ДВА СЛОВА АБ СЬВЯТОЙ ТАЯМНІЦЫ ХРОСТУ

сьвяціцель Феафан Затворнік

1

Сьвяты апостал Павел, разважаючы пра сьвятую таямніцу хросту, патаемную сілу ягоную параўноўвае са сьмерцю і уваскрэсеньнем Госпада. Апускаючыся, кажа, у хрысьцільню, мы паміраем; выходзячы з хрысьцільні, уваскрасаем. Паміраем у хрысьцільні для жыцьця цялеснага і грахоўнага, а уваскрасаем з хрысьцільні для жыцьця духоўнага, сьвятога, богадагоднагай. “Няўжо ня ведаеце, што ўсе мы, хрышчаныя ў Ісуса Хрыста, у сьмерць Ягоную хрысьціліся? Дык вось, мы і пахаваныя зь Ім хрышчэньнем у сьмерць, каб, як Хрыстос уваскрэс зь мёртвых славаю Айца, так і нам хадзіць у абноўленым жыцьці. Ведаючы тое, што даўні наш чалавек крыжаваны зь ім, каб зьнішчылася цела грэшнае, каб нам ня быць ужо рабамі грэху” (Рым. 6:3, 4, 6).

Так, як сьветлы уваскрэслы Гасподзь,— так сьветла бывае існасьць наша, абнаўляючыся ў лазьні новага жыцьця мілатой Сьвятога Духа. Але не падумаем, браты, што тут вырабляе адна мілата, і вырабляе толькі вонкава ці як—небудзь мэханічна. Не.

Выратавальнае дзеяньне яе зьдзяйсьняецца нябачна — усярэдзіне. Прысутная ў хросьце мілата Духу захоўвае сабою шэраг унутраных зьмен сэрца і рухаў духу і зь іх утворыць новага ў нас, патайнага сэрца чалавека. Чаму сьвяты апостал Пётр хрост называе сумленьня добрыя запытаньнем у Бога, адукацыяй асаблівага, дабрынёй моцнага маральнага характару. Што і як тут бывае і быць павінна, я растлумачу вам некалькімі думкамі.

ТЛУМАЧЭНЬНЕ ПАРЭМІЙ НА ХРОСТ ГОСПАДА НАШАГА ІСУСА ХРЫСТА

На першай гадзіне

Разьвесяліцца пустыня і сухая зямля, і зарадуецца краіна ненаселеная і расквітнее як нарцыс; цудоўна будзе цьвісьці і радавацца, будзе ўрачысьціцца і сьвяткаваць; слава Лівана дасца ёй, хараство Карміла і Сарона; яны ўбачаць славу Госпада, веліч Бога нашага. Умацуйце аслабелыя рукі, і ўцьвердзіце калені дрыготкія; скажэце нясьмелым душою: будзьце цьвёрдыя, ня бойцеся; вось Бог ваш, прыйдзе помста, адплата Божая; Ён прыйдзе і збавіць вас. Тады адамкнуцца вочы сьляпых, і вушы глухіх расчыняцца. Тады кульгавы падхопіцца, як алень, і язык нямка засьпявае; бо праб'юцца воды ў пустыні і ў стэпе патокі. ператворыцца прывід водаў у возера, і спрагненая зямля - у крыніцы водаў; у жытлішчы шакалаў, дзе яны спачываюць, будзе месца пад трысьнёг і чарот. І будзе там вялікая дарога, і шлях па ёй назавецца шляхам сьвятым; нячысты ня будзе хадзіць па ім; але ён будзе ім адным. Хто пойдзе гэтым шляхам, нават і нявопытныя, не заблудзяцца. Ільва там ня будзе, і драпежны зьвер ня ўзыдзе на яго; яго ня знойдзецца там, а хадзіцьмуць адкупленыя. І вернуцца збаўленыя Госпадам, прыйдуць на Сіён з радасным гоманам; і радасьць вечная будзе над галавою ў іх; яны знойдуць радасьць і весялосьць, а смутак і зітханьне адыдуць.

Іс 35:1 – 10