Пасланьня Барталамея
З ласкі Божай
Архіяпіскапа Канстантынопаля – Новага Рыму
і Ўсяленскага Патрыярха
Для Паўнаты Царквы
Мілата, Мір і Міласьць ад Хрыста Ўваскрэслага ў Славе
Упадабаны суслужыцелі й набожныя,
багалюбчыя дзеці Царквы
Хрыстос Уваскрэс!
Абвяшчалі Уваскрэсеньня, жанчыны
— міраносіцы, але вучні Хрыста гэта
лічылі ілжывымі. Аднак, слова, якому ран не паверылі, было пацьверджана, як
Праўда. Уваскрэслы Гасподзь зьявіўся вучням некалькі разоў.
У наш час, абвяшчэньне
Уваскрэсеньня ізноў разглядаецца рацыяналістамі як міт. Тым не менш, мы верныя
не толькі верым у гэта, але і успрымаем нядзелю, як глыбока праўдзівы факт. Сапраўды, калі гэта неабходна, мы
сьцьвярджаем наша сьведчаньне зь ахвярнасьцю, таму што ў уваскрэслым Хрыста мы
пераўзыходзім сьмерць і вызваляемся ад свайго страху. Нашы сэрцы напаўняюцца
радасьцю, калі мы паўтараем: Гасподзь
уваскрэс. Нашы сьвятыя, якія памерлі для гэтага сьвету, працягваюць жыць
сярод нас, адказваючы на нашы просьбы. Сьвет, які ідзе за сьмерцю дакладней, чым
сьвет, які папярэднічае сьмерці. Хрыстос уваскрэс і жыве сярод нас. Ён абяцаў
быць зь намі да канца сьвету. І вось ён — як наш сябар, брат, лекар, які дорыць нам
усё добрае.
Дабраславёны Бог наш, які
уваскрэс зь мёртвых, падаўшы вечнай жыцьця для усіх людзей. О, сьмерць, дзе
тваё джала? Хрыстос уваскрэс, паўстаў і высьмеяў таго, хто раней выхваляўся што
Ён вечна будзе пасьмешышчам. (Гл. канон
прападобнага Яна Дамаскіна, 4 песьня, 9 верш) Усе напаўняецца сьвятлом, і
нашы сэрцы поўныя бязьмежнай радасьці.
І больш, чым радасьцю, яны
напоўнены сілаю. Для тых, хто верыць
у Уваскрэсеньне — той не баяцца сьмерці,
а той, хто не баіцца сьмерці — духоўна
непахісны і непарушны, паколькі тое, што можа быць страшнай пагрозай для
большасьці і асабліва для няверуючых. мае мала значэньня для хрысьціянін, таму
што гэта уваход у сапраўдным жыцьці. Верны хрысьціянін жыве ў Уваскрэсеньне
яшчэ да яго ці яе натуральнай сьмерці.
Сьледзтва перажываньня
Уваскрэсеньня — гэта трансфармацыі сьвету. Гэта натхняе душу.
І натхнёная душа прыцягвае іншыя душы зь яго шляху, калі гэтыя душы кранутыя
сапраўдным радасным перажываньнем неўміручасьці. Уваскрэсеньне Хрыста і наша
ўваскрэсеньня — гэта не проста
абстрактнай ісьціны. Яно догматам веры. Яны уяўляюць сабой адчувальную
рэальнасьць. Яны уяўляюць сабой сілу, якая перамагае сьвет, нягледзячы на
вельмі жорсткі перасьлед, які зьдзяйсьняюцца супраць яго. “Гэта перамога, якая перамаглі сьвет, а менавіта — вера нашая” (1 Ян 5:4) у Яго уваскрэсеньне.
Праз уваскрэсеньне, Чалавецтва закліканае да боскае ласкі. Дзякуючы перамозе
сьвятла Уваскрэсеньня над брудам страсьці, боскія сьвет і дзіўная любоў, якая
пераўзыходзіць чалавечыя межы, усталёўваюцца ў нашых душах.
Такім чынам, Хрыстос Уваскрэс!
Нашы сэрцы напоўнены сьвятлом і радасьцю аб Уваскрэсеньні. Падыходзім да
Уваскрэслага Госпада зь вераю і прастатою. Бо, як каралеўская прарок Давід
кажа: Бог наш Які кіруе нашым сэрцаў зь нябёсаў, “сэрца ўпакоранае і зьміранае Бог ня зьнішчае” (Пс. 50:19)
Уваскрэсеньне гэта наша сіла, надзея,
радасьць і захапленьне. Праз уваскрэсеньне, мы пераўзыходзім боль і смутак і
ўсе беззаконьня гэтага прыроднага, сьвецкага жыцьця. Уваскрэсеньне ёсьць Божым
адказам на бездапаможнасьць чалавецтва перад параненьням мірскімі пакутамі.
Мы не ідзем на саступкі
цяжкасьцям і выклікам сучаснага сьвету. Збор напалоханых вучняў Госпада ў
сьвятліцы ў Ерусаліме заклікае нас. Мы не баімся, таму што мы любім усіх, нават,
як Ён палюбіў нас і аддаў сваё жыцьцё дзеля нас. Таямнічае і непрыкметна, Гасподзь
суправаджае нас. Мы толькі павінны мець — і ў нас ёсьць — любоў.
Таму што, хоць у любові, мы разумеем, сіла Таямніцы, мы ведаем, што яна
зьяўляецца таксама таямніцай.
Калі іншыя саромейцеся, “трымаючы
свае дзеяньні ў тоўстых снапах” (вячэрняя пра блуднага сына), але мы пахвалімся.
І калі мы не “разьвеем прах нашых [грахоўных і гарачых] дзеяньняў зь ветрам яго
любячай дабрыні ці на таку пакаяньня”, Уваскрэслы Гасподзь ёсьць Любоў і
расьсейвае усе формы цемры і страху, што нас атачаюць, уваходзіць у нашы сэрцы
і наш сьвет, нават тады, калі дзьверы зачынена. Ён “застаецца зь намі” увесь
час праз крыж любові. Пакліканьнем якога ёсьць сьвет, і Ён дае нам Свой сьвет. Магутнае
гэта абавязацельства сьвету і абяцаць сьвету, але ніколі чалавек не можа
ажыцьцявіць або рэалізаваць яго. У той час як энэргія Боскай любові, міру і
мудрасьці застаецца за межамі усіх чалавечых магчымасьцяў. Гэта не сустракаецца
на палях рэальнасьці або паверхні чалавечых перакананьняў. Замест гэтага, ён зьяўляецца
сэрцам чалавецтва, цэнтрам жыцьця, Гасподзь жыцьця і сьмерці. Гэта
Ісьціна.
Бясспрэчная трансцэндэнтнасьць
Магутнасьці, што нябачна кіруе, пануе
і накіроўвае усе рэчы, асабліва ў той час, калі «розум столькіх людзей ляжыць у
цемры».
У цяперашні час шырока напоўніла увесь сьвет, надзея усяго
сусьвету — Божая Мудрасьць ёсьць
наяўнасьцю нябесных рашэньняў і гармоніі. У пэрыяд распаду і чаканай сьмерці, мы
ў рэальнасьці уваскрэсеньня і сіле нашай перакананасьці ў Хрысьце.
Сьвет, які паходзіць ад таго, хто
растаптаў сьмерцю сьмерць праз Ягоную самаахвяраваньне, разам з радасьцю любові,
струмень і вылечыць наша сучаснае чалавецтва, уздыхае і пакутуе гэтак жа, як і
усе стварэньні енчаць і пакутуюць зь намі, хто “чакае ўсынаўленьня, адкупленьня
цела нашага”, а таксама “свабоду славы дзяцей Божых”. (Рым. 8:20 —23)
Сапраўды, Гасподзь Уваскрэс,
упадабаныя айцы, браты і сёстры
Сьвята Вялікадня 2013 года
Патрыярх
Канстантынопальскі Барталамей
Ваш
гарачы малітоўнік прад Богам
