ВЯЛІКАЯ СЕРАДА ПАКУТНАГА ТЫДНЯ ВЯЛІКАГА ПОСТУ

Юда працягнуў рукі да беззаконных; тая шукала пакіданьні грахоў, а гэты узяў срэбранікі. Грэшніца прынесла міро для памазаньня Госпада; вучань згаджаўся з беззаконнымі. Яна цешылася, марнуючы міро шмат каштоўнае; гэты клапаціўся прадаць Неацэннага. Яна Уладара пазнавала, а гэты ад Уладара выдаляўся. Яна вызвалялася ад граху, а гэты рабіўся палонным ягоным.

Сьвяціцель Ян Залатавусты

У ноч на сераду Гасподзь правёў ў Віфаніі. Тут, у доме Сымона пракажонага, у той час, калі ў радзе першасьвятароў, кніжнікаў і старэйшын было ужо вырашана узяць Ісуса Хрыста хітрасьцю і забіць Яго, нейкая жонка “грэшніца” выліла каштоўнае міро на галаву Выратавальніка і тым прыгатавала Яго на пахаваньне, як судзіў Сам Ён пра яе учынак. Тутака ж, у супрацьлегласьць бескарысьліваму учынку жонкі грэшніцы, нарадзілася ў няўдзячнай душы Юды, аднаго зь дванаццаці вучняў Выратавальніка, злачынны намер здрадзіць беззаконнай радзе свайго Настаўніка і Госпада. Таму ў царкоўнай службе Вялікай серады услаўляецца жонка грэшніца і ганіцца і праклінаецца срэбралюбства і здрада Юды.

ПАКУТНАЯ СЕРАДА

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

Мы ужо падыходзім да самай пакуты Госпада, і зь усяго, што мы чулі, так ясна робіцца, што Гасподзь можа усё прабачыць, усё ачысьціць, усё вылечыць і што паміж намі і Ім могуць стаяць дзьве толькі перашкоды. Адна перашкода – гэта унутранае адрачэньне ад Яго, гэта адыход ад Яго прочкі, гэта страта веры ў Ягоную любоў, гэта страта надзеі на Яго, гэта страх, што на нас у Бога можа не хапіць любові...

Пётр зрокся ад Хрыста; Юда Яго здрадзіў. Абодва маглі б падзяліць тую ж лёс: або абодва выратавацца, або абодва загінуць. Але Пётр цудам захаваў упэўненасьць, што Гасподзь, ведаючы нашы сэрцы, ведае, што, нягледзячы на яго адрачэньне, на маладушнасьць, на страх, на клятвы, у яго захавалася да Яго любоў – любоў, якая зараз разьдзірала ягоную душу болем і сорамам, але любоў.

Юда здрадзіў Хрыста, і калі ён убачыў вынік свайго дзеяньня, то страціў усякую надзею; яму здалося, што Бог яго ужо прабачыць не можа, што Хрыстос ад яго адвярнуўся так, як ён сам адвярнуўся ад свайго Выратавальніка; і ён сышоў...

СЫНАКСАР У СЬВЯТУЮ ВЯЛІКУЮ СЕРАДУ

Верш:

Жанчына, памазаўшая цела Хрыста міром

Прадказвае сьмірну і алоэ Нікадзіма

У сьвятую і Вялікую Сераду боскія айцы загадалі дзеяць успамін пра жанчыну—блудніцу, якая памазала Госпада мірам, таму што гэта было незадоўга да выратавальных пакут. Для таго усталявана зьдзяйсьняць зараз яе памяць, каб, па слове Выратавальніка, усюды і усім было абвешчана пра яе дбайны учынак.

Калі Ісус увайшоў у Ерусалім і быў у доме Сымона пракажонага, да Яго падышла жанчына і праліла на Ягоную галаву каштоўнае міро. Што ж узьняла яе, каб яна вырашыла прыйсьці? — Паколькі назірала Хрыстова спачуваньне і шчодрасьць да усіх, асабліва зараз, бачачы, што Ён увайшоў у дом пракажонага, якога закон загадваў лічыць нячыстым і забараняў зносіны зь ім, — то падумала, што Хрыстос гэтак жа вылечыць яе бруд душэўны, як і праказу Сымона. І вось, у той час як Гасподзь ляжала на вячэры, жанчына праліла зьверху на Ягоную галаву міро коштам прыкладна ў трыста дынарыяў, гэта значыць шэсьцьдзесят асарыяў, дзесяць пенязей ці тры срэбраніка. Вучні, і першым чынам Юда Іскарыёт, забаранялі ёй, а Хрыстос абараніў, каб не перашкаджалі яе добраму намеру. Потым Ён згадаў пра Сваё пахаваньне, каб адхіліць Юду ад здрады, і удастоіў жанчыну узнагароды — тым, што паўсюды ў сьвеце абвешчана будзе гэтая добрая справа.

Некаторыя думаюць, быццам ва усіх эвангелістаў згадваецца адна і тая ж жанчына. — Трэба ведаць, што гэта не так. Толькі ў трох эвангелістаў, як кажа сьвяты Залатавуст, гаворыцца пра адну і тую ж, якая так і завецца блудніцай, а ў Яна — ужо не пра яе, але пра нейкую іншую цудоўную жонку, сьвятога жыцьця,— пра сястру Лазара Марыі, якая, не быўшы блудніцай, была упадабаная Хрыстом.