ЯКУЮ Ж ЦЕНЬ КІДАЮ Я

“Цень праходзячага Пятра”

(Дзеі. 5:15)

У часы апосталаў людзі сьпяшаліся са сваімі патрэбамі да іх і прыносілі хворых і расслабленых, каб хоць цень праходзячага Пятра ахінула іх, упэўненыя, што цень гэтая прынясе вылячэньне і жыцьцё. Кожны зь нас, праходзячы па жыцьцёвым шляху, кідае на яго сваю цень. Жыцьцё наша само па сабе адлюстроўваецца на навакольных, і мы павінны прыкладаць усе нашы стараньні, каб гэтае адлюстраваньне прыносіла зь сабой карысьць, палягчэньне і вылячэньне. Уплыў наш на блізкіх дзейнічае не толькі сьвядома, але мімаволі і неўзаметку. Нешта няўлоўнае распаўсюджваецца вакол нас ад усёй нашай істоты на навакольных, як тонкі водар колераў, неўзаметку насычаючы сабою паветра. Дзейнасьць наша можа спыніцца, але жыцьцё не спыняецца, і адным нашым існаваньнем мы дапамагаем або мяшаем існаваньню іншых. Чалавечыя недахопы і якасьці заразьлівыя і нават несьвядома для нас саміх уплываюць на навакольных. Гэты уплыў, калі ён дабратворны, нагадвае жыватворны павеў горнага паветра, якое шматлікім прыносіць здароўе і сілу.

Якую ж цень кідаю я штодня вакол сябе? Ці дзейнічае яна, як атрутны, сьмяротны зьмей, або жа, як дрэва жыцьця, прыносіць гаючы плод? Ці здольная цень мая схаваць ад нягод тых незьлічоных працуючых і абцяжараных, якія сустракаюцца паўсюль? Пасьля выпадковай сустрэчы са мною, пасьля абмену некалькімі словамі ці адчувае сябе сустрэчны колькі-небудзь падбадзёраным? Калі мы самі, пад уплывам Духа Божага, праліваем любоў, спачуваньне і мір, то кожнае наша слова, кожны погляд можа падняць дух у нашых блізкіх, перадаючы ім тое, што нам Госпад для іх дае. Такім чынам, нават цень некаторых людзей дзейнічае дабратворна. Ці такая мая цень?