліцы і атрымліваем асалоду ад яе унутранай прыгажосьці па нашых эмігранцкіх магчымасьцях. Нараджэньне Хрыстова сёлета мы  сустракаем у сваёй уласнай беларускай сьвятыні і сьвядомасьць гэтага цешыць сэрца.

КАЛЯДНАЕ ПАСЛАНЬНЕ КІРАЎНІКА ЎКРАІНСКАЕ АЎТАКЕФАЛЬНАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ СЬВЯЦЕЙШАГА МЯФОДЗІЯ, МІТРАПАЛІТА КІЕЎСКАГА І ЎСЁЙ УКРАІНЫ

Сьвятарству, манаству і ўсім вернікам Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Хрыстос Нараджаецца!

Упадабаныя архіпастыры, пастыры, манахі і ўсе верныя дзеці Ўкраінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы!

Больш чым два тысячагодзьдзя прайшло з той адзінай і дабраслаўлёнае ночы, калі ў зацямнёным грахом сьвеце, зазьзяла Сонца Праўды – у Бэтлеемскае пячоры нарадзілася Боганемаўля Хрыстос, Выратавальнік людзей і сусьвету. “Слова зрабілася плоцьцю”, піша аб гэтай патаемнай таямніцы сьвяты апостал Ян Багаслоў. Сын Боскі – зрабіўся Сынам Чалавечым. Бязьмежнае, няўмяшчальнае сьветам Неба прыйшло на зямлю і ўвасобілася ў чалавечай плоці.

У чым падстава Ўвасабленьня? У чым сэнс гэтага таямнічага і незразумелага для анёльскага і чалавечага розуму ўчынку Бога? Вось як на гэта пытаньне адпавядае сьвяты Ірыней Ліёнскі: “Вось падстава, па якой Слова Боскае зрабілася плоцьцю і Сын Боскі – Сынам Чалавечым дзеля таго, каб чалавек уступіў у зносіны зь Словам Боскім і, набыўшы сыноўста, зрабіўся сынам Божым”.

ЗАКЛІК ДА НАРОДУ СЬВЯТОГА СЫНОДУ ЭЛАДСКАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ

Сьвятакіраўніцтва Эладскае Праваслаўнае Царквы, якое сабралася 5–8 кастрычніка на сваё чарговае паседжаньне, лічыць сваім абавязкам зьвярнуцца да свайго статку, народу Божага, а таксама да усіх неабыякавых людзей на мове праўды і любові.

Мы жывём зь вамі ў цяжкі і драматычны час. Як краіна, мы сутыкнуліся зь найцяжкім эканамічным крызісам, скіраваўшым большасьць людзей да пачуцьця няўпэўненасьці і страху. Мы не ведаем, што нам прынясе будучы дзень. Відавочна, што наша Радзіма ужо нявольная, а фактычна кіруецца сваімі крэдыторамі. Мы ведаем, што шматлікія зь вас чакаюць, што Царква скажа сваё слова і зойме пазыцыю адносна падзей, якія мы усё зь вамі назіраем.

Тое, што перажывае цяпер наша Радзіма, не мае прэцэдэнту і жахае уяўленьне. Побач зь духоўным, сацыяльным і эканамічным крызысам ідзе зрыньваньне усіх нашых асноў. Гаворка ідзе пра спробу выкараненьня і зьнішчэньні нашай традыцыі, таго, што заўсёды лічылася асновай жыцьця нашай Айчыны. У сацыяльнай сфэры адбываецца скасаваньне нашых асноў і правоў. Прычым робіцца гэта урадам пад нябачанай падставай: “Да гэтых мер нас прымушаюць нашы крэдыторы”. Такім чынам, мы, як краіна, фактычна прызнаём, што знаходзімся пад акупацыяй і выкананы волю нашых новых замежных кіраўнікоў. У сувязі з гэтым узьнікае наступнае пытаньне: іх дамаганьні дакранаюцца толькі фінансавай і сацыяльнай сфэры ці распаўсюджваюцца на духоўную і культурную ідэнтычнасьць і самастойнасьць нашай Радзімы?

ЛІСТЫ ГЕРАРХАЎ СУСЬВЕТНАГА ПРАВАСЛАЎЯ ЗЬ ВЫЗНАНЬНЕМ ГЕРАРХІІ БАПЦ

МІТРАПАЛІТ МЕНСКІ І СЛУЦКІ ФІЛАРЭТ, ПАТРЫЯРШЫ ЭКХАРХ У БЕЛАРУСІ (РПЦ МП -БЭ РПЦ) ВІНШУЕ ГЛАВУ БАПЦ

РАНІШНЯЯ

Адчыніўшы заслону Царскае брамы, сьвятар у эпітрахілі і філоне ўстае прад сьвятым пасадам з кадзілам і пачынае:

Сьвятар: Дабраслаўлёны  Бог наш, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Людзі: Амін.

Калі Вялікая Чатырохдзясятніца, пачынаем Трысьвяцьця без паклонаў:

Сьвяты Божа, Сьвяты Моцны, Сьвяты Несьмяротны, памілуй нас. (3)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Усясьвятая Тройца, зьлітуйся над намі. Госпадзі, ачысьці правіны нашы. Уладару, выбач бяспраўе наша. Сьвяты, наведай нас і аздараві немачы нашы дзеля імя Твайго.

Госпадзі, памілуй. (тройчы)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Ойча наш, каторы ёсьць у небе, сьвяціся імя Твае, прыйдзі ўладарства Твае, будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі. Хлеба нашага штодзённага дай нам сёньня, і адпусьці нам грахі нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым; і ня ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога.

Сьвятар: Бо Тваё ёсьць валадарства, і сіла, і слава, Айца, і Сына, і Сьвятога Духа, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Чытальнік: Амін.

Госпадзі, памілуй. (12)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і ўвесь час, і на вякі вякоў. Амін.

Прыйдзеце, паклонімся Ўладару нашаму Богу.

Прыйдзеце, паклонімся і прыпадзем да Хрыста, Уладара, нашага Бога.

Прыйдзеце, паклонімся і прыпадзем да самога Хрыста, Уладара і Бога нашага.

ВЯЧЭРНЯ

Увайшоўшы ў сьвяты храм, сьвятар апранае эпітрахіль, устае прад Царскае брамай і пачынае.

Сьвятар: Дабраслаўлёны Бог наш, цяпер і заўсёды, і на вялі вякоў[1].

Людзі: Амін.

Чытальнік: Слава Табе, Божа наш, слава Табе.

Уладару нябесны, Суцяшальнік, Духу ісьціны, што ўсюды прысутны і ўсё напаўняеш, Скарбніца дабра і Жыцьцядацелю, прыйдзі і ўсяліся ў нас і ачысьці нас ад усяго благога, і збаў, Добры, душы нашы.

Сьвяты Божа, Сьвяты Моцны, Сьвяты Несьмяротны, памілуй нас. (тройчы)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Усясьвятая Тройца, зьлітуйся над намі. Госпадзі, ачысьці правіны нашы. Уладару, выбач бяспраўе наша. Сьвяты, наведай нас і аздараві немачы нашы дзеля імя Твайго.

Госпадзі, памілуй. (тройчы)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Ойча наш, каторы ёсьць у небе, сьвяціся імя Твае, прыйдзі ўладарства Твае, будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі. Хлеба нашага штодзённага дай нам сёньня, і адпусьці нам грахі нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым; і ня ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога.

Сьвятар: Бо Тваё ёсьць валадарства, і сіла, і слава, Айца, і Сына, і Сьвятога Духа, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Чытальнік: Амін.

Госпадзі, памілуй. (дванадцаць разоў)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і ўвесь час, і на вякі вякоў. Амін.

Прыйдзеце, паклонімся Ўладару нашаму Богу.

Прыйдзеце, паклонімся і прыпадзем да Хрыста, Уладара, нашага Бога.

Прыйдзеце, паклонімся і прыпадзем да самога Хрыста, Уладара і Бога нашага.

ДОКТАР ФРАНЦІШ СКАРЫНА І ЯГО КУЛЬТУРНАЯ ПРАЦА

а.Адам Станкевіч

I. Агульныя ўвагі.

Гаварыць аб Скарыне і яго культурнай працы, — гэта знача пазнаёміцца з жыцьцём вялікага беларускага культурнага дзеяча з XVІ ст. і з яго перакладамі Бібліі на тагочасную беларускую мову. Прадтым аднак, як аб гэтым гаварыць, мушу зрабіць наступныя агульнага характару ўвагі.

Вучоныя пачалі цікавіцца Скарынай тады, калі сталі ім вядомыя яго перакладаў і яго друкарскіх захадаў кнігі. Зацікаўленьне гэта пачалося ад 1776 году, калі бібліотэкар Расейскай Акадэміі Навук у Пецярбурзе Бакмэйстэр у Бібліотэцы тэй жа акадэміі знайшоў скарынаўскіх друкаў. Аб гэтых друках напісаў ён свае ўвагі ў двух кніжках аднаго зьместу: “Tssai sur la Bibliotheque de l'Fcadamie des Sciences a St/ Petersbourg.1776” і “Опыт о библиотеке Императорской Академіи Наук СПБ.1770”.

Узноў жа неўзабаве былі знайдзены ў бібліотэцы царскага расейскага Мін. Загр. Спраў іншыя чатыры скарынаўскія кніжкі. Аб гэтых напісаў свае ўвагі Штраттер у зборніку: “Опыт трудов вольного Россійскаго собранія.” М. 1783.

Больш грунтоўныя ўрэшце досьледы над Скарынай пачаліся тады, калі чэскі вучоны славіст Доброзскі ў 1792 г. адведаў Пецярбург і бліжэй пазнаўся з скарынаўскімі кніжкамі. Пісаў ён аб іх у выд.: “Slovanka^” (Рrag 1814,I i 1815 II) і у кнізе: “Geschichte der Bohmischen Sprache und altern Literatur” (Рrag. 1818) і ў іншых.

І яшчэ розныя іншыя аўтары пісалі аб Скарыне, але ніхто з іх не пасьвяціў сваей увагі працы Скарыны, як цэласьці. Першы дакнаў гэтага П. В. Владимиров у ведамай грунтоўнай кнізе: “Доктор Францнск Скорына, его переводы, печатные изданія і язык.” СПБ 1885 г. Кніга гэта сталася выходным пунктам для ўсіх тых дасьледчыкаў, якія пазьней працавалі над справай Скарыны. Ёсьць гэным пунктам для вучоных Скарынаведаў аж  да сяньня. I да сяньня ня то што лепшай, але роўнай Владимирова працы не напісаў аб Скарыне ніхто, хоць пісалі даволі многія.

ГІСТОРЫЯ, АЛЬБО ПРАЎДЗІВАЕ АПІСАНЬНЕ ЖЫЦЬЦЯ СЬВЯТЫХ ВАРЛААМА І ІАСАФА

РАМАН ЗАБЫТЫ НА СТАГОДЗЬДЗІ.

ЗЬМІЦЕР ДЗЯДЗЕНКА

Магутная хваля вяртаньня нашай спадчыны абмінула перакладныя творы старабеларускай літаратуры. Шырокая публіка троху ведае пра існаваньне беларускага тэксту “Трыстана і Ізольды” (Трышчана і Іжоты); тыя, хто атрымаў філалагічную адукацыю, маюць уяўленьне пра сьвецкія перакладныя кнігі “Александрыя”, “Аповесьць аб Троі”… Мала хто назаве болей…

А між тым, Максім Гарэцкі ў сваёй кнізе “Гісторыя беларускае літаратуры” зазначаў: “/.../ у XVII стагодзьдзі былі асабліва пашыраны перакладныя повесьці, а нават рабіліся й новыя пераклады”. Сама сабой напрошваецца выснова пра значны ўплыў перакладной літаратуры на сьветагляд тагачаснага чалавека, пра яе вялікую ролю ў ягоным жыцці.

Сярод прыкладаў перакладной літаратуры XVII стагодзьдзя М. Гарэцкі першай называе “Гісторыю, альбо Праўдзівае апісаньне жыцця сьвятых Варлаама і Іасафа”, выдадзеную ў 1637 годзе ў друкарні праваслаўнага Куцеінскага Багаяўленскага манастыра (паблізу Воршы, зараз — у межах гораду).

На гэтым рамане варта спыніцца асобна. Ён заслугоўвае гэтага хаця б таму, што вядомы больш чым на 30 мовах народаў Азіі, Еўропы ды Афрыкі: пэрсыдзкая, уйгурская, 5 арабскіх вэрсіяў, 2 грузінскія і грэцкая, якая паходзіць ад адной зь іх; зробленыя з грэцкай 2 лацінскія, старажытнаславянскія, армянскі ды эфіёпскі пераклады; паходжаньнем ад аднаго зь лацінскіх перакладаў — 9 італьянскіх, 8 старафранцускіх, 5 гішпанскіх, правансальская, партугальская, нямецкая, чэская, польская, ангельская, ірляндзкая, галяндзкая вэрсіі й г.д.

АБ ПАКЛІКАНЫХ НА БАЛЬ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Я жадаю зьвярнуць вашу увагу на два бакі вельмі багатага зьместу сёньняшняга Эвангельля. Па-першае, Гасподзь заклікала на шлюб, г.зн. на самую найглыбокую, дасканалую радасьць — самых блізкіх Яму людзей, тых, якія заўсёды, у хвіліны радасьці, каля Яго былі, тых, якія умелі дзяліць усё сьветлае, што праходзіла ў Ягонае жыцьці... Але вось, калі дайшло да апошняй радасьці, да радасьці Гасподняй, да шлюбу Ягонага Сына, калі радасьць апынулася Яго уласнай і непадзельнай, калі радасьць апынулася такая, што трэба было прылучыцца Ягонай радасьці, а не толькі падзяліць зь Ім радасьць, тады усё пачалі ад гэтага шлюбнага балю адмаўляцца. Хто купіў зямлю і трэба было яе агледзіць, хто купіў валоў, і трэба было іх выпрабаваць, хто сам жаніўся, і не да радасьці іншага шлюбу яму было...

НАЦЫЯНАЛЬНАСЬЦЬ І РОДАПАХОДЖАНЬНЕ ІВАНА ФЁДАРАВА, ПЕРШАДРУКАРА Ў МАСКВЕ

В. Лукомскі

Нягледзячы на значную, больш як стогадовую літаратуру, якая нарасла вакол тэмы аб першадрукарскіх прадпрыемствах Івана Фёдарава ў Маскве, Літве ды Ўкраіне, нягледзячы на шэраг манаграфіяў, якія прысьвечаны вядомаму “друкарю” і часта закранаюць нават самыя нязначныя дробязі апошніх гадоў ягонага вандроўнага жыцьця, а таксама нягледзячы на шэраг паважных бібліяграфічных прац, дзе ўсебакова вывучаліся надрукаваныя ім кнігі ва ўсіх іхных дэталях, ‑ усё ж некаторыя асноўныя пытаньні біяграфіі Івана Фёдарава дагэтуль застаюцца нявысьветленымі ці наагул неразгаданымі.

Да такіх загадкавых бакоў ягонага жыцьця адносіцца пытаньне аб яго паходжаньні.

Зазвычай біёграфы Івана Фёдарава, спасылаючыся на тое, што ён сам называў сябе “Москвитином”, па аналёгіі зь Пётрам Цімафеевічам “Мсьціслаўцам” зь Амсьціслава (у Літве) ды іншымі падобнымі выпадкамі [1], схільныя прыпісаць месца яго нараджэньня Маскве і гэтым абмежаваць усе далейшыя пошукі, выпускаючы з‑пад увагі, што сваё маскоўскае найменьне Іван Фёдараў ставіць толькі ў спалучэньні з паказаньнем на сваю маскоўскую друкарскую дзейнасьць (“друкарь москвитин”, “печатник зь Москвы”), што, адпавядаючы рэчаіснасьці, не дае права на выснову пра ягоную радзіму. Праўда, у літаратуры ёсьць глухія паказаньні на ягонае магчымае паходжаньне з Калугі [2], якія, зрэшты, можна вытлумачыць непаразуменьнем пры супастаўленьні зьвестак пра службу Івана Фёдарава дыяканам Нікола‑Гастунскай царквы ў Крамлі зь цудадзейным абразом гэтай царквы зь сяла Нікола‑Гастуні ў Ліхвінскім павеце (ля Калугі).

ПАСЛАНЬНЕ АРХІЕПІСКАПА КАНСТАНТЫНОПАЛЯ НОВАГА РЫМУ І СУСЬВЕТНАГА ПАТРЫЯРХА ВАРФАЛАМЕЯ НА НАРАДЖЭНЬНЕ ХРЫСТОВА

ЛАСКАЙ БОскай

АРХІЕПІСКАП КАНСТАНТЫНОПАЛЬСКІ ‑  НОВАГА РЫМУ

І сусьветны ПАТРЫЯРХ

УСЁЙ СУПОЛЬНАСьЦІ ЦАРКВЫ

ЛАСКА, МІР І МІЛАСЦЬ АД ЗБАЎЦЫ ХРЫСТА, НАРОДЖАНАГА Ў ВІФЛЕЕМЕ

Любыя браты і дабраслаўлёныя дзеці ў Госпадзе,

Сярод цьмянай атмасфэры панаваньня апошнім часам па усім сьвеце шматстайнага крызысу ‑ эканамічнага, сацыяльнага, маральнага і, у першую чаргу, духоўнага, які спарадзіў у людзях памнажэньне гневу, горычы, разгубленасьці, заклапочанасьці, трывогі, расчараваньня і страху за заўтрашні дзень, салодка гучыць голас Царквы:

“Прыйдзіце, верныя, і духам уздымемся да Боскага, і пабачым Божае сыходжаньне зь нябёс, у Віфлееме нам аб’яўленае...”

Вершыра 6‑й гадзіны на Нараджэньня Хрыстовага).

ПАДАВАЙЦЕ ПРОСЬБЫ АБ МАЛІТВЕ

Ад 19 сьнежня сьвятары Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы моляцца за ўсіх пацярпеўшых і церпячых пакуту ад бязбожнага дыктатарскага рэжыму. Да гэтай малітвы ўжо далучылася шмат праваслаўных сьвятароў розных юрысдыкцый, манахі манастыроў Сьвятой гары Афон, каталіцкія і ўніяцкія сьвятары.

Паколькі афіцыйна зарэгістраваныя ў Беларусі Царквы маўчаць, а некаторыя сьвятары Маскоўскага Патрыярхату нават адмаўляюцца маліцца за пацярпеўшых і церпячых беларусаў, мы падаем адрас, на які можна дасылаць просьбы аб малітве за сваіх сяброў, родных і проста добрых людзей.

baoc_info@yahoo.com

Мы перададзім вашы лісты сьвятарам для малітвы.

Захавай усіх Гасподзь і падай волю, спакой і праўду нашай пакутнай Маці – Сьвятой Беларусі.

ЗАЧАЦЬЦЕ СЬВЯТОЙ ГАННЫ, КАЛІ ЗАЧАЛА СЬВЯТУЮ БАГАРОДЗІЦУ

Памяць 9 сьнежня

Гасподзь наш і Бог, жадаючы стварыць для Сябе жывую Царкву і сьвяты Дом для знаходжаньня Свайго, паслаў Анёла Свайго да праведных Якіма і Ганны. Ад іх Ён пажадаў падрыхтаваць Маці Сваю па плоці і абвясьціў аб зачацьці бязьдзетнай і бясплоднай Ганны і аб нараджэньні Дзевы. Так была зачатая Дзева Марыя і народжана, па абяцаньню ад Бога, хоць і праз яднаньне плоці. Бо толькі адзін Гасподзь і Бог Ісус Хрыстос нарадзіўся ад Усясьвятой Дзевы Марыі без мужа і без насеньня, невымоўна і дзівосна, ад Духа Сьвятога, нарадзіўшыя дасканалым Богам і дасканалым Чалавекам. Гасподзь для Свайго ўвасабленьня ў дасканаласьці ўспрыняў усё неабходнае для чалавечай прыроды, падобна таму, як першапачаткова Ён стварыў і ўладкаваў і саму чалавечую прыроду. Казалі ж некаторыя, быццам Усясьвятая Дзева нарадзілася праз 7 месяцаў – і нарадзілася без мужа, але гэта несправядліва. Яна нарадзілася сапраўды праз 9 месяцаў і шляхам чалавечага яднаньня. Зьдзяйсьняецца ж сьвята ў гонар Зачацьця ў сьвятым храме Ўсясьвятой Уладаркі нашай Багародзіцы, які ў Еўораніях, каля сьвятой Вялікай Царквы.

Трапар, тон 4

Сёньня бясплодзьдзя ланцугі спадаюць, бо Якіма і Ганну пачуў Бог, больш надзеі, нарадзіць гэтым абяцае богаюначку, зь яе сам нарадзіцца неапісальны, як чалавек, анёлам загадаўшы Ёй сьпяваць: Радуйся, дабрадатная, Гасподзь з Табой.

Кандак, тон 4

Сьвяткуе сёньня сусьвет Ганны зачацьце, быўшае па абяцаньню Бога, бо яна нарадзіць Тую, якая вышэй словаў – Слова нарадзіўшую.

Пераклад “Беларускай Аўтакефаліі” паводле “Жыцьця сьвятых” сьвяціцеля Зьміцера Растоўскага.

ЯК ДАЛЕЙ ЖЫЦЬ?

Георгій Дзьмітрук

Сёньня гэта пытаньне задаюць сабе 50 000 герояў, якія не пабаяліся выйсьці на плошчу 19 сьнежня 2010. Гэта пытаньне задаюць сабе сотні тысяч тых, якія правялі гэту ноч у экранаў кампутараў і тэлевізараў, па макулінках вышукваючы праўду зь інфармацыйнай масы хлусьні і паклёпу. Гэта пытаньне задае сабе кожны беларус, якому не абыякавая лёс уласнай краіны.

Сёньня мы пайменна ведаем імёны нашых нацыянальных лідэраў. Гэта – Віталь Рымашэўскі, Уладзімір Някляеў, Мікалай Статкевіч і Андрэй Саньнікаў. Але разам з гэтым, нарэшце, зрабіліся відавочнымі імёны здраднікаў беларускага народа. Не жадаю зваць іх імёны. Вы іх ведаеце. Спарынг–партнэры рэжыму і іншыя палітычныя “швондзеры” былі усюды дзе заўгодна: на цёплых канапах, у крэслах–пампавалках, нават “забягалі на гадзінку” – толькі не побач зь нашымі Героямі.

Якія вынікі 19 га сьнежня 2010 году? Іх пяць.

СЛОВА НА МАЛЕБНЕ ЗА ПАЦЯРПЕЎШЫХ І ЦЕРПЯЧЫХ ЗА ПРАЎДУ Ў БЕЛАРУСІ

прат. Сяргей Горбік

Мучанікі Госпада! / Дабрашчасная зямля, арашоная крывёй вашай, / і сьвятыя манастыры, прыняўшыя целы вашы: / бо вы падчас подзьвігу перамаглі ворагаў / і аб Хрысьце зь адвагай абвясьцілі.

З Трапара мучанікам, тон 2.

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Сёньня мы зьядналіся ў малітве смуткуючы і радуючыся адначасна. Смуткуючы, бо шмат сумленных, годных, сьмелых беларусаў пацярпелі ад гвалту бязбожнае і багаборчае  улады: паранены, бязьвінна асуджаны, кінуты ў вязьніцы, церпяць зьдзек і пакуты. За ніх мы ўздымае свае малітвы. Радасны, бо Гасподзь паказаў у тых беларускіх героях, якія выйшлі на вуліцы Менска саму чыстую душу беларускага народу, ягоную нязломную волю змаганьня за Хрыстову Праўду.

Менавіта таму, я невыпадкова пачаў сёньняшняе слова цытатай зь трапара мучанікам Хрыстовым. І тут няма памылкі альбо нейкага непаразуменьня, як быццам здаецца некаторым зь вас.

БАПЦ МОЛІЦЦА ЗА БЕЛАРУСКІХ ЗМАГАРОЎ

Указ № 78 ад 20 сьнежня 2010 г.

Аб малітоўна–пастырскае падтрымцы змагароў за волю Беларусі

Учора, 19 сьнежня 2010 г., бязбожны дыктатарскі рэжым зьдзейсьніў чарговае крывавае злачынства. Была жорстка разагнана мірная маніфэстацыя беларускага народу, які вымагаў праўдзівых і дэмакратычных выбараў. Сотні людзей арыштаваны, паранены, зьніклі. Улады, фальсыфікуючыя выбары і ўздымаючыя меч супраць свайго народу выступаюць супраць Праўды Хрыстовай, супраць Ягонай Царквы. Таму ўсе, хто выйшаў абараняць Свабоду і Волю Беларусі – выйшлі абараняць Праўду Хрыстову.

Рашэньнем Сьвятога Сыноду Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы ўсталёўваецца малітоўная падтрымка ўсіх пацярпеўшых за Праўду Хрыстову і Волю Беларусі ў выніку падзей 19 сьнежня 2010 г.

У выкананьне гэтага ўказа:

1. Усім пастырам Беларускае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы на праскамідыі успамінаць за здароўя “Усіх змагароў беларускіх, ад бязбожнай ўлады пацярпеўшых у Менску і іншых месцах Беларусі”.

2. У якасьці дадатковага прашэньня на екценьні: “За беларускіх змагароў у Мінску і іншых месцах Беларусі ад бязбожнай і нялюдскай улады пацярпеўшых. Каб Гасподзь падаў ім здароўе, сілы, вытрываласьць; няправедным судом асуджаных вызваліў, хворых вылечыў, сем’і і родных іх падтрымаў, Госпаду памолімся”.

3. Вернікам на штодзённым малітоўным правіле абавязкова дадаваць маленьне за ўсіх пацярпеўшых і церпячых нашых братах і сёстрах у Беларусі ў адвольнай форме.

Старшыня Сьвятога Сыноду БАПЦ

+ архіяпіскап Ёван (Пурыц).

ЗВАРОТ ПАДПОЛЬНЫХ ГРАМД БЕЛАРУСКАЙ АЎТАКЕФАЛЬНАЙ ПРАВАСЛАЎНАЙ ЦАРКВЫ Ў БЕЛАРУСІ

Сёньня наш народ адстойвае права на вольны выбар. Права маліцца на роднай мове і жыць у вольнай краіне! Малітоўна падтрымайце нас, бо выходзім на плошчу, як на ахвярнік Хрыстовы

Беларуская Аўтакефальная Праваслаўная Царква заўсёды была са сваім народам, таму мы, сьвятары і вернікі, сёньня выходзім на вуліцы беларускіх гарадоў і мястэчак, каб быць са сваім народам у час пакуты і ахвярнасьці!

Кожная ваша малітва за нас – гэта слуп непераможнае веры Хрыстовай і калі праўда зь намі – хто супраць нас!

АБ ПАКЛІКАНЬНІ ХРЫСЬЦІЯНІНА

 (удзень памяці сьвяціцеля мікалая)

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Віншую вас са сьвятам!

Калі мы сьвяткуем дзень такога сьвятога, як Мікалай Цудатворац, якога не толькі наша сэрца, але сусьветнае Праваслаўе успрыняло як адзін зь самых дасканалых прыкладаў сьвятарства, робіцца асабліва дрыгатліва і служыць Боскую літургію і прысутнічаць на ёй; таму што перш чым ён стаў спадарожнікам апосталаў у таямніцы, сьвяціцель Мікалай быў сапраўдным, праўдзівым парафіянінам. Сам Гасподзь адкрыў, што менавіта яго трэба было паставіць сьвятаром — за чысьціню ягонага жыцьця, за подзьвіг ягонай любові, за ягоную любоў да набажэнства і храму, за чысьціню ягонай веры, за ягоную пакорнасьць і сьціпласьць.

КАНОН СЬВЯЦІЦЕЛЮ МІКАЛАЮ ХІІ – ХІІІ ст.ст.

Тон 2

Песьня 1.

Ірмас: У бяздоньні патапіў у старажытнасьці усё усяўзброенае войска фараона, увасобіўшыся Слова хутка грахі прабачае. Усяслаўны Госпад, які праславіўся.

Прысьпеў: Сьвяціцель Мікалай, малі Бога аб нас. (Паклон)

Венцаносец Пасаду Хрыста, прамудры Мікола, стоячы з анёльскімі чынамі, падай нам асьвету, асьвятляючы душаў нашых цемру, бо усяслаўлю ў радасьці тваю усядабрадзейную памяць.

Прысьпеў: Сьвяціцель Хрыстовы Мікалай, малі Бога аб нас.

Венцаносец Пасаду Хрыста, прамудры Мікола, стоячы з анёльскімі чынамі, падай нам асьвету, асьвятляючы душаў нашых цемру, бо ўсяслаўлю ў радасьці тваю ўсядабрадзейную памяць.

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу.

Усяславім усе Госпада, бо Таго праславім, хто цябе прыстанкам верным зрабіў, нападаў і бед пазбаўляючы, прыходзячых пад тваю абарону, Мікалай, і заклікаючых цябе з вераю і любоўю, прыслаўны.

Цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Багародзічны: Граху жаданьня ў мяне уклаў зьмей злы, Стваральнік, паланёным мяне зрабіў, Табой жа, Усячыстая, пакліканы быў абагаўленьне прыняць праўдзіва. Бо Ты, Боская Маці, праўдзіва мяне абагаўлёнага нарадзіла.

Катавасія: Пазбаў ад бед слуг тваіх, сьвяціцель Хрыстовы Мікола, якія усе ў Богу да цябе молім, да хуткага дапаможніка і праўдзівага абаронцы, і малітоўнік да Збаўцы аб душах нашых. (паклон)

СЛОВА Ў ДЗЕНЬ ПАМЯЦІ СЬВЯЦІЦЕЛЯ МІКАЛАЯ МІРЛІКІЙСКАГА

архіяпіскап Лука (Война-Ясянецкі)

Пачуйце словы, якімі пачынаецца сьвятая Біблія: “На пачатку стварыў Бог неба і зямлю. А зямля была нябачная і пустая і цемра над безданьню, і Дух Божы лунаў над вадою. І сказаў Бог: хай будзе сьвятло. І сталася сьвятло.  І ўбачыў Бог сьвятло, што яно добра, і аддзяліў Бог сьвятло ад цемры. І назваў Бог сьвятло днём, а цемру ноччу.”

Людзі, якія уяўляюць сябе адукаванымі, зьдзекуюцца над біблейскай гісторыяй тварэньня сьвету і асабліва зьдзекуюцца над тым, што сьвятло было створаны ў першы дзень, а сонца, месяц і зоркі толькі ў пяты дзень. Яны зьдзекуюцца над верай нашай у тое, што сьвятло магло існаваць тады, калі не было сьвяцілаў нябесных.

Ну што ж, такім зьдзекаваньнем яны выяўляюць толькі сваё навуковае невуцтва: яны не ведаюць таго, што сусьвет поўны матэрыі, якая сьвеціцца. Драбнюткія часьціцы матэрыі валодаюць здольнасьцю сьвяціцца, ім уласьцівае сьвятло.

АКАФІСТ СЬВЯЦІЦЕЛЮ І ЦУДАТВОРЦУ МІКАЛАЮ, АРХІЯПІСКАПУ МІР ЛІКІЙСКІХ

Кандак 1

Вялікі Цудатворца і добры слуга Хрыстовы, усяму сьвету падаўшы каштоўнае міро і невычэрпнае мора цудаў, праслаўляю цябе любоўна, Сьвяціцель Мікалай; ты ж, як меючы адвагу да Госпада, ад усялякіх бед мяне вызвалі, ды засьпяваю табе: Радуйся, Мікалай, вялікі Цудатворца.

Ікас 1

Анёла вобразам, на зямлі жывучым паказаў цябе ўсяму стварэньню Стваральнік. Бо добраплодную дабрыню душы тваёй бачыўшы, усядабрашчасны Мікалай, навучыў усіх сьпяваць табе так:

Радуйся, ад улоньня маці ачышчаны; радуйся, нават да канца асьвячоны.

Радуйся, нараджэньнем сваім бацькоў зьдзівіўшы; радуйся, сілу душэўную адразу па нараджэньні выявіўшы.

Радуйся, сад зямлі абетаванай; радуйся кветка Богам пасаджаная.

Радуйся, лаза добрая вінаградніку Хрыстовага; радуйся, дрэва плод цудаў нараджаючае ў раю Ісуса.

Радуйся, корань райскай расьліны: радуйся, міро водару Хрыстовага.

Радуйся, бо табой суцяшаецца рыданьне; Радуйся, бо табой радасьць прыносіцца.

Радуйся, Мікалай, вялікі Цудатворца.

Кандак 2

Бачачы твайго міра крыніцу, богамудры, адукоўваемся душмі і целамі, дзіўнага цябе міропадаўца жыватворчага, Мікалай, разумеючы: бо цуды як ваду, мілатой Боскай праліваеш, поіш верна сьпяваючых Богу: Алілуя.