ПАМЫЛКОВАСЬЦЬ НАВУКІ КАТАЛІЦКАГА КАСЬЦЁЛУ АБ ВЫРАТАВАНЬНІ

Пытаньне: Ці правільна абвясьціш ІІ Ватыканскі сабор, што выратаваньне можа быць атрымана рознымі шляхамі хрысьціянамі, юдэямі, мусульманамі і язычнікамі?

Адказ: Не, няслушна, бо толькі хрысьціянства прапануе чалавеку праўдзівы шлях выратаваньня, і ў гэтым адзіным шляху, якім павінен вынікаць чалавек, каб прыйсьці да Бога, здабыць Царства Боскае і прыняць у спадчыну вечнае жыцьцё, — увесь сэнс і зьмест хрысьціянскай веры і Боскага Адкрыцьця.

Пытаньне: А ці дакладна кажуць рыма—каталікі, што усе рэлігіі, як хрысьціянства, так і нехрысьціянскія, у той ці іншай меры Боганатхненныя, у іх прысутнічаюць, паводле паданьня каталіцкай царквы, “насеньне Слова”, а таксама вера ў “Творцу” і “Бога”?

Адказ: Не, гэта новае вучэньне і тэза каталіцкай царквы абсалютна няслушныя, бо адзіна Боганатхненнай рэлігіяй, заснаванай на Слове Божым — Сьвятым Пісаньні і Сьвятым сьвятаайцоўскім Паданьні, рашэньнях сямі Сусьветных Сабораў і вучэньні сьвятых айцоў Праваслаўнай Царквы, — зьяўляецца хрысьціянства, і толькі ў ім ушаноўваюць Праўдзівага Бога і Творцу, Усясьвятую Тройцу і Ісуса Хрыста. Усе ж нехрысьціянскія рэлігіі (не лічачы старазапаветнай) зьяўляюцца цалкам ілжывымі, у іх адсутнічае Боскае натхненьне (яны кімсьці прыдуманыя); любыя словы і фразы, вонкава падобныя з праўдзівымі, маюць у іх зусім іншы, перакручаны сэнс; яны утрымоўваюць не “насеньне Слова”, а адны толькі жыціцы, якія падрабляюцца пад пшаніцу (пар. Мц. 13:24—28), а вера і глыбокая пашана ў іх аддаецца не Творцу і Праўдзіваму Богу, Якога яны адпрэчваюць, а стварэньням — ілжывым багам — ідалам і дэманам.

Пытаньне: У такім разе, што можна сказаць пра вучэньне каталікоў, быццам Сьвяты Дух плённа дзейнічае па—за бачным арганізмам хрысьціянскай Царквы, абапіраючыся на “насеньне Слова”, якое ўтварае “агульны сатэрыялёгічны корань усіх рэлігій”?

Адказ: Гэта таксама зусім ілжывае становішча, бо ніякага “Сьвятога Духу”, “плённа дзеючага” ў ідалапаклонстве і глыбокай пашане дэманам не існуе (Сьвяты Дух не можа дзейнічаць у адрыве ад Усясьвятой Тройцы і Ісуса Хрыста, адпрэчваных нехрысьціянамі), — бо дух у іх дзейнічае зусім іншы. У нехрысьціянскіх рэлігіях усякія зносіны з Богам, злучэньне з Богам ці рух да Бога цалкам адсутнічаюць у прынцыпе, а шляхі, імі прапанаваныя, вядуць не да Бога ў Царства Нябеснае, а ў пагібель. Пра гэта кажуць шматлікія вершы Новага Запавету і прамыя указаньні Выратавальніка, напрыклад: “Ніхто не прыходзіць да Айца, як толькі праз Мяне” (Ян. 14:6), “Усякі, які адпрэчвае Сына, не мае і Айца; а што вызнае Сына мае і Айца” (1 Ян. 2:23), “Веруючы ў Сына мае жыцьцё вечнае, а няверуючы ў Сына не убачыць жыцьця, але гнеў Божы знаходзіцца на ім” (Ян. 3:36), “Веруючы ў Яго не судзіцца, а нявернік ужо асуджаны” (Ян. 3:18) і іншыя. Так што заява Ватыкана пра агульны сатэрыялёгічны корань усіх рэлігій зьяўляецца спробай раўнаньня хлусьні з праўдай і апраўданьні супэрэкумэнізму.

Пытаньне: Ці правільна сьцьвярджаюць рыма—каталікі, што мусульмане, юдэі і іншыя нехрысьціяне закліканы Боскай мілатой да выратаваньня (пп. 13 і 16 Догмату пра Царкву)?

Адказ: Не, няслушна. Калі б яны былі закліканы да выратаваньня, то усталі б на адзіны шлях, да яго накіраваны, — зракліся сваёй веры і прынялі хрысьціянства. Кажучы, што Боская мілата, ці мілата Сьвятога Духу, заклікала іх “ратавацца” лжывымі шляхамі (ушаноўваць ідалаў і нячысьцікаў, адпрэчваючы Праўдзівага Бога), рыма—каталікі узводзяць злое зьнеслаўленьне на Усясьвятую Тройцу і Сьвятога Духу. Па—за хрысьціянствам можа дзейнічаць толькі заклікаючая, але не ратуючая Боская мілата.

Пытаньне: А што можна сказаць пра Божым Задуме выратаваньня, на які спасылаюцца рыма—каталікі, спрабуючы абгрунтаваць вучэньне пра выратаваньне нехрысьціянаў рознымі шляхамі?

Адказ: Сапраўды, выратавальны Задум ахоплівае усё чалавецтва і адкрываецца ў Бібліі зь моманту грэхападзеньня Адама. У Старым запавеце утрымоўваюцца сотні прароцтваў пра будучы прыход у сьвет Выратавальніка, Сына Боскага, а Яго адбыўшаеся прышэсьце на зямлю, увасабленьне ў Богачалавека Ісуса Хрыста, грамадзкае служэньне і ахвяра Самога сябе ў адкупленьне нашых грахоў адкрылі людзям шлях да выратаваньня. Але, каб устаць на гэты шлях, чалавек павінен раскаяцца ў сваіх грахах, паверыць у Эвангельле (гл. Мк. 1:15), Ісуса Хрыста і пайсьці за Хрыстом. Толькі вераю ў Хрыста і дасьледаваньнем Ягонага вучэньня можна прыйсьці да Бога і выратавацца — атрымаць Царства Нябеснае і вечнае жыцьцё.

Пытаньне: Як жа тады расцаніць вучэньне рыма—каталікоў пра выратаваньне, якія, зь аднаго боку, не адмаўляюць, а сьцьвярджаюць, што выратавацца можна толькі праз Ісуса Хрыста, адзінага Пасярэдніка паміж Богам і людзьмі, зь іншага боку, абвяшчаюць выратаваньне рознымі шляхамі нехрысьціянаў, тых, хто адпрэчвае Усясьвятую Тройцу і Ісуса Хрыста і пакланяюцца стварэньням: багам—ідалам, вярхоўным божаствам і дэманам?

Адказ: Гэта вучэньне і яго абгрунтаваньне выяўляюць двудушнасьць, езуіцкую сутнасьць рыма—каталіцтва. Дэкляруемая каталікамі адданасьць Боскаму Адкрыцьцю, апостальскай хрысьціянскай веры і Царкве Хрыстовай служыць толькі славесным пакровам грубага скрыўленьня імі хрысьціянства ў ягонай аснове, усяго Задуму Божага аб выратаваньні чалавецтва і місіі увасобленага Сына Боскага, і апраўданьнем міжрэлігійнага экумэнізму рыма— каталікоў, фактычна зрадзіўшых хрысьціянства — Ісуса Хрыста, Усясьвятую Тройцу і Боскае Адкрыцьцё, як Новы, так і Старыя запаветы.

Пытаньне: Зыходзячы зь выкладзенага, што можна сказаць увогуле аб высунутай рыма—каталікамі дактрыне магчымасьці выратаваньня “рознымі шляхамі” хрысьціян, юдэяў, мусульман, язычнікаў і толькі яшчэ шукаючых Творцу?

Адказ: Гэта новая дактрына зьяўляецца абсалютна лжывай, антыхрысьціянскае, бо заснавана на цалкам пазбаўленых праўдзівасьці заявах рыма—каталікоў пра нібы існую духоўную блізкасьць да хрысьціян нехрысьціянаў, іх веры ў “Творцу” і “Бога”, пабудавана на скажэньні і прамой фальсыфікацыі сутнасьці Эвангельля і Боскага Адкрыцьця ў цэлым і асноўных палажэньняў нехрысьціянскіх рэлігій і прыводзіць да адмаўленьня большасьці асноватворных падмуркаў хрысьціянскай веры.