КАНСТАНЦІНОПАЛЬ РАЗГЛЕДЗІЦЬ ЗВАРОТ УАПЦ

Ліст Архірэйскага сабору Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы Сусьветнаму Патрыярху Варфаламею будзе разгледжаны на паседжаньні Сыноду ў Канстанцінопалі 28 верасьня. Аб гэтым паведаміў генэральны сакратар Сьвяцейшага сыноду Сусьветнага патрыярхату архімандрыт Элфідафорас Лабрыніадзіс выданьню “Камэрсант – Україна”. Пасьля паседжаньня Сьвяцейшага Сыноду ва Ўкраіну прыбудзе дэлегацыя Сусьветнага патрыярхату для далейшага разгляду пытаньня. “ніводнае рашэньне не прымаецца хутка і спантана. Мы плянуем візыт дэлегацыі патрыярхату ва Ўкраіну на пачатку кастрычніка. У часе яго пройдзе сустрэча прадстаўнікоў Сыноду зь мітрапалітам Мяфодзіем, Кіраўніком УАПЦ, на якой таксама будзе абмяркоўвацца гэтае пытаньне, пасьля чаго мы прымем канчатковае рашэньне” – давёў журналістам архімандрыт

http://uaoc.net/?p=2903

БАЧНЫЯ НЯЧЫСЬЦІКІ

Праваслаўная царкоўнае веравучэньня аб сатанізме юдэяў

СЫНЫ ЗЛОГА

Любы вучань нядзельнай школы ведае, што Праваслаўнае Веравучэньне, якое ёсьць праўдзівае вучэньне Госпада і Выратавальніка нашага Ісуса Хрыста – мае ў сваім падмурку два непарушных слупа: Сьвятое Пісаньне і Сьвятое Паданьне. Сьвятое Пісаньне – гэта боганатхнёныя кнігі Старога і Новага запавету, зьмяшчаючые у сабе Боскае Адкрыцьцё. Сьвятое Паданьне утрымлівае тое ж самае Боскае Адкрыцьцё, паказанае сусьвету ужо пасьля увасабленьня Сына Божага праз Сьвятых Айцоў, г.з. услаўленых Царквой дагаджальнікаў Божых. Гэтыя жывыя судзіны Сьвятога Духа на працягу двух тысячагодзьдзяў багата пралівалі ў сусьвет выратавальную дабрыню Хрыстову ў сваіх малітвах, пропаведзях і павучаньнях.

Таму любое вучэньне, якое прэтэндуе на значэньне агульнацаркоўнага, абавязкова павінна мець сваім падмуркам Сьвятое Пісаньне і Паданьне. І праваслаўнае веравучэньне аб сатанізьме “богасупраціўных юдэяў”¹ або, што тое ж самае, юдэяў-богазабойцаў ² – не выключэньне.

У Сьвятым Евангельлі апостал Ян апавядае нам, што ў гутарцы зь юдэямі, якія спрабавалі апраўдаць свае беззаконьня, спасылаючыся на сваяцтва са сьвятым патрыярхам Аўраамам – “мы семя Абрагаму … бацька наш ёсьць Абрагам” Госпад Ісус Хрыстос сурова выкрыў іх сатанізм, узьвясьціўшы: “ведаю, што вы семя Абрагамава: аднак намышляеце забіць Мяне ваш бацька д'ябал, і вы хочаце выконваць прыхамаць бацькі вашага, а ён быў душагуб ад пачатку …”³

Гэтае сьведчаньне Сьвятога Пісаньня, якое зьяўляецца неад'емнай часткай царкоўнага веравучэньня, у далейшым атрымала яшчэ больш поўнае разьвіцьцё і тлумачэньне ў Сьвятым Паданьні, даўшы нам мноства павучаньняў на гэтую тэму.

НЕНАВІДЖУ СІНАГОГУ

І ГРЭБУЮ ЁЙ …

“Бачнымі нячысьцікамі” назваў юдэяў у V стагодзьдзі па Р.Х. сьвяціцель Кірыла, Патрыярх Александрыйскі. Але гэта – далёка не самае суровае меркаваньне аб іх, што пакінулі нам сьвятымі дагаджальнікамі Боскімі. Так, сьвяціцель Ян Залатавуст, якога больш позьнія Айцы называюць “вуснамі Хрыстовымі, сьвяцілам сусьветным, сусьветным настаўнікам”⁴, якога Царква услаўляе ў сваіх малітвах: “Ад нябёсаў прыняў ты Боскую дабрыню і тваімі вуснамі усіх вучыш пакланяцца ў Тройцы Адзінаму Богу, Ян Залатавуст усядабрашчасны, звышгодны, годна хвалім цябе, настаўніка, выяўляючага нам Боскае”⁵ – гэты вялікі Настаўнік Царквы напісаў адмысловую кнігу, што атрымала назоў “Супраць юдэяў”. У ёй ён піша:

“Ніхто зь юдэяў не пакланяецца Богу. Яны не ведаюць Айца, укрыжавалі Сына, адпрэчылі дапамогу Духа; можна адважна сказаць, што сынагога ёсьць жыльлё дэманаў. Там не пакланяюцца Богу, там месца ідаласлужэньня.

Не такія нашы цэрквы, дзе Бог, маючы уладу над жыцьцём і сьмерцю. А юдэі жывуць для улоньня, прыляпіліся да сучаснасьці, і па сваёй блуднасьці і празьмернай прагнасьці ніколькі не лепш парсюкоў і казлоў… Сынагога больш ганебна усякай карчмы, таму што служыць сховішчам не проста для разбойнікаў і гандляроў, але для дэманаў; а дакладней сказаць, не сінагогі толькі, але і самыя душы юдэяў ёсьць жыльлё дэманаў.

А таму, што некаторыя лічаць сінагогу месцам годнашаноўным, то неабходна сказаць і супраць іх. Чаму вы паважаеце гэтае месца, тады як ім належыць пагарджаць, грэбаваць і уцякаць? У ім, скажаце, ляжыць закон і прароцкія кнігі. Што жа з-за гэтага? Няўжо, дзе будуць гэтыя кнігі, то месца і будзе сьвята? Зусім не. Я таму–та асабліва ненавіджу сінагогу і грэбую ёю, што маючы прарокаў, юдэі не вераць прарокам, чытаючы Пісаньне, не прымаюць сьведчаньні яго; а гэта уласьціва людзям у вышэйшай ступені зласьлівым.

Так разважай і аб сінагозе. Юдэі увялі туды зь сабой Майсея і прарокаў не для таго, каб ушанаваць, але каб абражаць і ганьбіць іх… Словам, калі ты паважаеш усё юдзейскае, то што ў цябе агульнага зь намі? Калі юдзейскае важна і годна павагі, значыць, наша ілжыва. Але калі наша праўдзіва – а яно і на самай справе праўдзіва, то юдзейскае напоўнена падманам. Гавару аб нягоднасьці і цяперашняй бяздумнасьці юдэяў. Дэманы жывуць у самых душах юдэяў, і цяперашнія – яшчэ зьлее ранейшых. І вельмі справядліва: таму што раней яны абражалі прарокаў, а зараз лаюцца на самаго Уладара прарокаў.

Як вы зьбіраецеся ў адно месца зь людзьмі, апантанымі дэманамі, якія маюць у сабе столькі нячыстых духаў, выхаваных у сьмяротных забойствах – і не жахаецеся? Ці варта нават абменьвацца зь імі прывітаньнямі і дзяліцца простымі словамі? Насупраць, не ці павінна адхіляцца іх, як усеагульнай заразы і язвы для усяго сусьвету?

Якога зла яны не зрабілі? Якога ліхадзейства, якога беззаконьня не зацямнілі яны сваімі гнюснымі забойствамі? Яны аддалі ў ахвяру дэманам сваіх сыноў і дочак… Чаму перш здзіўляцца ў іх? Ці нягоднасьці, або жорсткасьці і нячалавечнасьці? Аб чым яшчэ сказаць вам? Аб крадзяжах, аб срэбралюбасьці, аб прыгнёце бедных, аб крадзяжах, аб карчмарніцтве? Але для аповяданьня аб гэтым не хопіць і цэлага дня.

Калі бы хто забіў твайго сына, скажы мне, няўжо ты мог бы глядзець на такога чалавека, слухаць яго гутаркі? Не ці пазьбягаў бы ты яго, як злога дэмана, як самога д'ябла? Юдэі забілі Сына твайго Уладара, а ты адважваесься сыходзіцца зь імі ў адным і тым жа месцы?...

Але, скажа хто-небудзь, цяжка і прыкра аб'яўляць аб вінаватых у гэтым (аб юдэйствуюшчых адступніках ад Праваслаўя – заўв. рэд.). Не, цяжка і прыкра маўчаць аб гэтым… Маўчаньнем ты і Бога узброіш супраць сябе, і брату пашкодзіш. Такім чынам не думайце, што вы дагаджаеце вашым братам, калі, убачыўшы, што яны робяць штосьці благое, не выкрываеце іх са усёй строгасьцю. Агульная маці наша, Царква, страціла такіх братоў: выкраў іх д'ябал і трымае зараз у юдэйстве. Ты ж ведаеш скраўшага, ведаеш выкрадзенага… і стаіш у маўчаньні, і не аб'яўляеш? Царква ці не зьлічыць цябе найвялікшым ворагам сваім, не ці вызнае ворагам і здраднікам?

Яшчэ я спытаю кожнага зь юдэяў: Хіба не часта прамаўлялі вы зьнеслаўленьне на Бога? Хіба не зьдзяйсьнялі усякага роду нягоднасьці і грахі? Чаму, скажы мне, Бог цалкам адхіліўся ад вас? Калі вы саромеецеся сказаць чыньнік, скажу прама я, або дакладней – не я, але сама сапраўдная Ісьціна. За тое, што вы забілі Хрыста, за тое, што паднялі руку на Уладара, за тое, што пралілі каштоўную кроў – вось чаму няма вам прабачэньня, няма выбачэньня… Раней вы абражалі прарокаў – Майсея, Ісаю і Ірэмію, раней яшчэ не было зроблена галоўнае зло. А зараз вы перабольшылі усе свае ранейшыя беззаконьні, і пасьля ліхадзейства супраць Хрыста для вас не застаецца ужо злачынства большага…

А вы, браты мае хрысьціяне, не ці перасыціліся яшчэ барацьбою зь юдэямі? Ведайце жа: хто не перасычаецца любоўю да Хрыста, той ніколі не перасыціцца і вайной зь ворагамі Яго…”⁶

“ЯНЫ МОЦНА НЕНАВІДЗЯЦЬ НАС…”

Аднадумна са сьвяціцелем Янам Залатавустам мудрасловілі і усе астатнія Айцы. Феафілакт Баўгарскі пісаў: “Антыхрыст народзіцца ад блудніцы нячыстай, юдэйскай існай з калена Данава”⁷. “Узвысіўшыся над усімі, – паўтараў зь ім дабрашчасны Іпаліт Рымскі, – ён адновіць разбураны (юдзейскі ) храм у Ерусаліме, усю краіну і межы яе верне юдэям. Затым абвесьціць сябе царом іх, як і Хрыстос сказаў, што юдэі прымуць антыхрыста за Месію”⁸

У поўнай згодзе зь старажытнымі Айцамі вучылі праз чатырнаццаць стагодзьдзяў і славянскія сьвятыя. Так, сьвяціцель Ігнат (Брянчанінаў, 1807–1867), услаўлены ў 1988 году Памесным Саборам Рускай Праваслаўнай Царквы, пісаў: “Народ ізраільскі зрабіўся народам па перавазе адхіленым. Юдэі адпрэчылі Выратавальніка, узьнялі на увасобіўшагася Бога богазабойчые рукі. Усядасканалага Бога яны прылічылі да разраду злачынцаў і аддалі на ганебнае пакараньне, як крымінальнага злачынца, як злачынца зь злачынцаў…

Чыньнікам адрачэньня юдэяў ад Выратавальніка было іх амаральнае жыцьцё, і прыватнае і грамадзкае, якое уяўляла сабой сталае парушэньне і зьневажаньне Закона Божага… Быўшы цалкам занятыя сваім зямным значэньнем, марачы аб незвычайным зямным посьпеху, дзеля адной мітусьлівай мары яны адпрэчылі Месію. У асьляпленьні і памылцы ажыьцяўляючы ідэю аб сусьветным панаваньні… яны палічылі зямное становішча сваё каштоўным, годным усякай ахвяры…

Адпрэчыўшы Месію, зьдзясьніўшы Богазабойства, яны канчаткова разбурылі запавет зь Богам. За жудаснае злачынства яны нясуць жудасную кару. На працягу двух тысячагодзьдзяў упарта знаходзяцца ў непрымірымай варожасьці да Богачалавека”⁹

Іншы вялікі дагаджальнік Божы, “усерасейскі малітоўнік”, сьвяты справядлівы Ян Кранштацкі (1829–1908), услаўлены ў 1990 году Памесным Саборам РПЦ, пісаў: “Юдэі ў большасьці за сваю хітрасьць і незьлічоныя злачынствы, у якіх не павініліся, загінуць… Юдэі не верылі прарокам… юдэі не паверылі ў Хрыста і забілі Яго крыжавою сьмерцю… Яны моцна ненавідзяць нас і хварэюць д'ябальскаю нянавісьцю, яны – жаласныя, няшчасныя, схільныя да запалу, нянавісьць асьляпіла іх сардэчныя вочы, яны варагуюць і супраць Бога, запавядаўшага усім любоў…”¹⁰ “Усё сьвятыя будуць сьведкамі выратавальнай веры Хрыстовай супраць юдэяў”¹¹ .

Цытаты падобнага роду можна памнажаць бясконца…

“НЕ ТРЭБА БАЯЦЦА ЗВАЦЬ РЭЧЫ СВАІМІ ІМЁНАМІ…”

Сярод сучасных багасловаў найбольш поўна вытлумачыў праваслаўнае царкоўнае веравучэньне аб сатанізьме юдэяў мітрапаліт Санкт-Пецярбурск і Ладаскі Ян (Снычаў, 1927–1995). І хоць афіцыйна ён пакуль не услаўлены РПЦ у хоры сьвятых дагаджальнікаў Божых, яго шырокае народнае шанаваньне і шматлікія прыклады яго цудоўнай дапамогі па малітвах веруючых у яго сьвятасьць хрысьціянаў, даюць права выказаць думку, што з часам яго працы папоўняць сьпіс сьвятаайцоўскіх павучаньняў.

“Разважаючы аб рускай гісторыі, – пісаў уладыка Ян, – гаворачы аб чыньніках абмарачэньня рэлігійнай самасьвядомасьці рускіх людзей, якія прывялі да згубы праваслаўную расійскую дзяржаўнасьць, немагчыма пазьбегнуць абмеркаваньні гэтага пытаньня. Тэма даўно насьпела, трэба толькі падысьці да яе без нянавісьці і злосьці, раздражненьні і хітрасьці – з шчырым жаданьнем зразумець...

Па-першае, варта выразна уразумець сабе, што нам супрацьстаіць праблема духоўная, праблема міжрэлігійных, але зусім не міжнацыянальных адносін. Царква не дзеліць і ніколі не дзяліла сваіх дзяцей па нацыянальнай прыкмеце. У хоры праваслаўных сьвятых аблічча падзьвіжнікаў-жыдоў (пачынаючы зь апосталаў) займае сваё месца нараўне зь дагаджальнікамі Божымі, закліканымі дабрынёй Яго зь асяродку іншых народаў – без усякага адрозьненьня.

Па-другое, неабходна усьвядоміць, што сутнасьць праблемы складаецца ў непрымірымай супярэчнасьці двух рэлігійных сьветапоглядаў, адпаведна вызначаючых ідэалы народнага быцьця, маральныя нормы і разуменьне сэнсу жыцьця. Супрацьстаяньне гэта абвастраецца тым, што ў самасьвядомасьці абодвух народаў надзвычай моцныя ідэі абранасьці, мэсіянства, адмысловага служэньня”¹³.

“Закамянеўшы ў чаканьні вайскоўца і палітычнага лідэра, юдэі адпрэчылі праўдзівага Хрыста, прыйшоўшага ў сусьвет з пропаведзьдзю пакаяньня і любові. Адмысловую іх нянавісьць выклікаў той факт, што, выкрыўшы фарысэяў, Хрыстос разбурыў міт аб габрэйскай “богаабранасьці”, прылучыўшы да Свайго вучэньня паганскія народы. І вось юдэі абгаварылі Выратавальніка перад рымскай уладай і дамагліся Яму сьмяротнага прысуду. Вынікам гэтага блюзнэрств было адхіленьне злачынцаў дабрынёй Божай. Народ юдэйскі, “які першапачаткова быў абраны Божым народам... зрабіўся народам па перавазе адхіленым” (сьвяціцель Ігнацій Брянчанінаў). Але укрыжаваны Хрыстос апынуўся для багаборцаў яшчэ страшней”¹⁴.

“Юдэйскі, анціхрысьціянскі экстрэмізм пакінуў у рускім лёсе страшны, крывавы сьлед. Гэтая відавочная ісьціна не павінна, аднак, ператварацца ў падставу для нагнятаньня бессэнсоўнай істэрыі. Крыкамі і праклёнамі бядзе не дапаможаш. Для таго, каб засьцерагчы Расію ад магчымага паўтору таго багаборніцкага, русафобскага кашмару, які яна перажыла ў XX стагодзьдзі, неабходна, па-першае, аднавіць гістарычную ісьціну ў яе нескажаным выглядзе, а па-другое, глыбока і усебакова прааналізаваць нашу нацыянальную трагедыю, яе чыньніку і вынікі і – зрабіць адпаведныя высновы”¹⁵].

“Пераважная большасьць войнаў мела ў гісторыі характар рэлігійны, а такія глябальныя вайсковыя супрацьстаяньні, як, напрыклад, узброеная барацьба ісламу і хрысьціянства, доўжыліся, то згасаючы, то успыхваючы ізноў, на працягу шматлікіх стагодзьдзяў. Але ні адно з падобных сутыкненьняў ні па бязьлітаснасьці барацьбы, ні па маштабах, ні па сваіх наступствах не можа параўнацца з рэлігійнай вайной, вось ужо два тысячагодзьдзя упарта і бесьперапынна вядзецца юдаізмам супраць Цэрквы Хрыстовай.

Духоўныя пачаткі двух бакоў цалкам процілеглыя і непрымірымыя. Справа ў тым, што сучасны юдаізм не мае, у хрысьціянскім разуменьні, ніякага станоўчага рэлігійнага зьместу. З таго моманту, як юдэі ўкрыжавалі Месію, Ісуса Хрыста, Сына Божага, Якога яны павінны былі б прыняць з глыбокай павагай і любоўю, бо менавіта ім Бог даручыў веданьне аб тым, што Хрыстос прыйдзе выратаваць чалавека ад граху, – з гэтага моманту асновай юдаізму стала ваяўнічае анціхрысьціянства. Адгэтуль – усе складанасьці юдэйска-праваслаўных адносін, бо Праваслаўныя народы стагодзьдзямі усьведамлялі сябе як абаронцаў і галоўных захавальнікаў хрысьціянскіх сьвятынь, роўна ў вобласьці духоўнай і дзяржаўнай”¹⁶.

“Непрымірымае адношаньня юдаізму да хрысьціянства караніцца ў абсалютнай несумяшчальнасьці містычнага, маральнага, этычнага і сьветапогляднага зьместу гэтых рэлігій. Хрысьціянства ёсьць сьведчаньне аб літасьці Божай, падараваўшым усім людзям магчымасьць выратаваньня коштам добраахвотнай ахвяры, прынесенай Госпадам Ісусам Хрыстом, ачалавечаўшымся Богам, дзеля адкупленьні усіх грахоў сьвету. Юдаізм ёсьць сцвярджэньне выключнага права юдэяў, гарантаванага ім самім фактам нараджэньня, на пануючае становішча не толькі ў чалавечым сусьвеце, але і ва усім Сусьвеце”¹⁷.

“Праваслаўны народ усьведамляў сваю задачу народа-боганосца ў тым, каб служыць ахоўнікам ісьцін веры, даючы магчымасьць любому жадаючаму прыпасьці да гэтай крыніцы жывой вады, сапраўды цякучай у жыцьцё вечнае і дабрашчаснае. Іншае разуменьне абранасьці прапануе юдаізм. “Юдэі прыемней Богу чым анёлы”, “як чалавек у сьвеце высока стаіць над жывёлінамі, так юдэі высока стаяць над усімі народамі на сьвятле”, – вучыць Талмуд.

Гэтае веравучэньне засноўваецца на тым сьцьвярджэньні, што юдэі Самім Богам абраныя для панаваньня і павінны усяляк імкнуцца да дасягненьня гэтай мэты. Адгэтуль паходзіць яшчэ адно фундамэнтальны падмурак юдаізму, які абвяшчае, што юдэй не мае ніякіх маральных абавязальніцтваў перад іншаверцам. Паняцьці справядлівасьці і літасьці, сумленнасьці і падзякі, з гэтага пункта погляду, не прыстасавальны да хрысьціяніна або мусульманіна, бо яны, шчыра кажучы, не могуць нават лічыцца людзьмі (з кропкі гледжаньня артадаксальнага юдаізма).

Такім чынам: праваслаўнае разуменьне сваёй абранасьці ёсьць разуменьне абавязку служыць блізкаму свайму. Абранасьць жа юдэя ёсьць абранасьць на панаваньне над навакольнымі людзьмі. Зразумела, што судотык гэтак ашаламляльна адрозьніваючыхся поглядаў на жыцьцё і на сваё месца ў ім не магло не выклікаць зьяў хваравітых, разбуральных, катастрафічных. Руская гісторыя – лепшае таму пацьверджаньне”¹⁸.

“Талмуд сцвярджае: “Юдэйскі народ годны вечнага жыцьця, а іншыя народы падобныя аслам”; “Юдэі, вы людзі, а іншыя народы не людзі...”; “Адны юдэі годныя назовы людзей, а гоі... маюць толькі права звацца сьвіньнямі”. Падобным сьцьвярджэньням, якія выводзяць дзейнасьць сваіх прыхільнікаў за рамкі маральных адзнак і пазбаўляючыя іх якіх бы ні было этычных і маральных норм у зносінах зь іншымі народамі, талмудызм адводзіць цэнтральнае месца, сьвядома падмяняючы веравызнаньне нацыянальнай прыналежнасьцю адэптаў”¹⁹.

“Сярод хрысьціянаў усталяваўся погляд на варожасьць юдаізму да хрысьціянства як на адлюстраваньне ў сьвеце багаборніцкай нянавісьці сатаны, злога – да Ісуса Хрыста, Сына Божага, разбурыўшага Сваёй крыжавой ахвярай яго дзяржаву і уладу над душамі людзей”²⁰.

“У пачатку дваццатага стагодзьдзя старажытная рэлігійная ідэя аб сусьветным панаваньні абранай "звыш" эліты, найболей ясна выяўленая ў талмудысцкіх мэсіянскіх спадзеваньнях, шчыльна падышла да свайго палітычнага увасабленьня. Ухіленьне зь міжнароднай арэны праваслаўнай дзяржаўнасьці, развал унутрашняга Эўрапэйскага палітычнага балянс і нябачаны рост тэхнічных магчымасьцяў кіраваньня грамадзтвам дазволілі прыступіць да практычнай дзейнасьці па стварэньні інтэрнацыянальных палітычных, эканамічных, юрыдычных і іншых мэханізмаў рэалізацыі гэтага глябальнага задуму. Рашучым крокам на такім шляху зрабілася стварэньня Лігі Нацый – сусьветнай арганізацыі, якая мела, паводле статуту, сваёй мэтай "разьвіцьцё супрацоўніцтва паміж народамі і гарантыю іх міру і бясьпекі

На першым жа паседжаньні была вызначаная і мэта збору: “Падрыхтаваць Злучаныя Штаты Еўропы, стварыць наднацыянальную уладу, якая павінна будзе вырашаць спрэчкі паміж нацыямі”. Прадугледжвалася таксама забясьпечыць “палегчаную практыку абавязковага, поўнага дзеяньня міжнароднага права”, якое "павінна быць узброенае такімі санкцыямі, якія загадзя спыняць тыя нацыі, якія паддаліся бы спакусе зьмяніць свайму слову" - гэта значыць падпарадкоўвацца Лізе. Стварэньне сусьветнай анціхрысьціянскай дыктатуры аб'яўлялася ў адной з рэзалюцый кангрэса “канчатковай мэтай, да якой на працягу столькіх стагодзьдзяў імкнулася масонства”, і “вызваленьнем чалавецтва ад усякага маральнага, рэлігійнага, палітычнага і эканамічнага заняволеньня”” ²¹.

“Усе гутаркі аб “агульнай гістарычнай глебе” хрысьціянства і юдаізму – хлусьня. Дзьве тысячы гадоў назад наогул не было такога паняцьця – юдаізм. А рэлігійныя вераваньні юдэйскага народу пасьля духоўнай катастрофы богазабойства ужо зусім не тыя, што былі ў іх далёкіх продкаў – старазапаветных патрыярхаў і прарокаў, удастоеных за сваю набожнасьць шматлікіх дабрадатных падарункаў. Гэта дзьве розныя рэлігіі, вось і усё! Тварэньні усіх сьвятых айцоў і настаўнікаў Царквы – ад Яна Залатавуста да Ігната Брянчанінава – згодна пацвярджаюць такі пункт погляду”²².

“Нядаўна газэта “Известия” зь замілаваньнем распавяла сьвету кранальную гісторыю хасідскага рабіна, які ў самы разгар сталінскай эпохі “па сумяшчальніцтве” працаваў... другім сакратаром Самаркандзкага гаркама КПСС (артыкул "Дзе злосьць дня сплеценая зь вечнасьцю” у нумары ад 10 чэрвеня 1994 г.). Але “другі” у сыстэм партыйнай намэнклятуры традыцыйна курыраваў пытаньні ідэалёгіі. Як? Бачыць Бог: не прачытаў бы уласнымі вачамі – не паверыў бы! “Ён для усіх сакратарыў, а ў коле давераных мясцовых юдэяў равінстваваў”, – захапляецца газэта. Хіба гэта сьведчыць аб тым, што "антырэлігійныя ганеньні стасаваліся усіх роўна?”. Па-мойму, як раз аб зваротным. Такія вось "палымяныя бальшавікі" і раскручвалі махавік антыхрысьціянскага, антыправаслаўнага тэрору!”²³

“Масонства як такое і юдэ-масонства, якім зьяўляецца сіянізм, – безумоўна, адмоўныя зьявы ў жыцьці сучаснага грамадзтва. Тут няма чаго дадаць або зьменшыць: зло ёсьць зло”²⁴.

“Рэальны жыдоўскі (юдэйскі, бо сіяніст абавязкова спавядае юдаізм – рэд.) нацыяналізм (сіянізм), які нават не асабліва маскіруецца, нацэлены на скарачэньне хрысьціянскага народа як бы да бясьпечнага для іх мінімуму. Гэта рэальнасьць, яна агульнавядомая. Сіяністы атрымалі посьпех у сваіх справах, і плян іх рэалізуюцца, каб у выніку зьнішчыць праваслаўных хрысьціянаў, а для пачатку пазбавіць хрысьціянаў магутнасьці, разбурыць хрысьціянскія дзяржавы. Таму не будзем будаваць ілюзій, будзем рэалістамі ў нацыянальным пытаньні”²⁵.

“Талмуд вызваляе сваіх кляўрэтаў ад адказнасьці перад іншымі людзьмі, калі для іх гэта выгодна. Гэта значыць пасьлядоўнікам талмуда дазволена уступаць у любыя партыі і саюзы, быць чальцамі любых рэлігійных арганізацый і ў той жа час заставацца вернымі талмуду, па уласным жаданьні адкідваючы свае абавязальніцтвы і клятвы перад іншымі людзьмі як несапраўдныя і неабавязковыя. Увогуле, талмуд замацоўвае крывадушнасьць у дачыненьні да іншаверцаў як нейкую ваенную хітрасьць, як дабрачыннасьць”²⁶.

“Не трэба дамешваць нацыянальны аспэкт да барацьбы Праваслаўя зь юдаізмам. Тут адрозьненьне ў дачыненьні да Хрыста і Яго збавіцельнай ахвяры… Прыхільнікі юдаізму – гэта нашчадкі і пасьлядоўнікі укрыжавальнікаў Хрыста, сярод якіх сёньня нямала людзей няжыдоўскай нацыянальнасьці. Так што тут барацьба веравучэньняў, а не нацыянальныя супярэчкі. Гэта трэба выразна разумець.

Юдэі чакаюць сваё месію-антыхрыста. І не толькі пасіўна чакаюць, але і актыўна рыхтуюць умовы для яго прыходу. Напрыклад, гэты і падобныя фэсты (гаворка ідзе аб шырока разрэклямаваным "Юдэйскім фэсьце" у Спартова-канцэртным комплексе Пецярбурга – рэд) праводзяцца, каб зь любога чалавека, у тым ліку і рускага, зрабіць юдэйца. Калі такіх жыдоўствуючых зь ліку нежыдоў будзе больш, то палегчыцца і паскорыцца прыход антыхрыста. Так што рэалізуемая тэхналёгія зразумелая кожнаму, толькі шматлікія нашы суграмадзяне катэгарычна не жадаюць разумець яе, ім лепш нічога не бачыць, не чуць, жыць у сьлепаце недасьведчанасьці або цемры бяздумнасьці, пьянстве ды распусьце”²⁷.

***

Такім чынам, усе патугі лібэральных “праваабаронцаў” абвінаваціць патрыётаў-нацыяналістаў, пратэстуючых супраць абуральнага юдэйска–жыдоўскага засільля ў сучасным сьвеце, у нейкім міфічным “антысэмітызме”, загадзя асуджаныя на правал. Змагаючыся за вызваленьне сусьвету ад абрыдлага юдэйскага ярма, мы гаворым не ад сябе, прапануем не свае асабістыя здагадкі і меркаваньні. Мы прапаведуем спрадвечнае веравучэньне Сьвятой нашай Маці-Царквы, пацверджанае аўтарытэтам двух стагодзьдзяў сьвятаайцоўскага Паданьня і дзеямі Памесных Сабораў.

Вы жадаеце судзіць нас? Калі ласка! Але ведайце, што разам зь намі вы цягнеце на лаву падсудных самога Госпада і Выратавальніка нашага Ісуса Хрыста, Яго сьвятых Апосталаў і вялікі хор сьвятых дагаджальнікаў Божых, чыё вучэньне мы публічна спавядаем і прапаведуем.

Бог жа пераможаным не бывае. А таму і нам нічога не страшна. Колькі раз багаборцы і хрыстазмагарцы спрабавалі прымусіць замоўкнуць голас царкоўнага павучаньня! Колькі хрысьціянскай крыві яны пралілі, колькіх хрысьціянаў замучылі, колькі жальбаў прынесьлі усім праваслаўным народам!

Але на крыві пакутнікаў, вучыць Царква, сцвярджаецца Ісьціна Божа. Ёю багата паліты шлях ў Царства Нябеснае – жаданы край вечнай Айцоўскай любові і асалоды чалавечай. Гэтай дарогай да нас ужо прайшлі шматлікіх хары хрысьціянаў, не спужаўшыхся ні пагроз, ні пакараньняў мітусьлівага “сьвету гэтага”. Дасьць Бог, і мы не пасаромім званьня хрысьціянскага.

“З намі Бог разумейце народы, і скарайцеся, бо зь намі Бог”

---

1 Гл. Житие святого мученика Евстратия Постника (память 28 марта ст.ст.). Четьи Минеи, Москва, 1997 г., с.574.

2 Гл. Гал. 1:13-14; Дзеі. 5:30-32.

3 Ян. 8:33, 37, 39, 44.

4 Беседы о молитве Иисусовой. Москва, 1998 г., б.128.

5 Православный Молитвослов. Москва, 1998. б.152.

6 Полное собрание сочинений Иоанна Златоуста в 12 томах. Том 1, книга вторая, “Против иудеев”, Москва, 1991. б.645-759

7 Толкование Священного Писания. СПб,. 1898. б.138-139

8 Блаженный Ипполит. Творения. Т II, СПб, 1892 г., б.160

9 Святитель Игнатий Брянчанинов. Собрание сочинений в семи томах. Том IV. Москва, 1993. б. 211-219.

10 Св. Иоанн Кронштадтский. Дневник. Последние записи. Москва, 1999 г. б.37, 67, 79.

11 Святой Праведний Иоанн Кронштадтский. Предсмертный дневник. Москва-Санк-Петербург, 2003. б. 50.

12 См. Деяния Юбилейного Освященного Собора Русской Православной Церкви. О соборном прославлении новомучеников и исповедников российских ХХ века. Москва, 2000 г.

13 Митр. Иоанн. Русская симфония. Санкт-Петербург, 1998. б. 255–256.

14 Русская симфония, б. 118.

15 Одоление смуты, б. 263–264.

16 Русская симфония, б. 254–255.

17 Русская симфония, б. 117.

18 Русская симфония, б. 256.

19 Русская симфония, б. 118.

20 Русская симфония, б. 119.

21 Русская симфония, б. 284–285.

22 Одоление смуты, б. 265–266.

23 Одоление смуты, б. 264–265.

24 Встречи с владыкой Иоанном. Издательство “Царское Дело”, СПб, 2005 г. б.70.

25 Встречи с владыкой Иоанном, б. 111

26 Встречи с владыкой Иоанном, б. 69

27 Встречи с владыкой Иоанном, б. 106, 123

Канстанцін ДУШЭНАЎ

АКАФІСТ УСЬПЕНЬНЮ ЎСЯСЬВЯТОЙ БАГАРОДЗІЦЫ

Кандак 1

Абранай ад усіх радоў Боскай Маці і Царыцы, узыходзячай ад зямлі да Неба, набожны сьпеў аб усягодным Тваім Усьпеньні прыносім слугі Твае, Багародзіца. Ты ж, як маючая перамогу над сьмерцю, ад усялякіх сьмяротных бед нас вызвалі, ды сьпяваем Табе: Радуйся, Радасная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Ікас 1

Анёл абаронца пасланы быў да Багародзіцы, каб абвясьціць аб пераходзе Яе да Сына і Бога, сьветла зьзяючы мовіў ён так:

Радуйся, усярадасная Маці Цара; Радуйся, Царыца Нябесная, Маці Госпада і Бога Нябёсаў і зямлі.

Радуйся, ушанаваная веліччу прыходу да Цябе Сына Твайго і Бога; Радуйся, узьвялічаная весткай Твайго да Сына адыходу.

Радуйся зь усіх радоў Богам абраная; Радуйся, сьвятой каўчэг Слова Боскага.

Радуйся, прароцкага слова выкананьне; Радуйся, прыгодны вянок Апосталаў.

Радуйся, сьвяціцелям упрыгожаньне і сьвятарам дабрыня; Радуйся, уладарам дапамога і дзяржава.

Радуйся, Багамудрых манахаў узьвядзеньне да Горнага Царства; Радуйся, адчыняючая дзьверы раю роду хрысьціянскаму, заўсёды Цябе шануючаму.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 2

Бачыўшы хор Апосталаў, усямоцным цудам са ўсіх канцоў сусьвету на сабраных да Ўсягоднага Твайму, Усячыстая, Усьпеньню, сьвяціцеляў кіраўніцы: Дзіяніс – таемны нябесны служыцель, Ярафей дзівосны і Цімафей з Багапыгожай годнасьцю сьвятарства сьпявалі Богу: Алілуя.

Ікас 2

Разумнае ўсё тварэньне, старэйшыя чыны анёльскія прыйшлі зь сваім Царом, Ён жа ў Свае жыватворчыя рукі душу Маці Сваёй прыняў. Верай гарачы Пётр са сьлязамі шматлікімі да Ёй зьвярнуўся, прамаўляючы:

Радуйся, да сьвятых, Маці Творцы сусьвету, узыходзячая; Радуйся, да нябесных, прасторная больш нябёсаў, адлятаючая.

Радуйся, усё асьвяціўшая Тваім узыходжаньнем; Радуйся, Нябесных ўзьвесяляючая прыходам Тваім.

Радуйся, у цудоўны Ерусалім Горны прынятая; Радуйся ў нерукатворны храм радасна ўвашоўшая.

Радуйся, Хэрувімаў і Сэрафімаў Царыца; Радуйся, Архангелаў Уладарка.

Радуйся, прыстанак верных і вызваленьне; Радуйся, статку Твайму дапамога і абарона.

Радуйся, аб усім сусьвеце хрысьціянскім да Бога Малельніца; Радуйся, дабротаў ўсялякіх Усядобрая Падаўца.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 3

Сіла Ўсявышняга паклікала зь Індыі Тамаша, зь нейкага жаданьня Боскага не далучыўшы яго ва ўсягоднае усьпеньне Багародзіцы да хору апостальскага, але паставіла каля сьвежай магілы Яе. Спачыўшую жадаючы бачыць, убачыў узьнесеную на Нябёсы целам і, паверыўшы, аб гэтым засьпяваў: Алілуя.

Ікас 3

Маючы ў сябе разуменьне, якое без Божага дабраслаўленьня яму б не здабыць да провадаў Боскай Маці, разам зь іншымі ўзрадаваны быў безсьмяротнасьцю Яе Ўсьпеньня, так зьвяртаўся да Яе:

Радуйся, ад зямлі ўзятая далонямі Сына Твайго; радуйся, да вышэйшых узьнятая асалоду славы Яго атрымліваць.

Радуйся, суправаджаемая ўсімі чынамі анёльскімі ў Вышыні Горныя; Радуйся, узьнятая Хэрувімамі ў паднябесьсе і Нябёсы.

Радуйся, у Нябеснай браме старэйшынамі Сілаў прыгожа песьнямі ўслаўленая; Радуйся, усімі Нябеснымі грамадзянамі атачоная і шануемая.

Радуйся, Неба зямное, да Горнага палаца ўзьнятае; Радуйся, Пасад Госпада, ад зямлі ўзьняты ў Царства Нябеснае.

Радуйся, малітоўніца наша і моцная абарона; Радуйся, грэшнікам Дапамога ў выратаваньні.

Радуйся, Хрысьціянаў Царыца і ў Богу Надзея Нябесная Царства; Радуйся, Жыцьця Маці і ў Гопадзе надзея наша на жыцьцё вечнае.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 4

Буру думак маючы няверны жыд Афоній і бачачы як у труне нясуць Баганосныя Апосталы Багародзіцы Ўсячыстае цела, да супраціву ўдаўся. Раптам рукі яго, да сьвятой труны скіраваныя, нябачны меч адсек і яны на труне павісьлі. Цудам гэтым адукаваны, веру ў Маці Боскую паспавядаў, сьпяваючы Богу: Алілуя.

Ікас 4

Чуўшыя таямніцы і сьведкі Слова Анёлаў, сьпяваючых вышэйшыя песьні пры пахаваньні Багапрыемнага цела Багародзіцы, і годнасьць аддаць жадаючыя Багапрыемную, вырашылі сутонна сьпяваць, прамаўляючы:

Радуйся, дабравесьце прыняўшая аб пераходзе Тваім ў Царства Горнае; Радуйся, ад дабравесьціўшага Гаўрыіла прыняўшая радаснага раю ўзнагароду.

Радуйся, прыгодны хэрувімскі хор адукаваўшая; Радуйся, прыслаўную сэрафімскую сутнасьць узрадаваўшая.

Радуйся, ад патрыярхамі правобраз; Радуйся, ад прарокаў прадвешчаная.

Радуйся, злую дзёрзкасьць Афонія хутка зваяваўшая; Радуйся, вылячэньне яму ж падаўшая.

Радуйся, навярнуўшая ў веру няверу Афонія; Радуйся, яго праўдзівае прыняўшы спавяданьне.

Радуйся, узводзіўшая да Нябёсаў зь любоўю і верай да Цябе прыходзячых; Радуйся, выратоўваючая верай імя Твае заклікаючых.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 5

Баносныя зоркі, Апосталы сьвятыя, па сусьвету раскіданыя дзеля пропаведзі Евангельля, сабраны былі на аблоках і па шырыні паветранай, да пахаваньня Маці Госпада дастаўлены. Яе песьнямі і сьпевамі суправаджаючы, зь Нярэчывымі сьпявалі: Алілуя.

Ікас 5

Бачылі Багабачныя свайго Ўладыку, у рукі Маці Сваёй душу прымаючага, і Госпада Таго разумеючы, імкнуліся сьвятаслоўнымі сьпевамі багаслоўна апець Яе:

Радуйся, Царыца, над усімі Царуючага насіўшая; Радуйся, і Сама рукамі Яго Сыноўскімі насімая.

Радуйся, скіпэр царскі ў руцэ Хрыстовай; Радуйся, у руцэ Ноя галіна галубкі.

Радуйся, жазло Аарону, узрасьціўшае нятленьне; радуйся, корань неўвядальны, узрасьціўшы безсьмяротнасьць.

Радуйся, Богаайца Давыда царэўна Боганатхнёная; Радуйся, прароцтва яго паўстаўшае слова, псалтыр і гусьлі цудоўныя.

Радуйся, адушаўлёны сьвятыні Госпада ківот; Радуйся, у супакоі Госпада ўваскрэсіўшае жыцьцё наша.

Радуйся, скінія, ад Хэрувімаў ахінаемая; Радуйся, Сьвятая сьвятых, ад Сэрафімаў прамоўленая.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 6

Прапаведнікі Баганосныя Апосталы, пасьля пахаваньня Божай Маці, на агульнай традыцыйнае трапэзе сабраліся і прапанову хлеба ў Імя Госпада ўзьняўшыя, нечакана зь вышыні прыйшоўшую, зь сьвятланоснымі анёламі, Багародзіцу Царыцу пабачылі і мір ім ад Сына і Бога падаўшую чуючы, засьпявалі аб гэтым: Алілуя.

Ікас 6

Зазьзяла нам Сонца праўды, Хрыстос Бог ад Твайго ўсячыстага ўлоньня, воляй і разважлівасьцю пропаведзі праз Апосталаў сусьвет адукаваўшы і Цябе, Багародзіца, ад роду ў род уславіў. Таму і мы ўсе ўлагоджваем Цябе, сьпяваючы Табе:

Радуйся, Усядабрашчасная ад усіх радоў на ўсе вякі; Радуйся, дабрадзейная і Міласьцівая да людзей.

Радуйся, хору вучняў абяцаньне выканаўшая; Радуйся, наведваньнем Тваім ад Сына Твайго і Бога мір ім падаўшая.

Радуйся, ўсяжаданае сьвятых салодкае бачаньне; Радуйся, звышгодных жанчын і юначак сьвятых ўсявясёлая радасьць.

Радуйся, прыходзячая ў райскае паселішча справядлівых; Радуйся, наведваючая ўсіх у славе нябеснай зьмешчаных.

Радуйся, пачатак чалавечага выратаваньня; Радуйся, выкананьне ўсіх добрых жаданьняў.

Радуйся, у Богу Цары царствуючых, Багародзіца Царыца; Радуйся, у Госпадзе ўладарыўшых, Уладары нашым, Спадарыня і Ўладарка.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 7

Усіх уваходзячых зь верай у храм Твой сьвяты, Багародзіца, заўсёды выратоўваеш і славячых Цябе ад усялякіх нападаў і бед вызваляеш. Таму і набожным людзям, заўсёды шануючым цябе, перамогу над ворагам падаруй і ўсё неабходнае дзеля выратаваньня нам падавай, аб гэтым молячымся Табе і сьпяваючым Богу: Алілуя.

Ікас 7

Новае паказаў нам тварэньне, зьявіўшыся нам, усіх Творца Госпад праз Цябе, Багародзіца. Ты ж маючы суродную думку аб нас да Яго маючы, годна шануючых усягоднае Тваё Ўсьпеньне, прымі Табе сьпяваючых:

Радуйся, Маці Бога, абраная зь людзей зямных; Радуйся, вышэйшая чым зямныя і Нябесныя.

Радуйся, Хэрувімаў і Сэрафімаў Гара вышэйшая; Радуйся, хор вучняў на аблоках да пахаваньня Твайго жаданьнем сабраўшая.

Радуйся, Тамаша пасьля пахаваньня Твайго сілай Боскай прывёўшая зазумна; Радуйся, праз яго паказаўшая праўдзіва Тваё на Неба з плоцьцю перасяленьне.

Радуйся, прыгажосьцю ўсёй дабрадзейнасьці ўпрыгожаная; Радуйся, прыгажэйшаму больш сыноў чалавечых Сыну Свайму супрычэтная.

Радуйся, як фэнікс, плоцьцю уваскросшай расквітнеўшая; Радуйся, як кедр у Ліване нябесным, памножыўшыяся.

Радуйся, дрэва жыцьця, пасаджанае пасярод раю вышэйшага; Радуйся, каўчэг разумны узьнесены Вышыні ад патопу сьмяротнага.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 8

Таямніча ў вышыні вялі цябе, Абраная, як сонца зьзяючая, Уладарка, ва ўнутр прынябеснай невымоўнае прыгажосьці і нелічаных даброт, замілавана да Сына і Бога, на руках Ягоных трымаемую, узышоўшую і ўсярадасна пакланіўшуюся жыцьцяўладарнай Яго постаці, аб гэтым няспынна сьпяваем: Алілуя.

Ікас 8

Уся быўшая гарой, да Нябесных узятая і, зямных не пакінуўшая, Багародзіца, рукамі Сына прынасімая, у незаходзячым выглядзе, у гэты горад ўсясьветлы і прыгожы, Ерусалім вышэйшы, Хэрувімамі атачоная са ўсімі сіламі нябеснымі, дзе чуе сьпяваючых гэтак:

Радуйся, Чыя ўсясьвятая душа ў вышэйшым усясьветлым Сіёне весяліцца; радуйся, Чыё і цела нятленнае там жа з душой разам услаўляецца.

Радуйся, увайшла Ты у пасадны горад Самога Ўсятрымаючага; Радуйся, ўвайшла Ты ў прыгожы рай Вышэйшага Садоўніка.

Радуйся, пераселеная ў горад, заснаваны на каменьнях усясьветлых; Радуйся, уведзеная за мур, што ваяры вышэйшыя ахоўваюць.

Радуйся, вышэй Нябёс у прыгажосьць Боскую ўзятая; радуйся, больш усіх нярэчывых розумаў ушанаваная.

Радуйся, прыносячая да Сына Свайго і Бога верных маленьня; Радуйся, і Сама няспынна каля Пасаду Сына Твайго і Бога молячая аб ўсіх.

Радуйся, Малельніца да Бога, сусьвет ратуючая; Радуйся, Абаронца, роду хрысьціянскаму Богам падараваная.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 9

Уся сутнасьць анёльская ўзносіць Цябе, Багародзіца, усе ж чалавечыя роды Цябе, Маці Боскую, славяць і шануюць усягоднае Тваё Ўсьпеньне, Царыца. Бо праз Цябе зямныя зь Нябеснымі яднаюцца, сутонна сьпяваючы Богу: Алілуя.

Ікас 9

Мудрасьць Боганатхнёную прароцкіх прамоў аб Табе цяпер бачым спраўдзіўшыміся, Багародзіца, што сапраўды Бога плоцьцю нарадзіла нам. Таму таямніцы словаў Боскіх веруючы, сьпяваем:

Радуйся, закону і прарокаў падмурак дасканалы; Радуйся, зорка Якава, Валаамам прадказаная.

Радуйся, ложак Цара Вялікага, абвешчаны Саламонам; Радуйся, руно, арашонае Ісусам, створанае Гэдыёнам.

Радуйся, Неапалёная Купіна, заканапакладнікам прабачаная; Радуйся, Гара Сьвятая, мужам жаданьня пабачаная.

Радуйся, лесьвіца нябесная, Якава прадбачаная; Радуйся, дзьверы непраходныя Езэкіілям прадказаныя.

Радуйся, сонца пасяленьня Хрыстовага, псальмасьпеваком прад’яўленае; Радуйся, таямніца, шматвобразна прарокамі апісаная.

Радуйся, усіх словаў прароцкіх, аб Табе напісаных, канец прынёсшая; Радуйся, усё Вышэйшага бачаньне для выратаваньне сусьвету зьдзясьніўшая.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 10

Выратаваць жадаючы сусьвет, усіх Госпад ад зямнога роду Цябе абраў у Маці Сябе і, дзеля нас зрабіўшыся чалавекам, узышоў, адсюль сышоўшы, на Нябёсы, і цябе зь Сабой узьвёў да знаходжаньня ў славе вечнай і суўладарству зь Сабой, што канца не мае. Таму як Бог чуе ад ўсіх сьпеў: Алілуя.

Ікас 10

Сьцяна ёсьць верным, Багародзіца Дзева, і абаронца ўсім, да Цябе прыбягаючым, бо Неба і зямлі Творца, ад Цябе ў плоці адбыўшыся, Усячыстая, духам і целам ў Нябёсы цябе перасяліў, да найблізкага маленьня аб усіх, іх жа сьпяваць навучы:

Радуйся, горад Цара Вялікага на вяршыні гары Нябеснай; Радуйся, сьцяна і пакроў, што заўсёды адгукаецца на мальбы нашы.

Радуйся, дапамога верным у змаганьні зь ворагам; Радуйся, напад агаранскі перамагаючая.

Радуйся, веры набожнай непахіснае захаваньне; Радуйся, палкоў ерэтычных разарэньне.

Радуйся, сапраўдныя радасьць і мір сусьвету; Радуйся, усязгубны ад зваяваўшая.

Радуйся, паўстаўшых на плоць цнотай ладнае вянчаньне; Радуйся, подзьвігаў мучанікаў усягоднае ўслаўленьне.

Радуйся, працы звышгодных дабарашчаснага супакою Замоўца; Радуйся, манахам у добрай скрухі знаходзячымся Падаўца вечнай радасьці

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 11

Сьпеў усялякіх песьняў Боганатхнёных не выкажа нашу пахвалу ўсягоднага Ўсьпеньня Твайго, Усяхвальная Ўладарка, Царыца Багародзіца, але старана Цябе прыносім, як Маці Цара ўсіх, пакорлівае маленьне наша, зь Нябеснымі чынамі сьпяваючы Адзінаму годна ўславіўшаму Цябе Богу: Алілуя.

Ікас 11

Сьвет прыняўшая Сьвечка праўдзівага Сьвятла, нам, на зямлі жывучым, зьяўляешся, душы адукоўваеш і шануючых Твой ўсягодны адыход да розуму Боскаму скіроўваеш, ды сьпяваем Табе так:

Радуйся, сьвечка нязгасная вагню нярэчывага; Радуйся, зара нязаходзячага Сьвятла невячэрняга.

Радуйся, месяц, ад Сонца праўды зьзяючы; Радуйся, сьвятло, што сьвеціць у цемры.

Радуйся, сьвяцільнік на сьвяцільні вышэйшай пастаўлены; Радуйся, крыніца жыцьця, зь магілы да сьвятла ўзьнятая.

Радуйся, Маці Сьвятла мудрага, набожныя душы адукоўваючага; Радуйся, Маці Бога ўсіх, азлобленыя душы суцяшаючага.

Радуйся, спадзяваньне на Цябе маючым канец жыцьця годны даруючая; Радуйся, годнае стаяньне на Судзе Сына Твайго слугам Боскім і Тваім робячая.

Радуйся, Усядабрашчасная, бо Табой і мы ёсьць дабрашчасныя, бо Дапамогай Цябе маем; Радуйся, Усядабраслаўляемая з роду ў род, бо Госпад з Табой, і Табой зь намі.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 12

Дабрыню славы высокапасаднай, на нябёсах падараваную Багародзіцы, шаноўным сядзеньнем па правую руку Сына Яе і Бога бачаць розумы горныя, падножжа Яе Пасаду і Сілы атачаюць Пачаткі і Ўлады, прыпадаючыя страшныя Хэрувімы, Сэрафімы і Ўладарства зь Архангеламі і Анёламі сьпяваюць: Алілуя.

Ікас 12

Апяваючы ўсягоднае Твае Ўсьпеньне, усхваляем усе да нябёсаў узыходжаньне Твае, Царыца Багародзіца. Ты ж асьвяці, услаў і выратуй усіх, зь любоўю сьпяваючых Табе:

Радуйся, ачысьціўшая зямлю ўсячыстымі стопамі ног Тваіх; Радуйся, асьвяціўшая паветра ўзыходжаньнем Тваім да Нябёсаў.

Радуйся, на Нябеснае кола ўступіўшая; Радуйся, усе даброты невымоўныя бачашчая.

Радуйся, у славе прысядзячая пасаду Сына Твайго і Бога; Радуйся зь Сынам і Богам вечна царствуючая.

Радуйся, прыгажосьць у руках Госпада, упрыгожваючая шануючых Цябе ўсіх Нябесных; Радуйся, надзеяй на Цябе ўсіх на зямлі жывучых абдараваная.

Радуйся, апранутая ў сонца, зьзяючая дабрынёй і славай усяго сусьвету; Радуйся, абацяўшая захаваць і выратаваць усіх клікаючых Цябе ў паднябесьсі.

Радуйся, хрысьціянскімі радамі як Маці Боская ўшанаваная і Багародзіцай мянуямая; Радуйся, ад усходу сонца да захаду ўсяслаўна і праваслаўна ўсімі набожнымі ўслаўленая.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 13

О Апетая Маці Безсьмяротнага Цара Нябёсаў і зямлі, Хрыста Бога нашага, жывая і пасьля сьмерці, сёньняшнія прынашэньні аб усягодным Тваім Усьпеньні ад нас прымі, у жыцьці гэтай і ў сьмяротным усьпеньні нашым ад усялякага нападу, бед і пакут вызвалі і Нябеснага Царства нас, Царыца, удастой, аб Табе сьпяваючых: Алілуя. (3)

Ікас 1

Анёл абаронца пасланы быў да Багародзіцы, каб абвясьціць аб пераходзе Яе да Сына і Бога, сьветла зьзяючы мовіў ён так:

Радуйся, усярадасная Маці Цара; Радуйся, Царыца Нябесная, Маці Госпада і Бога Нябёсаў і зямлі.

Радуйся, ушанаваная веліччу прыходу да Цябе Сына Твайго і Бога; Радуйся, узьвялічаная весткай Твайго да Сына адыходу.

Радуйся зь усіх радоў Богам абраная; Радуйся, сьвятой каўчэг Слова Боскага.

Радуйся, прароцкага слова выкананьне; Радуйся, прыгодны вянок Апосталаў.

Радуйся, сьвяціцелям упрыгожаньне і сьвятарам дабрыня; Радуйся, уладарам дапамога і дзяржава.

Радуйся, Багамудрых манахаў узьвядзеньне да Горнага Царства; Радуйся, адчыняючая дзьверы раю роду хрысьціянскаму, заўсёды Цябе шануючаму.

Радуйся, Абрадаваная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

Кандак 1

Абранай ад усіх радоў Боскай Маці і Царыцы, узыходзячай ад зямлі да Неба, набожны сьпеў аб усягодным Тваім Усьпеньні прыносім слугі Твае, Багародзіца. Ты ж, як маючая перамогу над сьмерцю, ад усялякіх сьмяротных бед нас вызвалі, ды сьпяваем Табе: Радуйся, Радасная, ва Ўсьпеньні Тваім нас не пакінуўшая.

НАЦЯНАЛІСТЫ НЯСУЦЬ ПРАЎДУ

У часе 24 сэсіі Тэрнопальская абласная рада прыняла рашэньне аб вызнаньні статусу “рэпрэсаваная Царква” за Украінскай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквой, Украінскай Праваслаўнай Царквой Кіеўскага Патрыярхату, як правапераемніц Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы.

Дэпутаты вызналі значны ўклад Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы і ЎПЦ КП, як правапераемніц Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы ў разьвіцьцё духоўнасьці, культуры і станаўленьне ўкраінскае нацыі.

Зь мэтай аднаўленьня нацыянальнае памяці і гістарычнай справядлівасьці, кіруючыся ўкраінскім заканадаўствам і ўлічваючы зварот Сьвята-Траецкага духоўнага цэнтру, Тэрнопальская абласная рада аднагалосна вырашыла вызнай за вышэй ўзгаданымі Цэрквамі статус “рэпрэсаваная Царква”, як сьведчаньне павага і пашаны грамады Тэрнопальскай вобласьці да ўсіх верных яе служыцеляў, якія мужна перанесьлі рэпрэсіі ў часы таталітарнага часу.

Дэпутаты абласной рады ўхвалілі зварот да прэзыдэнта Ўкраіны і Вярхоўнае Рады Ўкраіны з просьбай ініцыяваньня на дзяржаўным узроўні працэсу аднаўленьня гістарычнае справядлівасьці адносна Ўкраінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы, Украінскае Праваслаўнае Царквы Кіеўскага Патрыярхату, як правапераемніц Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы, і вызнаньня за імі статусу “рэпрэсаваная Царква”.Тэрнопальская абласная рада дасьць падтрымку вышэй узгаданым Цэрквам у іх поўнай рэабілітацыі, у тым ліку ўсталяваньне льгот у парадку і межах, вызначаных заканадаўствам Украіны.

Прэс-служба Тэрнопальскай арганізацыі ЎА “Свабода”

http://www.svoboda.org.ua/diyalnist/novyny/011700/

ЯГО ЎСЯСЬВЯТАСЬЦІ ЎСЯСЬВЯЦЕЙШАМУ ВАРФАЛАМЕЮ АРХІЯПІСКАПУ КАНСТАНЦІНОПАЛЬСКАМУ І НОВАГА РЫМУ ПАТРЫЯРХУ СУСЬВЕТНАМУ

Ваша Ўсясьвятасьць! Зь сыноўскай любоўю і шанаваньнем мы, япіскапы Ўкраінскай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы, зьвяртаемся да Вашай Усясьвятасьці зь саборнай просьбай працягнуць Вашу працу зь вылячэньня царкоўнага расколу ва Ўкраіне. Разумеючы, якое значаньне для Вялікай Царквы Канстанцінопаля і паўнаты праваслаўя цалкам мае праца па падрыхтоўцы Вялікага і Сьвятога Сабору Праваслаўнае Царквы, мы ўзносім свае малітвы за тое, каб такі Сабор быў найхутчэй скліканы, а яго дзеі дапамаглі аднаўленьню і кансалідацыі Праваслаўнай Царквы. Адначасна мы просім Вашу Ўсясьвятасьць, як добрага пастыра, не абыходзіць пастарскай увагай і праблемы шматмільённага ўкраінскага народу, які пакутвае сёньня ад расколу сваёй Царквы.

Трагічны падзел Украінскае Царквы адбыўся з прычыны крызы царкоўнай сьвядомасьці, якая адышла ад ідэалу хрысьціянскага ўнівэрсалізму. Крочачы на сустрэч сусьветнаму праваслаўю, наша Царква ўжо саборна асудзіла этнафілітычную ідэалёгію і заявіла аб адмове ад этнафілітызму як сродку царкоўнага будаўніцтва (заява архірэйскага сабору ЎАПЦ ад 15 жніўня 2006 г.). Адначасна, як сьведкі і ўдзельнікі царкоўных працэсаў, мы зь сумам канстатуем, што без актыўнага ўдзелу Сусьветнага Патрыярхату новы ўнівэрсальны вымер украінскага праваслаўя не будзе канчаткова выяўлены.

Аб’яднаньне Праваслаўнай Царквы ва Ўкраіне не можа адбыцца фармальна альбо мэханічна. Дасягненьня еднасьці мусіць зрабіцца вынікам працэсу аздараўленьня царкоўнае сьвядомасьці і жыцьця, звальненьня іх ад зьнешніх сьвецкіх матываў. Мы прагнем здабыцьця царкоўнай паўнаты, прагнем, каб зьяднаная Царква была выяўленьнем хрысьціянскай свабоды і ўнівэрсалізму. З агляду не гэта, мы не можам прыняць за падмурак аб’яднаньня прапанаваныя нам ідэі аднаўленьня расейскай праваслаўнай цывілізацыі альбо іншыя сэкулярныя каштоўнасьці.

Ваша Ўсясьвятасьць! Сёньня, калі наша Царква пакутвае ад падзелу, мы зьвяртаемся да Вас з просьбай не толькі маліцца за вылячэньне расколу ва Ўкраіне, але і даць нам лекі, якія здолеюць вылечыць раны на целе Ўкраінскае Царквы.

Мы заклікаем Сусьветны Патрыярхат разрабіць і выканаць багаслоўка-царкоўную праграму, мэтай якой ёсьць замацаваньне ва Ўкраіне кафалічнай царкоўнай сьвядомасьці. Канкрэтна, на нашу думку, для аздараўленьня царкоўнае сьвядомасьці было б надзвычайна актуальным:

· прыцягнуць найлепшых багасловаў Сусьветнага Патрыярхату да рашэньня ўкраінскае царкоўнае праблемы;

• супраца багасловаў Сусьветнага Птрыярхату зь лепшымі гуманітарнымі і багаслоўскімі школамі ва Ўкраіне;
• ужываньне выдавецкае праграмы, якая б мела на мэце азнаёмленьня ўкраінскіх праваслаўных хрысьціян зь набыткамі багаслоўскае думкі Сусьветнага Патрыярхату, у прыватнасьці, у галіне эклязыялёгіі, кананічнага права і гісторыі Сусьветнага Патрыярхату;
• удзел прадстаўнікоў Сусьветнага Патрыярхату ў навуковых захадах ва Ўкраіне і больш шырокае і актыўнае, чым да сёньня, далучэньне лепшых прадстаўнікоў праваслаўных навукоўцаў Украіны да навуковых і іншых захадаў, якія праходзяць зь ініцыятывы альбо за спрыяньнем Сусьветнага Патрыярхату;

· адкрыцьцё ў Кіеве прадстаўніцтва альбо інфармацыйна-культурнага цэнтру Сусьветнага Патрыярхату.

Зь іншага боку, япіскапат Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы зноў сьведчыць прад тварам Царквы-Маці, што дзеля выхаду з штучнай кананічнае ізаляцыі і аднаўленьня супрычасьця зь сусьветным праваслаўем, наша Царква гатова і прагне ўвайсьці да складу Сусьветнага Патрыярхату на правах аўтаноміі. Хоць набыцьцё аўтакефаліі было і застаецца стратэгічнаю мэтай украінскага аўтакефальнага руху, для пераадоленьня расколу мы таксама гатовы на значныя саступкі, ахвяруючы сваімі ўласнымі інтарэсамі дзеля агульнай дабрыні Царквы.

Зважаючы на гэта, япіскапат Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы зьвяртаецца да Вашай Ўсясьвятасьці з просьбай актывізаваць дыялёг і разгледзіць магчымыя кампрамісныя варыянты вырашэньня ўкраінскага царкоўнага пытаньня.

З сыноўскай любоўю таксама просім Вашу Ўсясьвятасьць маліцца за нашу Царкву, яе герархаў і Багалюбівую Ўкраіну зь яе набожным народам.

У сыноўскай любові і пакоры

+МЯФОДЗІ

Мітрапаліт Кіеўскі і ўсёй Украіны

Кіраўнік Украінскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы

+АНДРЭЙ

Мітрапаліт Галіцкі

кіруючы Івана-Франкоўскае япархіяй

+РАМАН

Мітрапаліт Вініцкі і Браслаўскі

+ЯН

Архіяпіскап Уманскі

+ПЁТР

Архіяпіскап Крыфальда і Бона

+МАКАРЫ

Архіяпіскап Львоўскі

кіруючы Ровенскай, Валынскай і Таўрыйскай япархіямі

+ФЕАДОСІ

Архіяпіскап Драгобыцкі і Самбырскі

+ІЛАРЫЁН

Япіскап Чаркаскі і Кіраваградскі

+МИХАЛ

Япіскап Фастыўскі, вікары Кіеўскай япархіі,

+Уладзімір

Япіскап Жытомірскі і Палесься

http://uaoc.net/?p=2887