СЛОВА Ў ДЗЕНЬ БЕЛАРУСКАЕ ВАЙСКОВАЕ СЛАВЫ – 8 ВЕРАСЬНЯ

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Упадабаныя, браты і сёстры мае, беларусы!

Сёньня сабраліся мы тут, у сьвятым храме, каб малітоўна ўшанаваць вялікі подзьвіг нашых продкаў – слаўную перамогу беларускага войска над расейскімі заваёўнікамі пад Воршай. Перамогу, якая залатымі літарамі назаўсёды ўпісана ў слаўную гісторыю нашага народу. Што ж адбылося ў гэты дзень, 496 гадоў таму? Чаму мы сёньня сьвяткуем гэты дзень?

У ліпіне 1514 года маскоўская арда, якая налічвала больш за 80 тысяч, зноў уварвалася ў наш дом – Беларусь. Вораг захапіў і абрабаваў Смаленск і рушыў углыб, на Друцк і Воршу… Вялікая небясьпека навісла над Айчынай, бо арда антыхрыста не шкадавала: а ні малога, а ні старога. Кроў нявінных дзяцей і жанчын пацякла ракой…

Слаўны праваслаўны беларускі палкаводзец, князь Канстантын Астроскі меў тады толькі каля 30 тысяч воінаў, але сьмела выступіў супраць захопнікаў. Вы толькі падумайце: з 30 тысячамі супраць больш як 80-ці тысячнага маскоўскага войска! Давайце паразважаем: Чаму яны з такой адвагай пайшлі на ворага? Чаму не спужаліся войска, якое было значна большым? Чаму яны пайшлі…не, не паміраць! Князь Канстантын павёў іх перамагаць і яны сьвята верылі ў перамогу! Але чаму яны верылі яму, верылі ў перамогу, і самаахвярна крочылі ў бой?

Увесь адказ – Вера. Сам князь Канстантын Астроскі быў ня толькі выдатны ваяк і палкаводзец, ён быў глыбока веруючы праваслаўным чалавекам… Непахісную праваслаўную веру мелі і ягоныя ваяры… Нашае беларускае войска было Праваслаўным і Хрысталюбівым. Войска было Хрысталюбівым, бо Хрысталюбівай была ўся Беларусь. І праз нашу родную Праваслаўную веру не было разьніцы ў абавязку прад Хрыстом і Айчынай у князя і селяніна, шляхціца і гараджаніна… Было агульнае разуменьне: гэтая Праваслаўная вера, Родная зямля, мова і само жыцьцё дадзенае самім Госпадам! Таму паўстаўшы на ўсё гэта, жадаючы скарыць яго, паланіць – ён не толькі вораг нам, на зямлі народжаным, а і вораг Госпада. Бо прыйшоў вораг разбурыць твор Уладара…

І пайшло ў бой беларускае войска. Пайшло на змаганьне зь непахіснае верай у Хрыстову праўду. Хай іх было мала, але ж і зброя Давыда была мізэрнай у параўнаньні са зброяй Галіяфу…. І як Давыд перамог Галіяфа, дзеючы імям Божым і зь Ягонае дапамогай, так і беларускае войска пад сьцягам праўды Хрыстовай перамагло значна большае войска маскоўскіх заваёўнікаў! Бо, як мы чулі ў сёньняшнім Эвангельлі, прамовіў Збаўца: “вера твая ўратавала цябе” (Лк. 17:19). Вера і праўда прынесьлі перамогу нашым продкам. Вера і праўда ўратавалі ў той бітве Беларусь! Гасподзь быў зь нашымі продкамі, а калі ты жывеш з Госпадам, то хто супраць цябе?

Калі падобная Хрысталюбівая праваслаўная сьвядомасьць узрастае ў нас, узрастае ў Беларусі, тады – сьмерць напаткае ўсіх нашых ворагаў і будзе наша Айчына вольнай і незалежнай. Тады дарэмна спрачацца – якія рукі ўздымуць меч над ворагамі Беларусі і павядуць нас на новае варшанскае поле. У адраджэньні Беларусі – малітва гэта вагонь, які гарэў і будзе гарэць у душы і сэрцы кожнага беларуса, паўстаўшага за свабоду і незалежнасьць. Нашы шыхты зноў пойдуць пераможнае хадой супраць ворагаў Хрыста і Беларусі, пойдуць з Непераможным Крыжам, як на подзьвіг, чакаючы ўзнагароды толькі ў Вечнасьці… Дачакаемся лі мы новага пераможнага сьвітанку на нашым варшанскім полі? Хто ведае… Але ён надыдзе, бо зь намі Хрыстос, зь намі нашы сьвятыя, зь намі нашы славутыя продкі. Калі ўсё гэта ёсьць у нашым сэрцы – яно падкажа, што мусіш зрабіць каб хутчэй надышоў пераможны сьвітанак…

І што вельмі жадаецца заўважыць сёньня, у гэты сьвяточны дзень: Тады, як і зараз, маскоўскія рабаўнікі хавалі свае злачынныя намеры пад прыгожымі словамі “абароны Праваслаўя”… “абароны агульнае рускасьці”… Ці не падаецца вам гэта знаёмым, ці не тут пачынаецца гісторыя так званага “Рускага сьвету” сёньняшніх “дабрадзеяў” зь Масквы? Як і калісьці, у сівой старажытнасьці, злачынцы сваімі бруднымі рукамі спрабуюць выкарыстаць, дзеля гвалту і паланеньня Беларусі, нашу любоў да Сьвятога Праваслаўя. Але ж іх “заваёўніцкае і зьнішчаючае праваслаўе” – гэта падман, грубая падробка. І, пераймаючы нашым слаўным продкам, мы не спакусімся на падман, не будзем пераймаць у неабачлівасьці старажытнаму Адаму… У нас ёсьць свая, дадзеная Богам зямля і мова, у нас ёсьць сапраўдная Сьвятая Праваслаўная вера і Гасподзь паказаў праўдзівы жыцьцёвы шлях. Дык пойдзем гэтым шляхам, не спакушаючыся дарамі злога. Будзем любіць сваю зямную Айчыну і абараняць яе, каб зрабіцца годнымі Айчыны Нябеснай. Амін.