Канон сьвятому прападобнаму Елісею Лаўрышэўскаму, тон 8

Песьня 1

Ірмас: Па вадзе прайшоў як па сухому, і эгіпэцкага зла пазьбегнуўшы, ізраільцяне засьпявалі: Збавіцелю, Богу нашаму, сьпяваем славу.

Прысьпеў: Прападобны Елісей, малі Бога за нас.

Чысьціню розуму атрымаў праз цяжкія подзьвігі, уяўнага фараона перамагаў і ад рабства граху вызваліўся ты, ойча прападобны, цяпер малітвамі тваімі выратоўвай нас, цябе ўзьвялічваючых.

Грэх перамогшы малітваю ды постам, душу ўпрыгожыў ты набожнасьцю роўнаю анёльскае, ім пераймаючы славіў Госпада, зь імі і нас удастой знаходзіцца праз малітвы твае.

Слава Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу.

Гасподзь, даўшы нам дзіўнага малітоўніка і пакутніка зямлі нашае, слава Табе. Ды даруй, Уладар, каб сьвет у міры жыў праз малітвы сьвятога Твайго.

Цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Багародзічны: Пачатак нашага выратаваньня, Усясьвятая Багародзіца, пакладзі пачатак нашага выпраўленьня, малітвамі Елісея, абранага Табою.

Прападобны Марцін Тураўскі

Памяць 27 чэрвеня / 10 ліпеня

Прападобны Марцін Тураўскі служыў поварам пры Тураўскіх япіскапах Сямёне, Ігнаціі, Якіме ды Георгіі. Сьвяціцель Георгій звольніў прападобнага Марціна ад ягоных абавязкаў праз старасьць. Але прападобны не пажадаў разьвітвацца зь архірэйскім манастыром сьв. Барыса і Глеба ды прыняў манаскі пострыг. Пасьля пострыгу прападобны Марцін працягваў жыць самотна ў скіту на выгане. Яшчэ працуючы ён надарваў свае здароўя і цяпер багата хварэў. У абвастрэньні сваёй хваробы ён ляжаў нерухомы, крычаў ад болі і не мог нават абслужыць сябе. Аднаго разу, калі прападобны Марцін пакутаваў ад хваробы і ляжаў нерухомы ў кельлі, няздольны задаволіць сваю спрагу, бо ніхто не наведваў яго ў той час. У сваёй пакуце прападобны Марцін старана маліўся да сьвятых князёў Барыса і Глеба. Праз кепскае надвор’я браты не мелі магчымасьці наведаць скіт на балоце некалькі дзён.

Прападобны Лявонцій, кананарх Кіева – Пячорскі

Памяць 18 чэрвеня / 1 ліпеня

Прападобны Лявонцій, кананарх Кіева – Пячорскі зьдзейсьніў свой манаскі подзьвіг у далёкім XIV ст. Ён яшчэ ў юнацкія гады паступіў у Кіева – Пячорскі манастыр, дзе неўзабаве прыняў пострыг. Ад дзяцінства Лявонцій меў цудоўны голас і, пасьля таго як навучыўся чытаньню ды пісаньню, выконваў абавязкі кананарха. Прападобны Лявонцій адышоў да Госпада маладым і за самаадданы подзьвіг выратаваньня быў праслаўлены Госпадам дарам цудатворца. Мошчы сьвятога падзьвіжніка спачываюць у Далёкіх Пячорах.