ПАСЬЛЯ КАЛЯДАЎ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Уяўленьнем мы уяўляем сябе дзьве тысячы гадоў назад. Якое цудоўнае пачуцьцё павінна напаўняць нас: ужо цэлы тыдзень, што сьвет зрабіўся іншым! Сьвет, які тысячагодзьдзямі быў, як страчаная авечка, зараз зрабіўся, як авечка здабытая, паднятая на плечы Сынам Божым, Які стаў Сынам чалавечым. Непраходная прорва, якую грэх праклаў паміж Богам і чалавекам, зараз хоць бы першапачаткова пераадолена: Бог увайшоў у гісторыю, Сам Бог зрабіўся чалавекам, Бог увасобіўся ў цела, і усё бачнае, тое, што па нашай сьлепаце уяўляецца нам мёртвай, інэртнай матэрыяй, можа пазнаць сябе ў славе ў Ягоным уласным целе. Здарылася нешта небывалае, і сьвет ужо не той, што раней.

СЛОВА НА АБРАЗАНЬНЕ ГОСПАДА

сьвяціцель Зьміцер Растоўскі

Гасподзь наш Ісус Хрыстос, па заканчэньні васьмі дзён ад нараджэньня, зрабіў ласку прыняць абразаньне. Зь аднаго боку Ён прыняў яго для таго, каб выканаць закон: “Ня думайце, што Я прыйшоў парушыць закон, альбо прарокаў: не парушыць прыйшоў Я, а зьдзейсьніць” (Мц. 5:17); бо Ён падпарадкоўваўся закону, каб вызваліць ад яго тых, хто знаходзіўся ў рабскім падначаленьні яму, як кажа апостал: “Бог паслаў Сына Свайго (Адзінароднага), Які нарадзіўся ад жанчыны і хадзіў пад законам, каб адкупіць падзаконных, каб нам атрымаць усынаўленьне” (Гал. 4:4 – 5). Зь іншага боку, Ён успрыняў абразаньне для таго, каб паказаць, што Ён прыняў сапраўды цела чалавечае, і каб загарадзіліся ерэтычныя вусны, казаўшыя, што Хрыстос не прыняў на Сябе праўдзівага цела чалавечай, але нарадзіўся толькі прывідна.