Акафіст жыровіцкаму абразу Боскае Маці

Памяць 7/20 траўня

Абраз Боскай Маці Жыровіцкая зьявіўся ў 1470 году ў мястэчку Жыровічы Гарадзенскага краю. У лесе, які належаў праваслаўнаму беларускаму шляхцічу Аляксандру Солтану, пастухі убачылі незвычайна яркае сьвятло, што прабівалася скрозь галіны грушавага дрэва, стаялага над крыніцай пад гарой. Пастухі падышлі бліжэй і убачылі на дрэве невялікі абраз Боскай Маці ў прамяністым зьзяньні. Пастухі з глыбокай павагай узялі абраз і аднесьлі да Аляк­сандра Солтана. Аляксандр Солтан не надаў адмысловага значэньня паведамленьню пастухоў, але абраз усёткі узяў і замкнуў у куфар. На наступны дзень да Солтану прыйшлі госьці, і гаспадар захацеў паказаць ім знаходку. Да свайго зьдзіўленьня, ён не выявіў абраза ў куфары, хоць незадоўга да гэтага бачыў яго. Праз некаторы час пастухі зноў здабылі абраз на тым жа месцы і зноў аднесь­лі яе Аляксандру Солтану. Гэтым разам ён паставіўся да абраза з вялікай глыбокай павагай і даў зарок збудаваць на месцы зьявы царкву ў гонар Найсьвяцейшай Багародзіцы. Каля драўлянага храма неўзабаве зьявілася паселішча і утварыўся прыход. Каля 1520 года храм цалкам згарэў, нягледзячы на высілкі жыхароў патушыць пажар і выратаваць абраз. Усе думалі, што ён загінуў. Але аднойчы сялянскія дзеці, вяртаючыся з школы, убачылі цудоўнае бачаньне: Дзева незвычайнай прыгажосьці ў прамяністым зьзяньні сядзела на камяні ў згарэлага храма, а ў руках у Яе была абраз, якой усё лічылі згарэўшым. Дзеці не адважыліся падысьці да Яе, але пасьпя­шаліся распавесьці аб бачанням родным і знаёмым. Усё прынялі апавяданьня аб бачаньні за Боскае адкрыцьцё і разам са сьвятаром адправіліся да гары. На камяні, каля запаленай сьвечкі, стаяў Жыровіцкі абраз Боскай Маці, ніколькі не пацярпеўшы ад агню. Часова абраз паставілі ў хаце сьвятара, а камень быў абгароджаны. Калі пабудавалі каменны храм, туды, паставілі цудатворны абраз. Пасьля каля храма паўстаў мужчынскі манастыр. У 1609 году манастыр стаў уніяцкім і быў такім да 1839 года. Ва увесь гэты час Жыровіцкі абраз Боскай Маці карыстаўся шанаваньнем і праваслаўных, і уніятаў, і каталікоў. Падчас першай сусьветнай вайны Жыровіцкі абраз Боскай Маці вывезьлі ў Маскву, а ў пачатку 20-х гадоў ён была павернуты ў храм Жыровіцкага манастыру. Цяпер ён знаходзіцца ў саборы ў гонар Усьпеньня Найсьвяцейшай Багародзіцы Жыровіцкага манастыра і глыбока шануецца за яго дабрадатную дапамогу. Абраз выразаная на камяні памерам 43х56 мм.

Акафіст Прасьвятой Багародзіцы прад іконай Яе “Паглядзі на пакору маю”

Кандак 1

Абранай Ваяводзе, Уладарцы нашае Багародзіцы, слаўным зьяўленьнем іконы Яе Сьвятой, людзей Богам захаванага горада Кіева дзіўна наведаўшае, удзячны пачнём сьпеў: Ты ж, як Усядобрая Абаронца роду хрысьціянскага, ад усялякіх бед нас вызвалі, і ад усіх ворагаў бачных і нябачных абарані, ды зь верай сьпяваем Табе:

Радуйся, Чыстая Багародзіца Дзева, Паглядзі на пакору нашу, зь вышыні нябеснае на зьмірэньня слуг Тваіх гледзячы.

Ікас 1

Анёлаў Царыца і ўсяго тварэньня Ўладарка, Прачыстая Дзева Багародзіца, міласьцівым зьяўленьня нам абраза Твайго Сьвятога, старажытнага горада Пскова Богам захаванага, а цяпер горад Кіеў добра асьвяціла і бруі цудаў ад яе падала верным. Таму зь стараньням і любоўю прыпадаючы ад Усячыстага абраза, замілаваныя малітвы ўзносім да міласэрнае Тваёй абароны і са страхам сьпяваем:

Радуйся, Царыца наша Ўсядобрая, Надзея наша Багародзіца; радуйся, Сяброўка ўсіх простых і руплівых Заступніца.

Радуйся, скарбутных Радасьць і абражаных Абаронца; радуйся, бо бачыш нашу бяду і скарбуту.

Радуйся, бо дапамогу нам падаеш, як нямоглым, сілкуючы нас, як руплівых; радуйся, бо не маем іншае дапамогі і Малітоўніцы за нас, апрача Цябе

Радуйся, бо не маем іншае Добрай Суцяшальніцы, толькі Цябе, о Маці Боская; радуйся, бо захоўваеш нас ды абараняеш і покрыў даеш ва ўсе стагодзьдзі

Радуйся, Чыстая Багародзіца Дзева, Паглядзі на пакору нашу, зь вышыні нябеснае на зьмірэньня слуг Тваіх гледзячы.

МЕНСКАЯ ІКОНА УСЯСЬВЯТОЙ БАГАРОДЗІЦЫ

Памяць 13/26 жніўня

Менская ікона Ўсясьвятой Багародзіцы была прывезена Кіеўскім князем Уладзімірам з Корсуня і пастаўлена ў Кіеўскае Дзесяціннае царкве. У 1500 годзе, у часе ўзяцьця Кіева ханам Менглі-Герэям, адзін татарын, садраўшы зь іконы рызы ды ўпрыгожаньні, кінуў яе ў Дняпро. Праз некаторы час яна апынулася плывучай па рацэ Сьвіслач. Трынаццатага жніўня 1500 года, прыстаўшы да берага абраз, атачоны незвычайным сьвятлом, урачыста перанесьлі ў Менскую царкву Нараджэньня Ўсясьвятой Багародзіцы.

Трапар іконе Боскае Маці Менская, тон 4

На дрэве крыжовым зьявілася ты, Усячыстая Юначка, з Канстантынопалю ды Кіеву, / Богам захаванаму гораду Менску міласьць паказаўшы. / Асьвяці нас, грэшных, зьзяньнем Сваім, / выяві, як заўсёды, сілу Сваю, / выратуй нас абаронай Сваёй / ды пазбаў нападаў варожых, / бо Цябе, Непарушную Сьцяну і адзіную Надзею, маем.