АБРАЗ БОЖАЕ МАЦІ “ПАГЛЯДЗІ НА ПАКОРУ МАЮ”

Памяць 16 / 29 верасьня

На абразе “Паглядзі на пакору маю” Прасьвятая Багародзіца намаляваная намалявана сядаючаю  і ў кароне. У правай руцэ яна мае скіпэтар, а левай падтрымлівае Боганемаўля, якое стаіць на Яе каленях. Боганемаўля правай рукой датыкаецца да Яе шчацы, а ў левай трымае невялікую шар - знак улады над сусьветам.

Упершыню абраз Божай Маці “Паглядзі на пакору маю” зьявіўся ў 1420 годзе на Камяным возеры ў Пскоўскай вобласьці, каля месца нараджэньня сьвятой Кіеўскай княгіні Вольгі. Гэта падзея адбылася ў суцяшэньне і падбадзёрваньне пскавічоў ў пэрыяд вялікага бедзтва, “згубнага мору” (голаду і эпідэміі), які успыхнуў тады ў Пскоўскай зямлі. Тады з правага вочы Багародзіцы пачатку струменіцца кроў. Такім чынам Прачыстая Дзева дала пскавічам знак - яна смуткуе аб іх і гатовая пасьпяшацца на дапамогу.

СЛОВА НА ЎЗВЫШЭНЬНЯ ГОДНАГА І ЖЫВАТВОРЧАГА КРЫЖА ГОСПАДА

Слова пра крыж для пагібельных - юродзтва ёсьць, а нам, што ратуемся, - сіла Божая!

1 Кар. 1:18

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Ісьціна, паводле слова Сьвятога Апостала, дарогі браты і сёстры, сёньня мы з вамі бачна дакраналіся да гэтай сілы, стаўшы удзельнікамі Узвышэньня Сьвятога Крыжа. Міма кожнага з вас праплыла Жыватворчае Дрэва, вынесенае з Сьвятое Сьвятых, зь зямнога неба, з алтара Гасподняга. Праплыло, і паднялося на вышыню, і апусьцілася да зямлі, каб зноў падняцца, восені усе бакі сьвету, каб кожны убачыў, зразумеў і адчуў сілу і уладу гэтай вялікай адзнакі перамогі.

І вось сёньня пераможныя сьпеў гучыць над усім сьветам: “Радуйся, Жыватворчы Крыж!” Якія дзіўныя словы, дарагія мае браты: прылада ганебнага катаваньня прыносіць жыцьцё і радасьць. Зьнясіленьне і крайняя галеча - нараджаюць багацьце дароў Духа Сьвятога, і Дрэва Крыжавое становіцца Дрэвам райскай і упрыгожваецца таемнымі кветкамі, якія выпускаюць водары жыцьця вечнага. І з бяздоннага смутку Вялікай Пятніцы - зазьзяе радасьць і сьвятло Ўваскрэсеньня Хрыстовага. Таму, любасныя мае, у Бога Любові цалкам асаблівая лёгіка. І слова аб Крыжы - для гінуўшых ёсьць пачварнасьць, для юдэяў - спакуса, для элінаў - вар'яцтва. Бог перамагае сілай любові да канца, любоўю ахвярнасьці, каханьня крыжа. І пераможны знак гэтай бязьмежнай любові Бога Тройцы да сьвету - ёсьць Крыж. «Бо так палюбіў Бог сьвет, што Сына Свайго Адзінароднага на расьпяцьце».

АКАФІСТ СЬВЯТОМУ МУЧАНІКУ ВІКТАРУ

Пераклад зьдзейсьнены у вянок памяці сьвядомаму беларускаму мастаку Віктару Маркаўцу, бо казаў Гаспозь: “Вы - сьвятло сьвету: ня можа схавацца горад, які стаіць на версе гары. І запаліўшы сьвечку, ня ставяць яе пад пасудзінаю, а на сьвечніку, і сьвеціць усім, хто ў доме. Так няхай сьвеціць сьвятло ваша перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя ўчынкі і ўслаўлялі Айца вашага, Які ёсьць у нябёсах”. (Мц. 5:14 – 16)

Сьвяты мучанік Віктар быў ваяром у час царюваньня імпэратара Марка Аўрэлія Філосафа (161-180). Калі імпэратар пачаў ганеньне на хрысьціян, Віктар адмовіўся прынесьці ахвяру багам. Такое абавязковае ахвярапрынашэньне зьяўлялася праверкай адданасьці ваяра язычніцкімі багам і імпэратару. Сьвятой прададзены быў на пакуты, але прайшоў скрозь усе катаваньні цэлым. Сілай малітвы ён перамог чарадзея, які з тых часоў адмовіўся ад чарадзейства і стаў хрысьціянінам. Па малітве сьвятога пачалі бачыць раптам асьлеплы ваяры. Бачачы цуды, выяўленыя Госпадам праз сьвятога Віктара, маладая набожная жонка аднаго з катаў, Стэфанія, адкрыта праславіла Хрыста, за што была адданая лютаму пакараньню: яе прывязалі да двух сагнутым пальмам, якія, разагнуўшыся, разарвалі мучаніцу. Сьвятога мучаніка Віктара абезгаловілі. Пакутнікі пацярпелі ў Дамаску ў II стагодзьдзі, дзе і адданыя пахаваньню іх годныя астанкі.

КАЗАНЬ У 11-Ю НЯДЗЕЛЮ ПАСЬЛЯ ПЯЦІДЗЕСЯТНІЦЫ

Калі вы будзеце дараваць людзям правіны іх, то даруе і вам Айцец ваш Нябесны.

Мц. 06:14

Так і Айцец Мой Нябесны зробіць вам, калі кожны з вас не даруе ад сэрца свайго брату свайму грахі яго

Мц. 16:35

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Упадабаныя браты і сёстры!

Незьлічоныя міласьці, выяўленыя кожнаму з нас Усяшчодрым Тварцом. Гасподзь дыханьнем Сваім удыхнуў у нас жыцьцё, даў нам гэты сьвет з яго цудамі і прыгажосьцямі, надзяліў сьветлым розумам, свабоднай воляй і ці не самым галоўным - здольнасьцю да любові. Нябесны Айцец паказаў нам шлях да Вечнага жыцьця, адкрыў для нас браму Царства Нябеснага. Здавалася б, кожны момант нашага існаваньня павінны мы сьпяваць песьню падзякі, каб хоць крыху аддаць доўг Усяміласьціваму Творцы

ПЕСЬНЯ ВОЛЬНАСЬЦІ БАЦЬКАЎШЧЫНЫ (АБРАНАЯ ПСАЛЬМА)

Беларусь нарадзіла нас і тут Радзіма наша, ёй прысьвячаем сьпеў наш і працу нашу.

Іх таксама прысьвяціў цар Давыд Госпаду, разам са срэбрам і золатам, якое прысьвяціў зь адабранага ва ўсіх упакораных ім народаў.

Зямлю нашу і скарбы нашы, што Госпадам дадзены, павернем сябе яе Давыд у старажытнасьці павярнуў.

Ад Сірыйцаў і Маавіцянаў, і Аманіцянаў і Філістымлянаў і Амалікіцянаў, і зь адабранага ў Адраазара, сына Рэхавага, цара Суўскага.

ЧЫН ПАМІНАНЬНЯ ЎСІХ ПРАВАСЛАЎНЫХ ВАЯРОЎ, ШТО ЗА БЕЛАРУСЬ СЬВЯТУЮ І НАРОД ЯЕ Ў БАРАЦЬБЕ ЗЬ ВОРАГАМ ЗАГІНУЛІ

Сьвятар: Дабраслаўлёны Бог наш спрадвеку, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Людзі: Амін.

Сьвятар кадзіць крыжавобразна над колівам, а дыякан ідзе прад ім зь сьвечкай.

Людзі: Сьвяты Божа, сьвяты моцны, сьвяты несьмяротны, памілуй нас (тры разы)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Найсьвяцейшая Тройца, зьлітуйся над намі. Госпадзе, ачысьці правіны нашы. Уладару, выбач бяспраўе наша. Сьвяты, наведай нас і аздараві немачы нашы дзеля імя Твайго.