сьвяціцель Феафан Затворнік
Слова І
“А я не хачу хваліцца, хіба толькі крыжам Госпада нашага Ісуса Хрыста”, кажа сьвяты Апостал Павал (Гал. 6:14). Як гэта сьв. Апостал да такога дайшоў стану, што нічым іншым хваліцца не жадаў, акрамя крыжа Хрыстова? Крыж усялякі ёсьць скруха, цесната, зьневажэньне; як жа хваліцца ім? І вось аднак жа Апостал Павел хваліцца ім; разам зь ім хваліліся вядома і усе Апосталы, а за імі і усе іншыя насіўшыя крыж. Чаму ж гэта так? Пабачылі багамудрыя мужы вялікае значэньне крыжа, высока шанавалі яго і хваліліся, што ўдастоіліся насіць яго. Яны бачылі ў ім, замест цеснаты, шырату, замест гаротнасьці саладосьць, замест зьневажэньня веліч, замест ганьбы славу, – і хваліліся ім, як хваліцца іншы пышным упрыгожваньнем і узнагародай.
О , калі б нам дараваў Гасподзь такі сэнс і разуменьне, каб зразумець і адчуць сілу крыжа і пачаць хваліцца ім!
