Tuesday, July 28, 2015

ПАСЛАННЕ ПАТРЫЯРХА ФІЛАРЭТА З НАГОДЫ 1000-ГОДДЗЯ СПАЧЫНУ СВ. УЛАДЗІМІРА

Пасланне
Патрыярха Кіеўскага і ўсёй Русі-Украіны Філарэта
Правялебным архіпастырам, багалюбівым пастырам,
сумленнаму манаству і ўсім верным Украінскай Праваслаўнай Царквы
Кіеўскага Патрыярхату і ўсяму ўкраінскаму народу
з нагоды юбілеяў 1000-годдзя спачыну святога роўнаапостальнага Вялікага князя Кіеўскага Уладзіміра, мучаніцкай смерці яго сыноў святых пакутнікаў князёў Барыса і Глеба і 1027-й гадавіны Хрышчэння Русі-Украіны
Дарагія браты і сёстры!
Слава Ісусу Хрысту!
Сёння ўсе мы, Царква і ўкраінскі народ, на Радзіме і ў дыяспары, адзначаем асаблівы двайны юбілей. Тысячу гадоў таму адышоў ад зямнога жыцця ў Валадарства Нябеснае Вялікі князь Кіеўскі і ўсёй Русі Уладзімір, наш роўнаапостальны асветнік і Хрысціцель. А неўзабаве ад рук наёмных забойцаў, дасланых прагным да ўлады Святаполк Акаянны, завяршылася мучаніцкай смерцю жыццё сыноў Уладзімірава, святых князёў-пакутнікаў Барыса і Глеба. Таксама сёння мы малітоўна адзначаем 1027-ю гадавіну Хрышчэння Русі-Украіны.

Для чаго ўспамінаем гэтую падзею? Перш за ўсё для таго, каб нагадаць самім сабе і ўсім сапраўдную нашу гісторыю, а нагадаўшы - зрабіць з яе карысныя высновы і навучыцца, як дасягаць добрага і пазбягаць зла. Таму на жаль да гэтага часу ёсць тыя, хто хочуць прысвоіць нашу гісторыю, праз прыніжэнне наша – Узвялічуюцца, абрабоўваючы нас - узбагаціцца. Украіна - лічаць сваёй ускраіннай вотчынай, Царква нашу - сваёй служанкай, а Кіеў, маці гарадоў рускіх - уласнай правінцыяй. Гэтую хлусня нам трэба будзе выкрываць - не толькі для ўласнай выгоды, але і для карысці тых, хто сам сябе і іншых падманвае, прысвойваючы яму не належнае. Таму што лячэнне хоць і бывае балючым - але пазбаўляе ад хваробы, а заспакаення хворага без дапамогі яму - прыводзіць да бяды.
Дарагія суайчыннікі!
У цяжкі час вайны, пакут, турботы і барацьбы адбываецца цяперашняе святкаванне. Таму з асаблівай пільнасцю мы павінны паглядзець на наша мінулае, бачачы ў ім прыклады, павінны дапамагаць будаваць уласнае сучаснасць і лепшую будучыню.
Зараз наша дзяржава і народ змагаюцца з выклікамі знешняй і ўнутранай. Знешні - гэта агрэсія суседняй краіны, а ўнутраны - недавер і спрэчкі ў народзе, збядненне і карупцыя, стомленасць ад барацьбы. Зможам пераадолець гэтыя выклікі - залежыць ад нас. Але прыклад развіцця дзяржавы святым Уладзімірам сведчыць - калі будаваць жыццё краіны і народа на трывалым падмурку Божых запаведзяў, праўды, любові да бліжняга і ахвярнасці, то будзем мець поспех.
Для таго, каб змянілася знешняе і агульнае, кожнаму з нас трэба будзе мяняцца ўнутрана і асабіста. Не чакаць, пакуль гэта зробіць нехта іншы, не перакладаць адказнасць толькі на тых, хто знаходзіцца пры кіраванні вялікімі ці малымі справамі - але перш самай ўвасабляць у сваім жыцці просты для запамінання Божы закон: “Як хочаце, каб рабілі вам людзі, так і вы рабіце ім” (Лк. 06:31).
Няўжо хто-небудзь хоча, каб яго падманвалі? Каб абкрадалі, каб паступалі несправядліва? Каб хтосьці прыйшоў са зброяй і здзейсніў гвалт ці і пазбавіў жыцця? Ніхто сабе такога не жадае. А калі гэтага і ўсяго іншага дрэннага не жадаем сабе - не павінны гэтага жадаць і рабіць у адносінах да блізкіх сваіх.
Прыклад святога Уладзіміра вучыць нас, што кожны чалавек можа змяніцца, калі хоча не толькі спазнаць Боскую ісціну, але і жыць з ёй. Жорсткі - стаў літасцівым, распусныя - набожнымі. Той, хто памнажаў багацце для сябе - стаў надзвычай міласэрным. Кіраўнік, які кіраваўся толькі сваімі жаданнямі - выявіў пакора перад Праўдай Божай і на яе аснове стаў паспяхова будаваць жыццё краіны.
Бачачы ўсё гэта ў нас такі добры прыклад ўжываць і да нашай уласнай жыцця. Адносіны з блізкімі сваімі, абавязкі і праца, жыццё ў сям'і, у мясцовай суполцы, у цэлым грамадстве, Украінская дзяржава - усё гэта павінны напаўняць праўдай і любоўю. Бо толькі на гэтай аснове зможам, як і святой Уладзімір, пабудаваць агульны дом, які будзе стаяць на трывалай, непахіснай аснове, а не на пяску.
З нядаўняга жа гісторыі нашага народа, як і суседніх народаў, павінны пераканацца і ў адваротным: калі за аснову жыцця грамадства прымаць нянавісць, непрабачэння, жаданне помсты, гвалт, пазбаўленыя праўды Божай мудрагельства чалавечае, гонар адных перад іншымі, - усё гэта прыводзіць да страшных разбуральных наступстваў. Грамадзянская вайна, тэрор і рэпрэсіі, Галадамор, турмы і заслання для нявінных, збядненне матэрыяльнае і духоўнае - усё гэта плён імкненне пабудаваць жыццё без Бога, на аснове гонару і нянавісці. Павінны рабіць высновы з гісторыі і не паўтараць старых памылак. Каб не прыходзілася зноў паўтарыць нам ці нашым нашчадкам словы мудрай думкі слаўнага Гетмана Івана Мазэпы: “праз нязгоду ўсе прапалі, самі сябе перамаглі”.
Рэвалюцыя Годнасці  і барацьба з знешняй агрэсіяй вучаць нас таму, што перамога магчымая толькі ў яднанні намаганняў, калі словы і справы натхняюцца ахвярнасцю і любоўю да роднага краю і народу. Да гэтага часу Бог дапамагаў Украіне пераадольваць выпрабаванні, садзейнічанне ў барацьбе за праўду і свабоду. Перакананы, што Ён дасць нам і перамогу над агрэсарамі і над нашымі ўласнымі недахопамі, - але толькі калі мы як народ і кожны з нас асабіста не звернем са шляху прытрымлівання Божых запаведзей.
Яшчэ адным доказам перамогі Праўды Божай над хітрасцю і уладалюбствам прыклад святых Барыса і Глеба. Пасля смерці бацькі іхняга, Святаполк, які знаходзіўся ў Кіеве, спалохаўся, што браты могуць забраць у яго ўладу - хоць і не было ў іх такога намеру. Сам быў крывадушным, жорсткім і падступным, ён у жорсткасці і падступстве падазраваў іншых. А таму, каб захаваць і зацвердзіць сваю ўладу, Святаполк паслаў наёмных забойцаў, каб яны забілі братоў ягоных.
Праліў брацкую нявінную кроў акаянны Святаполк на некаторы час як бы дасягнуў свайго - але Бог правасуднае пакараў злачынца. Не змог Братазабойца ўтрымаць ні пасаду, здабытага крывёю, ні захаваць сваё жыццё, ні пакінуць па сабе добрую памяць. Святаполк Акаянны назвалі яго людзі, а святых мучанікаў Барыса і Глеба, якія дзеля выканання запаведзі братэрскай любові аддалі сваё жыццё, Бог, Царква і народ праславілі і праслаўляюць да сёння.
На жаль, у наш час з'явіўся новы Святаполк Акаянны. Ён называе нас сваімі братамі, але дзеля захавання ўласнага пасаду пасылае да нас наёмных забойцаў, пралівае нявінную кроў. Хай не думае ён, гэты аслеплены гонарам і няпраўдай кіраўнік, што Бог не бачыць яго сэрца, не ведае пра справы і не мае сілы спыніць яго злачынства! Так думаў і той, даўні Святаполк. Але праўда Божая перамагла тады - пераможа яна і цяпер. Гасподзь трывае да часу, даючы магчымасць злым пакаяцца, але калі мера цярпення Божага споўніцца суд Ён будзе справядлівым, а пакаранне - няўхільным. Таму заклікаем гэтага новага Святаполка Акаяннага і ўсіх слуг, якіх пасылае ён на злачынствы і забойства, - спыніцца, адумацца і пакаяцца. Калі ачуецца - дабро будзе і яму, і народу, якім ён кіруе. А калі не - то хай здзейсніцца воля Божая!
Дарагія браты і сёстры!
У дзень сённяшняга свята і юбілею заклікаю ўсіх вас у першую чаргу да шчырай сардэчнай малітвы да Госпада аб міры ва Украіне, аб вызваленні нас ад нашэсця іншапляменнікаў, аб абароне Божы для мужных ўкраінскіх воінаў, якія цаной свайго крыві абараняюць ўсіх нас, блізкіх сваіх. Уздымем малітвы за прымірэнне варагуючых, навяртання аблудных, пакаянне грэшных.
Просім ў Збаўцу, Яго Прачыстай Маці, святых Уладзіміра, Барыса і Глеба і Усіх святых Зямлі Украінскай заспакаення душэўных і цялесных пакут для ўсіх, хто пацярпеў ад нашэсця іншапляменнікаў, хто страціў родных і блізкіх, пацярпеў шкоду для здароўя, пазбавіўся свайго дома, хто стаў выгнанцам або вымушаны жыць у няволі.
Просім у Бога пагасіць нянавісць і варожасць, якую ворагі бачныя і нябачныя імкнуцца распаліць сярод народа нашага, каб Гасподзь даў нам аднадумства і мір паміж сабой.
Няхай гэтыя шчырыя малітвы ўзнясуцца да Пасаду Божага! Божа Вялікі, Адзіны, нам Украіну захоўвай!
З святам, дарагія браты і сёстры!
Слава Госпаду нашаму Ісусу Хрысту!
І слава Украіне!

Філарэт,
Патрыярх Кіеўскі і ўсёй Русі-Украіны
28 ліпеня 2015 г., г. Кіеў

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.