Saturday, June 6, 2009


ТРАЕЦКАЯ БАЦЬКОЎСКАЯ СЫБОТА

У сыботу 6 чэрвеня, у праддзень Сьвята Пяцідзесятніцы, Сьвятая Праваслаўная Царква зьдзясьняе сусьветнае ўзгадваньне ўсіх у веры спачылых праваслаўных хрысьціянаў, якія памерлі ў надзеі на ўваскрашэньня і вечнае жыцьцё. Паводле старажытнае традыцыі, гэта сыбота таксама называецца “Траецкае бацькоўскае сыботай”. Зьмест гэтага памінаньня вельмі глыбокі. У дзень Пяцідзесятніцы Дух Сьвяты сышоў на зямлю дзеля навучаньня, асьвячэньня і прывядзеньня ўсіх людзей да вечнага выратаваньня.

Таму Сьвятая Царква заклікае нас у гэтую сыботу зьдзясьняць памяць з верай і малітвай аб тым, каб выратавальная дабрыня Сьвятога Духу ачысьціла грахі ўсіх ад стагодзьдзяў спачыўшых прабацькоў, айцоў і бацькоў нашых і, дбаючы аб збору ўсіх у Царстве Хрыстовым, просіць супакоіць душы раней адышоўшых на месцы супакою, бо не мёртвыя ўсхваляць Цябе, Госпадзе, не тыя, што ў пеклі знаходзяцца будуць дзёрзкасьць мець спавяданьне прынесьці Табе, але мы жывыя дабраславім Цябе і молім, і ачышчальныя малітвы і ахвяры прыносім Табе аб душах нашых.

Малітва за спачыўшых – гэта наша асноўная і неацэнная дапамога тым, якія адышлі ў іншы сьвет. Вечна жывая душа памёршага адчувае патрэбу ў няспыннай малітве. Хатняя малітва за памёршых блізкіх – гэта наш сьвяты абавязак. Але асаблівую дапамогу спачыўшаму робіць памінаньне ў Царкве. Па хрысьціянскаму звычаю, у гэты дзень пасьля богаслужбы заведзена наведваць магілы памёршых.

http://uaoc.net/?p=2619

За каго маліліся ў сыботу прад Тройцай:


ЗА КАГО МАЛІЛІСЯ Ў СЫБОТУ ПРАД ТРОЙЦАЙ

Сёньняшняя сыбота прад сьвятам Зыходу Сьвятога Духа на апосталаў – на першую Царкву Хрыстову – прысьвячаецца, браты памінаньню ўсіх памёршых, і найбольш тых, якія скончылі свае жыцьцё раптоўнай сьмерцю: у вагні згарэлі, у вадзе патапіліся, зьверам альбо чалавекам забітыя, прапалі без вестак; якія без Спавяданьня й Прычасьця адышлі на той сьвет, і наогул за тых невядомых, безпрытульных, якія не маюць тых, хто за іх моліцца.

Любыя браты і сёстры! Жыцьцё, калі нават спакойна мінае, і тое, як часта раптоўнай сьмерцю людзей карае, а ў такія гадзіны, якія мы і да сёньня не перажылі, у гадзіны агульнанародных беспарадкаў, колькі ў тых хвалях жыцьцёвага мора, у тым вагні народных змаганьняў, раптоўную сьмерць знайшлі, прапалі без вестак, ад нападу ворага загінулі. Колькі за гэтыя часы вырасла падобных магілаў, у якіх дзесяткі, сотні нікому невядомых, загінуўшых знайшлі сабе вечны спакой. А між тым яны ёсьць душы жывыя, што ў Бога вядомыя, што патрабуюць Божай ласкі, патрабуюць і нашых малітваў. Ды хто зь усіх памёршых, нават хрысьціянскай сьмерцю, цалкам падрыхтаваны адышоў на той сьвет? Усялякая сьмерць, ужо тым, што яна сьмерць, ёсьць нечаканая, ёсьць раптоўная, ёсьць полымя, ёсьць бяздоньне, ад якой выратаваць душу можа толькі бяздоньне Божай любові і міласэрнасьці.

Вось заўтра – дзень Зыходу Сьвятога Духа на вучняў Хрыстовых, ёсьць канечне выяўленьне Божай любові і міласэрнасьці да грэшнага сьмяротнага сьвету, ёсьць заканчэньнем таго Боскага пляну аб выратаваньні сусьвету, які пачаўся яшчэ з часоў стварэньня сусьвету і людзей Богам Айцом, працягваўся ў часы пераўтварэньня сусьвету ў асобы і працы на зямлі Сына Божага, і скончыўся ажыўленьнем сусьвету і людзей Зыходам Духу Сьвятога, які перабывае ў людзях да канца сусьвету.

Таму прад гэтым днём найвышэйшага і канечнага выяўленьня Божай любові да людзей, нам найбольш варта зьвярнуцца да Бога з малітвай і аб тых памёршых, якія найбольш патрабуюць Боскай міласэрнасьці. Таму – зьвернемся сёньня з шчырай малітвай да міласэрнага Бога за душы памёршых, якія ад пачатку сусьвету да апошняга моманту жыцьцё сваё на зямлі скончылі. Хай не будзе ў нас сумневу, што нават адна душа засталася без нашай малітвай.

А можа, спытаеце, браты, а як жа маліцца за язычнікаў, ерэтыкаў, каталікоў? Можа гэта грэх?. Не, браты, не маліцца за нікога, вось гэта сапраўды грэх, а ў малітве нашай не толькі за чалавека, а і за ўсялякае Боскае стварэньне граху няма. А за душы памёршых людзей, якія б яны не былі на зямлі, тым больш не грэх, а добрая справа прад Богам, бо душа кожнага чалавека ёсьць вобразам Божым, і ўзьнесьці да Бога малітву за душы ўсіх памёршых, узьядноўваць з Богам Ягоны вобраз, гэта адно з выкананьня Хрыстовага запавету і малітвы, каб усе былі адно, як Ты Ойча, у Мне, і Я ў Табе, каб і яны ў нас былі адно (Ян. 17:21). А за ворагаў, які з намі былі разьяднаны ў жыцьці, які магчыма шукалі нашай сьмерці, таксама маліцца? Безумоўна, так. Яны з намі разьяднаны былі ў зямным жыцьці, тым больш трэба маліць Госпада аб зьяднаньні нашым у вечным Божым жыцьці.

Хай жа сёньняшняя малітва наша за душы памёршых дасягне ва ўсе бязмежныя прасторы іх знаходжаньня, наблізіць іх да яднаньня з бязмежнай паўнатой любові – зь усяміласэрным Богам, а найбольш шчыра маліцеся за тыя блізкія да нас родныя душы, што за волю, веру і дабрабыт народу нашага жыцьцё свае паклалі і за душы нашых бацькоў, маці і ўсіх родных і блізкіх нам, якія ласкі Божай і Ягонай міласьці патрабуюць. Амін.

Прыгодны мітрапаліт-мучанік Васіль Ліпкіўскі.

http://uaoc.net/?p=1176

Чытаньні дня:

Чытаньне Апостальскае на 24 траўня/ 6 чэрвеня 2009 л. Б.

Дзеі Сьвятых Апосталаў, пач. 51

У тыя дні: калі ўратаваліся, тыя, што былі з Паўлам, даведаліся, што востраў называецца Меліт. Іншапляменцы прынялі нас вельмі чалавекалюбна: бо яны, з прычыны дажджу і холаду, расклалі вогнішча і прынялі ўсіх нас. Калі ж Павал набраў многа хмызу і клаў на вагонь, выскачыла ад жару зьмяюка і павісла на руцэ ў яго. Іншапляменцы, калі ўбачылі павіслую на руцэ ў яго зьмяю, казалі адзін аднаму: праўда, чалавек гэты - забойца, калі яму, уратаванаму ў моры, суд Божы не пакідае жыцьця. Але ён, абтросшы зьмяю ў вагонь, не зазнаў аніякае шкоды. Яны чакалі былі, што ён пухнуць пачне, альбо што раптам упадзе мёртвы; але, чакаючы доўга і ўбачыўшы, што ня сталася зь ім ніякай бяды, думку зьмянілі і казалі, што ён - Бог. НаваКал той мясьціны былі валоданьні першага чалавека вострава, называнага Публіем; ён прыняў нас і тры дні гасьцінна частаваў. Публіеў бацька ляжаў, пакутуючы ад гарачкі і ад болю ў жываце: Павал увайшоў да яго, памаліўся і, усклаўшы на яго рукі свае, ацаліў яго. Пасьля гэтай падзеі і астатнія на востраве, хто быў хворы, прыходзілі і былі вылечаны. І рабілі нам шмат гонару, і на дарогу далі ўсё патрэбнае. Праз тры месяцы мы адплылі на Александрыйскім караблі, пад знакам Дыяскураў, які зімаваў на тым востраве, і, прыплыўшы ў Сыракузы, пабылі там тры дні; адтуль адплыўшы, прыбылі ў Рыгію; а празь дзень, як павеяў паўднёвы вецер, прыбылі на другі дзень у Путэол, дзе знайшлі братоў і былі ўпрошаныя пабыць у іх сем дзён, і потым паплылі мы ў Рым. Тамтэйшыя браты, дачуўшыся пра нас, выйшлі нам насустрач да Апіевай плошчы і трох гасьцініц; убачыўшы іх, Павал падзякаваў Богу і падбадзёрыўся духам. А як прыйшлі мы ў Рым, дык сотнік перадаў вязьняў ваеначальніку, а Паўлу дазволена жыць адасоблена з воінам, які вартаваў яго. Праз тры дні Павал склікаў самых знакамітых Юдэяў і, калі яны сышліся, прамовіў да іх; мужы браты! не зрабіўшы нічога супраць народу ці бацькоўскіх звычаяў, я ў кайданах зь Ерусаліма перададзены ў рукі Рымлянам; яны, судзіўшы мяне, хацелі даць волю, бо няма ўва мне ніякай віны, вартае сьмерці; але як што Юдэі не паразумеліся, дык я мусіў патрабаваць суду ў кесара, зрэшты, ня дзеля таго, каб зьвінаваціць у чым-небудзь народ мой; з гэтай прычыны я і склікаў вас, каб пабачыцца і пагутарыць з вамі, бо за надзею Ізраілеву абложаны я гэтымі кайданамі. А яны сказалі яму: мы ні пісьмаў ня мелі пра цябе зь Юдэі, ні з вандроўных братоў ніхто не паведаміў пра цябе і не сказаў нічога благога. Зрэшты, нам пажадана пачуць ад цябе, як ты думаеш; бо вядома нам, што пра гэта вучэньне ўсюды спрачаюцца. І прызначыўшы дзень яму, вельмі многія прыйшлі да яго ў гасьцініцу; і ён з раніцы да вечара выкладаў ім вучэньне пра Царства Божае і пераконваў іх за Ісуса, прыводзячы сьведчаньні з закона Майсеевага і прарокаў. І адны пераконваліся ад словаў ягоных, а другія ня верылі. Ня маючы згоды паміж сабою, яны адыходзілі, калі Павал сказаў ім наступныя словы: добра Дух Сьвяты сказаў бацькам нашым праз прарока Ісаю: “ідзі да народу гэтага і скажы: слыхам пачуеце, і не ўразумееце; і вачыма глядзецьмеце, і ня ўбачыце; агрубела бо сэрца ў людзей гэтых, і цяжка чуюць вушыма, і зьмежылі вочы свае, хай ня ўгледзяць вачыма, і не пачуюць вушыма, і сэрцам не ўразумеюць, і не навернуцца, каб Я ацаліў іх”. Дык вось, хай вам будзе вядома, што збавеньне Божае паслана язычнікам: яны і пачуюць. Калі ён сказаў гэта, Юдэі пайшлі, многа спрачаючыся паміж сабою. І жыў Павал цэлыя два гады на сваім утрыманьні і прымаў усіх, хто прыходзіў да яго, прапаведуючы Царства Божае і вучачы пра Госпада Ісуса Хрыста з усякай адвагаю без забароны.

Дзеі 28:1–31

Чытаньне Евангельля на 24 траўня/ 6 чэрвеня 2009 л.Б.

Паводле сьвятога евангеліста Яна чытаньне, пач. 67

У той час, як уваскрос зь мёртвых, Ісус зьявіўся вучням Сваім і: калі яны абедалі, Ісус кажа Сымону Пятру: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне больш, чым яны? Пётр кажа Яму: так, Госпадзе! Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві ягняты Мае. Яшчэ кажа яму другі раз: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне? Пётр кажа Яму: так, Госпадзе! Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві авечкі мае. Кажа яму трэйці раз: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне? Пятра замаркоціўся, што трэйці раз спытаўся ў яго: “ці любіш Мяне?” і сказаў Яму: Госпадзе! Ты ўсё ведаеш; Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві авечкі Мае; праўду, праўду кажу табе: калі ты быў малады, дык апаясваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а калі састарышся, дык выцягнеш рукі твае, і другі апаяша цябе і павядзе, куды ня хочаш. А сказаў гэта, даючы зразумець, якою сьмерцю Пётр праславіць Бога. І, сказаўшы гэта, кажа яму: ідзі за Мною. А Пётр, абярнуўшыся, бачыць - за ім ідзе вучань, якога любіў Ісус, і які на вячэры, на грудзі яму схіліўшыся, сказаў: Госпадзе! хто цябе прадасьць? Яго ўбачыўшы, Пётр кажа Ісусу: Госпадзе! а ён што? Ісус кажа яму: калі Я хачу, каб ён заставаўся, пакуль прыйду, што табе да таго? ты ідзі за Мною. І пранеслася гэтае слова паміж братамі, што вучань той не памрэ. Але Ісус не сказаў яму, што не памрэ, а: калі Я хачу, каб ён заставаўся, пакуль прыйду, што табе да таго? Гэты вучань і сьведчыць пра гэта і напісаў гэта: і ведаем, што ў ісьціне сьведчаньне ягонае. Многа й іншага стварыў Ісус; але калі б пісаць пра тое падрабязна, дык, думаю, і самому сьвету не ўвабраць напісаных кніг. Амін.

Яна (21:15-25)

Сьвяты мучанік Міцеці Страцілат і зь ім пацярпеўшыя

СЬВЯТЫЯ МУЧАНІКІ МЯЛЕЦІЙ СТРАЦІЛАТ, СТЭФАН, ЯН, СЕРАПІЁН ЭГІПЦЯНІН, КАЛІНІК ВЯШЧУН, ХВЯДОР І ФАЎСТ І З ІМІ 1218 ВАЯРОЎ З ІХ ЖОНКАМІ І ДЗЕЦЬМІ

У валадараньне рымскага імпэратара Антаніна Гэліягабала (218 - 222) сьвяты мучанік Мялецій быў вайскаводам Галяційскай вобласьці. Ён быў хрысьціянінам і старанна маліўся, каб Госпад паклаў канец паганскай памылцы. Застрашаныя яго малітвай, нячысьцікі, што знаходзіліся ў паганскіх капішчах, увайшлі ў сабак, якія свайму выцьцём сталі наводзіць страх на жыхароў вобласьці. Сьвяты Мялецій разам са сваімі ваярамі зьнішчыў ашалелых сабак, разбурыў капішчы, але быў схоплены і прыведзены на суд кіраўніка Максыміяна. За адмову прынесьці ахвяру ідалам сьвяты Мялецій падвергнуўся катаваньням, і сканаў, не спыняючы вызнаваць сваю веру ў Хрыста. Трыбуны яго палка, сьвятыя мучанікі Стэфан і Ян, былі абезгалоўленыя за сваё спавяданьне Хрыста Праўдзівым Богам.

Астатнія ваяры палка, таксама абвясьціўшыя сябе хрысьціянамі, былі усечаныя мячом са сваімі жонкамі і дзецьмі, у пакутах загінула 1218 чалавек, па некаторых крыніцах 11000 (+каля. 218).

Сьвятыя мучанікі Хвядор і Фаўст разам са шматлікімі іншымі былі спаленыя. З пацярпелых жонак і дзяцей вядомыя імёны сьвятых пакутніц Маркіяны, Сасаны, Паладыі, немаўлятаў Кірыяка і Хрысьціяны. Вядомыя імёны некаторых з ваяроў, 12-ці трыбунаў: сьвятых мучанікаў Фаўста, Фіста, Маркела, Хвядора, Мялеція, Сергія, Маркеліна, Філікса, Фоціна, Феадарыска, Меркурыя, Дыдзіма.

Сьвяты мучанік Серапіён нарадзіўся ў Эгіпце. Ён прыбыў у Галяційскую вобласьць і быў сьведкай пакутніцкага подзьвігу сьвятога Мялеція і яго людзей. Бачачы мужнасьць, з якім паміраюць за Хрыста вернікі ў Яго, сьвяты Серапіён сам паверыў, за гэта быў увязьнёны. У вязьніцы да яго сышоў Анёл Божы і высьвяціў сьвятога Серапіёна ў япіскапа.

Звышгодны Сімеон Слупнік:


ЗВЫШГОДНЫ СІМЕОН СЛУПНІК, ДЗІЎНАГОРАЦ

Нарадзіўся сьвятой у 512 г. у Антыёхіі Сірыйскай, быўшы выпрашаны маці праз малітву да сьв. Яна Папярэдніка з абяцаньнем прысьвяціць сына Богу. З маленства адрозьніваўся строгім пастом. Ужо ў дзяцінстве звышгоднаму Сімеону некалькі разоў зьяўляўся Госпад, прадказваючы яму будучыя подзьвігі і узнагароду за іх.

Ад шасьці гадоў сьвяты выдаліўся на адну пустынную гару, а затым пасяліўся ў манастыры звышгоднага Яна Слупніка, паблізу Сэляўкіі Сірыйскай, дзе узышоў на слуп. За надзвычайна строгія і звышнатуральныя подзьвігі паста і дбаньні ён быў узнагароджаны асаблівай дабрынёй Божай і падарунак вылячэньня хвароб.

На 22-м годзе жыцьця па адкрыцьці звыш перайшоў на Дзівосную гару, дзе заснаваў манастыр. Дасягнуўшы высокай ступені манаскай дасканаласьці, падзьвіжнік стварыў мноства цудаў, бачыў таемнае, зрабіўся годным бачаньня Госпада і гутаркі з Ім.

Так, ён прадказаў узяцьце Антыёхіі Хазрыям I і землятрус у ёй, вылечваў розныя хваробы і нават уваскрашаў мёртвых; закліканьнем яго імя вызваляліся палоненыя персамі анціяхійцы; па малітве звышгоднага на працягу трох гадоў не зьмяншалася пшаніца ў манастырскай жытніцы, нягледзячы на тое, што яе бралі ў вялікай колькасьці для сілкаваньня мноства прышэльцаў. Правядучы на слупе 68 гадоў, вялебны Сімеон памёр у 596 г.

Трапар звышгоднаму Сімеону Слупніку Дзіўнагорцу, тон 1:

Пустэльны жыхар, і Анёл у целе, / і цудатворцам зьяўляўся сапраўды, Боганосбітны, ойча наш Сімеон, / пастом, дбаньнем, малітвай Нябесныя падарункі прыняў, / вылечваў ты хворых целам і душой, / што да цябе ў надзеі прыходзілі. / Слава Даўшаму табе моц, / слава Вянчаўшаму цябе, / слава Даючаму праз цябе ўсім вылячэньні

Кандак звышгоднаму Сімеону Слупніку Дзіўнагорцу, тон 2

Вышэйшага жадаючы, зямное адкінуў, / і, як неба, слуп зрабіўшы, / праз гэта зьзяючы зоркай цудаў, звышгодны, / і Хрысту, усіх Богу, / малітву ўзносіш няспынна за ўсіх нас.

Сёньня сьвяткуем памяць:

Звышгоднага Сімеона Слупніка, Дзіўнагорца;

Сьвятых мучанікаў Мялеція Страцілата, Стэфана, Яна, Серапіёна Эгіпцяніна, Калініка вяшчуна, Хфядора і Фаўста і зь імі 1218 ваяроў зь іх жонкамі і дзецямі.

Сёньня 24 траўня / 6 чэрвеня 2009 л. Б.

Бацькоўская Траецкая сыбота.