Saturday, January 23, 2010

АБРАНЫ НОВЫ ПАТРЫЯРХ СЭРБСКАЕ ПРАВАСЛАЎНАЕ ЦАРКВЫ


На сёньняшнім паседжаньні Архірэйскага Сабора быў абраны “апостальскім лёсаваньнем” 45-ы Патрыярх Сэрбскі,архіяпіскап Печскі , мітрапаліт Белграда-Карлавацкі. Ім стаў япіскап Нішскі Ірыней (Гаўрылавіч).

У сьвеце Міраславаў Гаўрылавіч, нарадзіўся 28 жніўня 1930 году ў сяле Відова пад горадам Чачак у айца Здравкі і маці Міліяны і быў названы у хросьце Міраславам. У родным сяле завяршыў пачатковую адукацыю, а гімназію - у Чачаке.

Пасьля выпуску з гімназіі скончыў духоўную сэмінарыю ў Прызрене, а потым Багаслоўскі факультэт у Белградзе.

Пасьля заканчэньня факультэта служыў у войску, а неўзабаве пасьля заканчэньня службы быў прызначаны выкладчыкам (суплентам) у Прызренскую сэмінарыю. Перад уступам у пасаду, у кастрычніку 1959 года, ён прыняў манаскі пострыг ад патрыярха Германа ў Ракавіцкам манастыры зь імем Ірыней. У дзень сьвятой Праскевы, 27 кастрычніка таго жа году, ён быў пасьвечаны ў ераманаха ў Ружыцкам храме пад Калемегданам.

Паслужыўшы выкладчыкам Прызренскай сэмінарыі, быў накіраваны ў асьпірантуру ў Афіны. У 1969 году быў пастаўлены кіраўнікам манаскай школай Астроскага манастыра, адкуль вярнуўся ў Прызрен і быў прызначаны рэктарам сэмінарыі.

Пасьля рэктарства, у 1974 годзе быў абраны патрыяршым вікарным япіскапам Маравічскім. На катэдры зь 14 ліпеня 1974 года.

Годам пазьней, у 1975 году, быў перамешчаны на Нішскую катэдру.

22 студзеня 2010 года Архірэйскім Саборам абраны Патрыярхам Сэрбскім,архіяпіскапам Печскім , мітрапалітам Белграда-Карлавацкім.

http://www.serbskoe-podvorie.ru/news.php

Я НІЧОГА НЕ МАЮ…

Не аддаляйся ж ад мяне ты, Госпадзе! Сіла мая пасьпяшы мне на ўспамогу!”

(Пс. 22:20)

Выратавальнік! Я прыходжу да Цябе не таму, што магу прынесьці Табе веру цьвёрдую, непахісную, сэрца, поўнае спадзяваньня і пакоры. Не! Я прыходжу, таму што я нічога не маю, таму што я згалеў. Я цярплю голад і смагу, і Ты адзін можаш насыціць мяне хлебам жыцьця і напаіць крыніцай вады жывой.

Госпадзі! Я нічога не магу прынесьці Табе, акрамя сэрца разьбітага, якое кладу да Тваіх ног. У пакутлівыя гадзіны адзіноты з глыбіні маёй скрухі заклікаю да Цябе, ведаючы, што Ты жадаеш выняць мяне з бездані сумневаў і граху, у якой я заграз, і заклікаеш мяне Сам на Твой шлюбны баль. Так, хоць я жабрак і убогі, я ведаю, што Госпад жадае апрануць мяне ў сьветлую вопратку, ператварыць маю галечу ў багацьце нятленнае і маё убоства увянчаць вечнаю славаю. Ён адзін моцны вынішчыць усё злое ў душы маёй, асьвяціць цямрэчу Сваім сьвятлом, напоўніць усю пустэчу маю поўнасьцю Сваёй мілаты.