СЫНАКСАР У СЬВЯТЫ ВЯЛІКІ АЎТОРАК

Верш:

Вялікі Аўторак нам прыносіць дзесяць дзеў

Пачуўшых ад непадкупнага Ўладара прысуд.

У сьвяты і Вялікі Аўторак мы успамінаем прыпавесьць пра дзесяць дзеў, бо гэтыя прыпавесьці Гасподзь, які ідзе на пакуты, уваходзячы у Ерусалім, распавядаў Сваім вучням, а іншыя зьвяртаў і да юдэяў. Прыпавесьць жа пра дзесяць дзеў Ён сказаў, заклікаючы да міласьціна і разам з тым вучачы усіх быць гатовымі загадзя да скону; таму што Ён шмат казаў ім пра дзявоцтва і пра лягчанцаў, ды і заўсёды дзявоцтва услаўляецца, бо гэта сапраўды вялікая дабрадзейнасьць. Але каб хто, жывучы ў ім, не грэбаваў іншымі, першым чынам міласьцінай, якая робіць яркім сьвяцільнікам дзявоцтва, сьвятое Эвангельле прыводзіць гэту прыпавесьць; і заве мудрымі пецярых, прыклаўшых да дзявоцтва шмат дарагога ялею міласьціны, а пецярых — неразумнымі, бо хоць і яны мелі дзявоцтва, але міласьціну — непараўнальна меншую. Таму яны і неразумныя, што, выканаўшы большае, пакінулі меншае, і нічым не адрозьніваліся ад блудніц, бо былі гэтак жа пераможаны праз багацьце, як тыя — праз цела.

Калі ж скончылася ноч гэтага жыцьця, задрамалі усё (Мц. 25:5) дзевы, гэта значыць памерлі, бо сон азначае сьмерць. І калі яны спалі, апоўначы раздаўся крык (Мц. 25:6). Адны, якія узялі шмат ялею, увайшлі зь жаніхом, калі адчыніліся дзьверы; а неразумныя, што маюць недастаткова ялею, прачнуўшыся, шукалі яго. Мудрыя ж жадалі даць, але не маглі і перад тым як увайсьці сказалі: каб не здарылася недахопу і ў нас, і ў вас, пайдзіце лепш да гандляроў, гэта значыць да бедных, і купіце сабе (Мц. 25:9), — але бескарысна, бо пасьля сьмерці гэта немагчыма, як і у прыпавесьці пра багатага і Лазара адкрывае Аўраам, кажучы: цяжка перайсьці адгэтуль туды. Аднак неразумныя, прыйшоўшы неасьвечанымі, так заклікалі, стукаючы ў дзьверы: Госпадзі! Госпадзі! адчыні нам (Мц. 25:11). Сам жа Гасподзь дала ім той страшны адказ, сказаўшы: Адыдзіце, не ведаю вас (Мц. 25:12); бо як вы маглі б убачыць жаніха, не маючы пасагу, г. з. міласьціны?

Такім чынам, для навучаньня боганосныя айцы і усталявалі зьмясьціць тут прыпавесьць пра дзесяць дзеў, якія павучаюць нас заўсёды не спаць і рыхтавацца да сустрэчы праўдзівага Жаніха добрымі справамі, асабліва міласьцінай, паколькі невядомы дзень і гадзіна скону; гэтак жа як і прыкладам Іосіфа вучаць здабываць цноту, а смакоўніцы — заўсёды прыносіць духоўны плод. Бо, хто робіць адну, нават і відавочна большаю, добрую справу, а іншымі, першым чынам міласьцінай, грэбуе, — не уваходзіць з Хрыстом у вечны спачынак, але зь сорамам вяртаецца назад. Бо няма нічога больш сумнага і ганебнага, чым дзявоцтва, пераможанае прыхільнасьцю да маёмасьці.

Але, о Жаніх, Хрыстос, прылічы нас да мудрых дзеў, прылічы да Твайго абранага статку і памілуй нас. Амін.