АБ ПРОПАВЕДЗІ ПАКАЯНЬНЯ ХРЫСТА І ЯНА ХРЫСЬЦІЦЕЛЯ

мітрапаліт Антоній (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Сьвяты Хрысьціцель Ян і Выратавальнік Хрыстос вышлі на першую пропаведзь з тымі жа самымі словамі: Павініцеся, бо наблізілася Царства Боскае… Царства Боскае гэта гармонія любові, гэта то царства, то грамадзтва, якое злучае Бога і людзей пад законам дасканалай, адчыненай любові. І для таго каб увайсьці ў гэтае Царства, нам сапраўды трэба павініцца.

Слова “пакаяньне” не значыць толькі “жаль”; у слове “пакаяньне” закладзеная думка аб тым, каб адарвацца ад аднаго і імкнуцца да іншага. І ёсьць нам ад чаго адарвацца, калі мы жадаем зажыць разам з Богам і зь іншымі людзьмі ў Царстве, дзе усё ёсьць любоў. Мы павінны адарвацца ад сябелюбнасьці, ад той выключнай, прагнай, жорсткай любові, якую мы маем да сабе самім у шкоду іншым. Мы павінны адарвацца ад ілжывых паданьняў аб сабе, быццам мы стаім у цэнтры усяго і усё павінна служыць нам. Эвангельле нас вучыць, што калі мы стаім у цэнтры усяго, то для таго, каб служыць усім. Мы павінны адарвацца ад таго, да чаго прыляпілася наша сэрца, ад тых прыхільнасьцяў, якія зьяўляюцца не любоўю, а заняволеньнем. Нам трэба перагледзець усе свае чалавечыя адносіны, каб застаўся толькі дух волі і дух любові; воля, якую мы даем іншым і ад іх атрымліваем; любоў, якая ёсьць служэньне, поўнае глыбокай пашаны і самаахвярнае, іншым людзям. Нам трэба адарвацца ад палону для таго, каб увайсьці ў волю, і толькі тады мы можам уступіць у Царства любові. Рабоў у царстве любові не можа быць, у царстве любові могуць быць толькі людзі вольныя: якія вызваліліся і вызваленыя Богам.

Нам ёсьць ад чаго адарвацца, але ёсьць таксама куды ісьці: да таго Богу, Які ёсьць наша прымірэньне адзін зь адным, прымірэньне зь Ім, Які ёсьць вызваліцель, Які жадае, каб кожны зь нас вырас у поўную меру свайго росту, стаў самім сабой, ні да чаго яго ужываў бы, акрамя унутранага закона жыцьця — і жыцьці зь лішкам.

Вось пра што кажа пропаведзь Выратавальніка і пропаведзь Яна Хрысьціцеля: Зьменіце кірунак, адарвіцеся поглядам, слыхам, сэрцам, пачуцьцямі, думкамі, целам — усім, ад таго, што ёсьць прыгнёт, палон, і выйдзіце на волю. Дзе Дух Госпада, тамака воля, і Хрыстос гэты Дух нам дае. Ян прыйшоў хрысьціць людзей, Выратавальнік Хрыстос прыйшоў зьвесьці Дух на зямлю і нам Яго дараваць. Падумаем над тым, да чаму мы закліканыя. Мы цяпер як бы ў самім пачатку пропаведзі Хрыста і Яна; мы можам вось-вось, цяпер пачаць так, як пачыналі людзі, якія сустракаліся з Папярэднікам і з Хрыстом. Зараз самы час разам зь імі пачаць шлях, пачуць першую пропаведзь і пачаць яе выконваць. А затым зь дня ў дзень крочыць за эвангельскай пропаведзьдзю, за словам Хрыста, якое будзе нас весткі, як дзяцей за руку, ад аднаго да іншага, пакуль мы не вырасьцем у поўную меру нашай волі, нашай вартасьці, пакуль Царства Боскае не паселіцца ў нас, і зь нашых сэрцаў, зрабіўшыхся Царствам Божым, яно не разальецца вакол, як мора, і не ахопіць усіх. Амін.