сьвяціцель Феафан Затворнік
Калі б сабраць разам душы ўсіх, хто тут знаходзіцца, і ўсіх агледзіць адным позіркам, то пры ўсёй разнастайнасьці твараў і чыноў, пры ўсёй розьніцы думак і ўпадабаньняў, нельга б не пабачыць адзінага агульнага пачуцьця радасьці і духоўнага вясельля аб пабудове храму, і такога храму. У гэтым зь нашага богу мусіць быць аддадзена даніна набожнае стараннасьці і трывалай працы стваральніцы храму (Яе міласьці Веры Мікалаеўны Войкавай), – даніну свабоднага духа, паміж волі, аднак, сыходзячую. І сапраўды, ведаючы, што значыць храм Божы ў хрысьціянскім жыцьці, нельга не напаўняцца асаблівым задаволеньнем, калі бачыш іх пабудаванымі руплівасьцю аб сваім выратаваньні і аб выратаваньні іншых любоўю; нельга не выявіць удзячнасьць Госпаду, уклаўшаму думку і дапамагаўшаму; нельга застацца няўдзячным да тых, хто паслухаў унушэньне і не шкадаваў працы і дастатку ў выкананьні. Такімі пачуцьцямі ды вянчаецца сёньняшняя наша ўрачыстасьць.
