НАВАГОДНІ МАЛЕБЕН

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Мы уступалі ў гэты год, як уступаюць у бяскрайняю сьнежную раўніну: ніводнай плямы, ніводнага сьледу, усё было беласьнежна чыста. А калі аглядаемся, то бачны, што шмат, шмат мы праклалі крывых шляхоў. І ў гэтым мы павінны каяцца перад Богам, — але каяцца творча: не толькі шкадаваць пра тое, што было няскладнага, а навучыўшыся, уступіць у новы год з новай мудрасьцю, зь новым разуменьнем.

МАЛЕБЕН НА ПАЧАТАК НОВАГА ГОДА

Сьвятар: Дабраслаўлёны  Бог наш, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Мы ж адказваем: Амін.

Чытальнік: Слава Табе, Божа наш, слава Табе.

Уладару нябесны, суцяшальнік, Духу ісьціны, што ўсюды прысутны і ўсё напаўняеш, Скарбніца дабра й Жыцьцядацелю, прыйдзі і ўсяліся ў нас і ачысьці нас ад усяго благога, і збаў, Добры, душы нашы.

Сьвяты Божа, Сьвяты Моцны, Сьвяты Несьмяротны, памілуй нас. (тройчы)

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

 

Пасланьня Сьвяцейшага Мяфодзія, Мітрапаліта Кіеўскага і Усёй Украіны, Прадстаяцеля Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы

Хрыстос Нараджаецца!

Прысьвятыя ўладыкі, годныя айцы, упадабаныя ў Хрысьці Ісусе браты і сёстры!

Больш двух тысяч гадоў прайшло з той дзівоснае ночы, калі каля Бэтлеему, у невялікае пячоры адбылася найважная падзея ды найбольшы цуд у гісторыі чалавецтва – Сын Божы зрабіўся Сынам Чалавечым, Бог зрабіўся чалавекам, Боскае Слова апранулася ў рызы чалавечае прыроды.

Пасланьне Архіепіскапа Канстантынопаля-Новага Рыму і Ўсясьветнага Патрыярха ВАРФАЛАМЕЯ на Нараджэньня Хрыстова

ЛАСКАЙ БОЖАЙ

АРХІЕПІСКАП КАНСТАНТЫНОПАЛЬСКІ - НОВАГА РЫМУ

І ЎСЯСЬВЕТНЫ ПАТРЫЯРХ

УСЁЙ СУПОЛЬНАСЬЦІ ЦАРКВЫ

ЛАСКА, МІР І МІЛАСЬЦЬ АД ЗБАЎЦЫ ХРЫСТА, НАРОДЖАНАГА Ў БЭТЛЕМІ

Хрыстос ізноў нараджаецца, і Ангелы зноў сьпяваюць:

“Слава на вышынях Богу, і на зямлі мір, у людзях - добрая воля!”

(Лк. 2:14-15).

Упадабаныя браты і сёстры, дзеці ў Госпадзе,

Ангелы сьпяваюць гэтыя тры велічныя абвяшчэньні, ды, на жаль, большасьць людзей, хаця і сьвяткуюць Нараджэньне Хрыстова, не могуць зразумець значэньня гэтага ангельскага сьпеву. Яны пытаюць самі сябе: хіба сапраўды сёньня Бог праслаўляецца людзьмі і чаму належыць Яго услаўляць; дзе можна знайсьці абвешчаны мір на зямлі і чаму сучасным людзям належыць жыць у добрай волі?

АКАФІСТ СЬВЯТОМУ АПОСТАЛУ АНДРЭЮ ПЕРШАПАЛІКАНАМУ

Кандак 1

Першапакліканага апостала Хрыстовага, сьвятога Эвангельля прапаведніка, Кіеўскай зямлі боганатхнённага асьветніка Андрэя прыслаўнага сьпевамі ўшануем, стоячы на вяршыне гары, дзе Крыж паставіла рука ягоная, і яму, як пасьлядоўніку вярхоўнаму ў Царкве, што за сабой указаў ёй шлях да Хрыста, шчыра сьпяваем: Радуйся, Андрэй, апостал Хрыстовы Першапакліканы.

Ікас 1

Анёлам дабравесьнікам Ягнятка Хрыста, узяўшага грахі сусьвету, быў ты, Андрэй апостал, і зь Ім заўсёды знаходзішся на нябёсах; адкуль і пачуў сьпеў, што прыносім табе ў храме тваім, на месцы, дзе стаялі ногі твае, і, як багаты мілатой Боскаю, падай нам слова добрае, каб так сьпявалі табе:

Радуйся, зорка, ад горада Віфсаіду нам зазьзяўшая; радуйся, роўнагодны брат вярхоўнага апостала Пятра.

АБ ЦУДАТВОРНІЦТВЕ Ў СУБОТУ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

У Эвангельлі часта распавядаецца пра тое, як Хрыстос здзейсьніў той ці іншы цуд у суботні дзень і гэтым выклікаў зьдзіўленьне адных, абуранасьць іншых і вялікую, глыбокую радасьць людзей простых, якія не задумваліся над парушэньнем Ім закону, а цешыліся аб тым, што Бог, як бы парушаючы закон, можа быць, выяўляе бясконцую Сваю літасьць, Свой удумлівы клопат пра людзей. І перад намі устае пытаньне: чаму Хрыстос у суботні дзень, як бы ў парушэньне старажытнага заканадаўства, зьдзяйсьняе Свае справы міласэрнасьці? І чаму заўсёды гэтыя справы міласэрнасьці зьяўляюцца цудам вылячэньня цела і, разам з гэтым, цудам духоўнага адраджэньня чалавека? Няўжо Хрыстос зьдзяйсьняе Свае справы міласэрансьці, выяўляе Боскую ўладу прабачаць грахі, Боскую сілу рабіць чалавека суцэльным да канца, у душы, у целе, ва усім — у суботні дзень для таго толькі, каб выклікаць зьдзіўленьне?..

ЗВЫШГОДНЫ ЯФРЭМ СІРЫН. АБ ПОСЬЦЕ

 “Вось цяпер часіна спрыяльная, вось, цяпер дзень выратаваньня.” (2 Кар. 6:2). Надышоў цяпер час, у які прымаюцца малітвы і просьбы.

Царства Боскае цяпер блізка да кожнага, хто служыць Богу ў праўдзе, бо надышлі дні чыстага посту для таго, хто сапраўды ў чысьціні посьціць.

Такім чынам, упадабаныя, будзем трымаць пост гэты са старанасьцю і з чыстым сэрцам, бо ён салодкі й прыемны для жывучых гэтыя дні сьвята. Гэты сьвяты пост ужываецца для барацьбы зь сатаной, бо без посту і малітвы ніхто няздольны перамагчы злога. Гэты пост ужываецца, упадабаныя, каб прасіць і вымольваць міласэрнасьць у Усядобрага і Міласэрнага, Які не адпрэчвае просячага. Гэты пост, упадабаныя, адчыняе браму нябесную, бо ўздымае нас зь зямлі й узносіць у вышыню.

АКАФIСТ ЗВЫШГОДНАМУ МУЧАНIКУ МЯРКУРЫЮ СМАЛЕНСКАМУ

Кандак 1

Абраны абаронца горада Смаленска, асьвячаны ўладарствам Адзігітрыі, пераможца моцны, мучанік Хрыстовы, як маючы ласку да Паслаўшай цябе на подзьвіг гэты, малі каб выратавацца душам нашым, да ўдзячна сьпяваем табе: Радуйся, сьвяты мучанік Мяркуры, смаленскі цудатворца.

Ікас 1

Анёлаў супрычасьніка, мудрасьцю хітрыкаў пагрэбаваўшы і род княскі, багацьця пакінуўшы і пакліканы дзеля зьдзясьненьня прыслаўнага цуду Боскае Маці ў горадзе Смаленску, цнотай упрыгожанага, апяваем так:

Радуйся, ад юнацтва поясам праўды падпярэзаны.

Радуйся, асалоду зямную адкінуўшы.

Радуйся, славай спарахнеючай пагрэбаваўшы.

Радуйся, кветка добрапахучая зямлі Беларускай.

Радуйся, пераселяны ў дом Боскае Маці і сьвятлозьзяўчы.

Радуйся, абранік Адзігітрыі слаўны.

Радуйся, горада яе ўпрыгожаньня.

Радуйся, цудаў Яе зьдзяйсьненьня.

Радуйся, ваяроў страшных камандзёр, нябёсамі абраны.

Радуйся, мучаніцтвам венчаны.

Радуйся, жыцьцё вечнае атрымаўшы.

Радуйся, сьвяты мучанік Мяркуры, смаленскі цудатворца.

ПРАВАСЛАЎНЫЯ БЕЛАРУСЫ ЛЬВОВА ПАМЯНУЛІ АХВЯР ГАЛАДАМОРУ

26 лістапада, па дабраслаўленьню кіруючага архірэя Львоўска-Самбірскае япархіі, Правялебнага уладыкі Іяана (Швеца), старшыня япархіяльнага прэс-цэнтру прат. Сяргей Горбік адслужыў у Львове 26 лістапада паніхіду па ахвярах Галядамору на беларускай мове для праваслаўных беларусаў горада і вобласьці.

У час служэньня протаіерэй Сяргей зьвярнуўся да вернікаў зь наступнымі словамі:

Слова ў дзень памяці ахвяр Галядамору на Украіне

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

І калі Ён зьняў пятую пячатку, я ўбачыў пад ахвярнікам душы забітых за слова Божае і за сьведчаньне, якое мелі яны. І залямантавалі яны моцным голасам, кажучы: дакуль, Уладыка сьвяты і праведны, ня судзіш і ня помсьціш жыхарам зямным за кроў нашу?  … і сказана ім, каб яны супакоіліся яшчэ на нядоўгі час, пакуль і саслужнікі іхнія і браты іхнія, якія будуць забітыя, як і яны, дапоўняць лік.

(Адкр. 6:9 - 11).

Мы сёньня сабраліся, каб памоліцца за украінскіх мучанікаў: мужчын, жанчын, дзяцей - усіх тых, хто зрабіўся ахвярай Галядамору. Ён не быў стыхійным бедзтвам ці сьледзтвам няўмелага гаспадараньня на зямлі. Гэта было добра сплянаванае і ажыцьцёўленае злачынства камуністычнага кіраўніцтва СССР. У Крамлі, у цяпле і сытасьці, кіраўнікі дзяржавы старанна прадумвалі плян зьнішчэньня мільёнаў украінцаў.

Да дня народзінаў і да надыходзячых 180 ўгодкаў сьмерці беларускай сьвятой пакутніцы, гэраіні паўстанцаў – Эміліі Плятэр

Сьмерць палкоўніка

Адам Мецкевіч (1798-1855)

У пушчы леса стралковая рота

Стары дом лесьніка ахоўвае

Вартавыя вартуюць браму,

А палкоўнік ў хаце памірае

Зь вёські зьбяжаліся сяляне

Бачна, аточаны ён любоўю

Калі людзі простыя сумуя,

Сьціпла пытаюць аб ягоным здароўі

І аддаў ён загад салдату,

Каб асядлаў ён каня варанога

І прывёў каня да яго ў хату –

Каб у апошні раз яго зноў пабачыць

Загадаў даць шаблю байвую,

Быццам зноў у бойку сьпяшаўся;

Як Чарнецкі, у вялікіх ваяр слаўны,

Паміраючы са зброяй разьвітацца.

А як павялі каня з хаты

Сьвятар зь дарункамі сьвятымі зьявіўся

Пабялелі ад гора салдаты

А народ каля ганку маліўся

Нават камбанаты Касьцюшка

Што нейднойчы кроў пралівалі

Сьлез ня ведалі, але каля гэтай хаты

Быццам малыя дзеці рыдалі.

Зазванілі званы на сьвітанку

І сышлі нязаўважна жаўнеры

Акупанты расейскія блізка…

Але шоў народ да ваяра ў хату

І сядло пад яе галавою

Побач шабля, ружжо баявое.

І хоць быў ваяр жорсткім салдатам

Прыгажосьцю яго зьдзівананы

Стан пяшчотны! – ды гэта ж дзяўчына

Гэраіня ў палкоўнічым строі

Камандзёр беларускіх паўстанцаў – сьвятая Эмілія Плятэр