АПОСТАЛ ПІЛІП

Памяць 14 лістапада

Сьвяты апостал Піліп, выхадзец горада Віфсаіды (Галілея), быў глыбокім знаўцам Сьвятога Пісаньня і, правільна разумеючы сэнс старазапаветных прароцтваў, чакаў прыходу Месіі. Па закліку Выратавальніка (Ян. 1:43) ён пайшоў за Ім. Аб апостале Піліпе некалькі разоў гаворыцца ў Сьвятым Эвангельлі: ён прывёў да Хрыста апостала Нафанаіла (Ян. 1:46); яго Госпад спытаў, колькі трэба грошай для куплі хлеба 5-ці тысячам чалавек (Ян. 6:7); ён прывёў элінаў, якія жадалі убачыць Хрыста (Ян. 12:21– 22); нарэшце, ён падчас Таемнай Вячэры пытаў Хрыста аб Богу Айцы (Ян. 14:8).

Пасьля Ушэсьця Госпада апостал Піліп прапаведаваў Слова Боскае ў Галілею, суправаджаючы пропаведзь цудамі. Так, ён уваскрэсіў немаўля, памерлага на руках у маці. З Галілеі ён накіраваўся ў Грэцыю і прапаведаваў сярод перасяліўшыхся туды юдэяў. Некаторыя зь іх паведамілі ў Ерусалім аб пропаведзі апостала, і тады зь Ерусаліму ў Эладу прыбытку кніжнікі на чале з першасьвятаром для абвінавачваньня апостала Піліпа. Апостал Піліп выкрыў хлусьню першасьвятара, гаварыўшага, што вучні Хрыстовы выкралі і схавалі цела Госпада, распавёўшы, як фарысэі падкупілі ваяроў варты, распаўсюдзіўшых гэтую чутку. Калі жа юдзейскі першасьвятар і яго спадарожнікі сталі ганіць Госпада і накінуліся на апостала Піліпа, яны раптам асьлеплі. Па малітве апостала усё празерэлі, і, бачачы гэты цуд, шматлікія паверылі ў Хрыста. Апостал Піліп паставіў ім япіскапа, імем Наркіс (далучаны да ліку 70 апосталаў).

Зь Элады апостал Піліп адправіўся ў Парфы, а затым у горад Азот, дзе вылечыў хворыя вочы дачкі мясцовага жыхара Нікакліда, які прыняў яго ў свой дом і затым прыняўшага хрост са усім сямействам.

Зь Азоту апостал Піліп адправіўся ў Іярапаль Сірыйскі, дзе, падбухторваныя фарысэямі, юдэі падпалілі дом Іра, які прыняў да сабе апостала Піліпа, а апостала жадалі забіць. Але, бачачы цуды, зробленыя апосталам: вылячэньне высмаглай рукі начальніка горада Арыстарха, які хацеў стукнуць апостала, а таксама уваскрашэньне памерлага хлопца, – раскаяліся і шматлікія прынялі сьвяты Хрост. Паставіўшы Іра япіскапам у Іяраполь, апостал мінуў Сірыю, Малую Азію, Лідзію, Місію, усюды прапаведуючы Эвангельле і пераносячы пакуты. Яго і яго спадарожніцу – сястру Марыамну пабівалі камянямі, зьнявольвалі ў вязьніцы, выганялі з паселішчаў.

Затым апостал прыбыў у Фрыгію, у горад Іераполь Фрыгійскі, дзе было шмат паганскіх храмаў, у тым ліку храм, прысьвечаны зьмеям, дзе жыла велізарная яхідна. Апостал Піліп сілай малітвы забіў яхідну і вылечыў шматлікіх укушаных зьмеямі. У ліку вылечаных была жонка кіраўніка горада Анфіпата, якая прыняла хрысьціянства. Пазнаўшы аб гэтым, кіраўнік Анфіпат загадаў схапіць Піліпа, яго сястру і прыйшоўшага зь імі апостала Варфаламея. Па нагавору жрацоў храма яхідны Анфіпат загадаў укрыжаваць сьвятых апосталаў Піліпа і Варфаламея. У гэты час пачаўся землятрус, і усіх прысутных на судзе засыпала зямлёй. Вісеўшы на крыжы ў храма яхідны апостал Піліп маліўся аб выратаваньні ўкрыжаваўшых яго ад наступстваў землятрусу. Бачачы адбыўшаеся, народ паверыў у Хрыста і стаў патрабаваць здыманьня з крыжа апосталаў. Апостал Варфаламей, зьняты з крыжа, быў яшчэ жывы і, атрымаўшы вызваленьне, хрысьціў усіх паверыўшых і паставіў ім япіскапа.

Апостал Піліп, малітвамі якога усё, акрамя Анфіпата і жрацоў, засталіся жывыя, памёр на крыжы.

Сястра яго Марыамна пахавала яго цела і разам зь апосталам Варфаламеям накіравалася з пропаведзьдзю ў Армэніі, дзе апостал Варфаламей быў укрыжаваны, Марыамна ж прапаведавала да свайго скону ў Лікаоніі.