СЬВЯТАРЫ, ЯКІЯ ДАПАМАГАЮЦЬ ТЭРАРЫСТАМ, НЕ ВЕДАЮЦЬ ПРАВАСЛАЎЕ - МІТРАПАЛІТ ДЗЬМІТРЫ (РЮДЮК)

У час цяжкіх для Украіны выпрабаваньняў, непрыхаванай расійскай агрэсіі і вайны на Данбасе Гал-інфо пагутарыць з Мітрапалітам Львоўскім і Сакальскім УПЦ КП Дзьмітрыем. Уладыка Дзьмітрый выказаў свае думкі з нагоды агрэсіі усходняга суседа і пагрозы «рускага міру».

- Ва Украіне вайна. Праваслаўная краіна ваюе супраць праваслаўнай краіны. Наколькі гэта нармальна?

Зло ёсьць онталягічным, таму што гэта вынік бездухоўнасьці. Так муціруе грэх. Спачатку ён зараджаецца ў душы, потым ён муціруе на сям'ю, потым на усё грамадзтва і ў выніку на дзяржаву.

Уласна, гэтая агрэсія з боку Расеі - гэта вынік бездухоўнасьці тых, хто знаходзіцца ў руля гэтай дзяржавы. Варта разумець, што гэта не абарона і ня абарона. Гэта мяжуе з такімі псыхічнымі зьявамі, як параноя і этнапараноя, калі на гэта хварэюць цэлыя народы, якія лічаць займаюцца мэсіянства.

Усе гэтыя ідэі, траічнасьці, мелі месца ў рускай гісторыі, калі рускіх пераконвалі, што Масква - гэта трэці Рым. Затым яны трансфармавалася ў тэрмін «Сьвятая Русь», бо іншых сьвятых зямель не бывае. Затым гэты тэрмін перавандраваў у камуна-бальшавізм, прыкрываючыся ідэямі гуманізму, маральнага кодэксу будаўніка камунізму, а цяпер вось ёсьць “рускі мір”.

Пры гэтым зараз мы убачылі, у што гэтая ідэя «рускага сьвету» можа трансфармавацца. Яна ужо трансфармавалася ў агрэсію на такім анэкдатычнай узроўні, калі гэта успрымалася як «Дзе берёзка - там мая радзіма».

Мы бачым, што усе гэтыя ідэю «рускага міру» ператварыліся менавіта на такую агрэсію. І за гэта адказная і Царква. На ёй ляжыць вялікая адказнасьць, бо ідэю “рускага міру” прапаведаваў патрыярх Кірыл і РПЦ. Сёньня тэрарысты на Данбасе усе ідуць пад сьцягам гэтага адзінага “рускае прасторы” і “міру”.

Я лічу, што гэта рэчы, якія зьяўляюцца прамым сьледзтвам грубага парушэньня вучэньне хрысьціянскай Царквы, калі Хрыстос, Ягоная Царква, Ягоная пропаведзь, Ягоныя слова Эвангельля замяняецца траістасьць ў выглядзе “рускага міру”, дзе ніякага Хрыста ужо няма, а ёсьць проста утапічныя ідэі, мяжуюць з фашысцкімі і нэанацысцкімі ідэямі гады Другой сусьветнай вайны.

- На Данбасе праваслаўная Царква дае прыстанак баявікам, асьвячае зброю, захоўвае ў храмах цэлыя арсэналы. Больш за тое, час сьвятары самі ваююць побач з тэрарыстамі. Дапушчальная такія паводзіны для сьвятароў?

Такіх людзей і такіх сьвятароў трэба ставіць пад сумнеў праваслаўя, бо праваслаўе не зьяўляецца такім. Магчыма, гэтыя людзі проста не ведаюць праваслаўя. Нарадзіліся праваслаўнымі, але ім ніхто не паказаў і не навучыў, а сёньня тэрмін “праваслаўны” ужо пачынае палохаць.

Я часам задумваюся над гэтымі рэчамі, бо наш розум заўсёды спрабавалі насьцярожыць адносна ісламскай цывілізацыі і яе барацьбы супраць хрысьціян, але я бачу, што тэрмін “праваслаўны” на сёньня ужо гучыць не менш па-экстрэмісцку, чым іншыя падобныя рэлігійныя матывы.

Калі ў любы супрацьстаяньне, ці вайну уваходзяць рэлігійныя матывы - гэта вельмі страшна. Ад гэтага павінна Руская Царква адгарадзіцца і публічна заявіць на увесь сьвет, што яна ніякага дачыненьня да тых тэрарыстаў, якія маскіруюцца пад тэрмінам “праваслаўе”, рускага праваслаўя, або праваслаўных армій, не мае. Пакуль нідзе ў іх афіцыйных дакумэнтах і зваротах мы гэтага не прачыталі. Усе чакаюць больш выразнай пазыцыі ад РПЦ.

Мы наогул асуджаем любую агрэсію з якога боку яна ні была. Мы выдатна разумеем, што наша украінская гісторыя напоўнена такімі момантамі, якія прымушаюць нас задумацца над нашым суіснаваньнем з Расіяй.

Мы сьвяткавалі памяць усіх Сьвятых Зямлі Украінскай, а ў Рускай Царквы назва трохі іншае, але мы выдатна разумеем, што ў нас шмат агульных сьвятых. Кананізаваны набожны князь і Першамучанік Аскольд, які увайшоў у сьвятцы рашэньнем Памеснага Сабору мінулага года, ён таксама быў забіты паўночным князем Алегам, які з паганскім рэваншам прыйшоў у 882 годзе ў Кіеў.

Калі ў старажытнасьці пераносіцца наш розум мы бачым, пастаянна ў нас былі удары ад Расіі. Спачатку забілі кіеўскага князя хрысьціяніна Аскольда, 1169 разбураны па загаду Андрэя Багалюбскага Кіеў. Затым мы бачым, як крымскі хан Манглы Герай І па загаду Івана III, маскоўскага цара, разбурае Кіеў некалькі разоў.

Далей гісторыю не буду пераказваць, таму што яна напоўнена пастаянным супрацьстаяньнем паміж двума сьветамі - украінскім і расійскім. Украінскі народ падчас Рэвалюцыі Годнасьці вызначыўся, з якой цывілізацыяй ён хоча быць. Гэта як завяршэньне таго працэсу барацьбы за вызначэньне, прыярытэты, якая доўжылася нашай гісторыі. І калі наш народ вызначыўся, мы бачым якой агрэсіяй Расія сустракае гэтае рашэньне, таму што гэта наша вызначэньне не на карысьць “рускага міруЦ і не на карысьць расійскай цывілізацыі.

Гэта зыначацца,  не ў арбіце той цывілізацыі, якая прыдуманая, скрадзена, але якая сфарміравана менавіта украінскім прапаведнікамі, выпускнікамі Кіева-Магілянскай акадэміі.

Ідзе удар, напад на украінскае вымярэньне з боку Расеі за таго, што украінская нацыя, украінскі народ вызначыліся з кім хочуць быць. У гэтым ёсьць глябальныя і вельмі глыбінныя прычыны таго, што адбываецца сёньня з намі.

- Што б Вы параілі тым, хто чакаюць цяпер з вайны сваіх мужоў і сыноў?

Сёньня часта можна пачуць пытаньне - мы не ведаем, за што мы змагаемся. Мы бачым, што частка здаровага насельніцтва з Данбаса уцякае на Захад, а з Захаду хлопцы ідуць адстойваць украінскую дзяржаўнасьць. Гэта велізарная трагедыя. Трагедыя ў тым, што мы ніколі не лічылі Расію сваім ворагам. Мы лічылі, што з боку Расеі для нас небясьпекі няма. Разумееце, калі мы не бачым, з кім мы ваюем, а гэты вораг замаскіраваў агрэсію пад гібрыдную вайну, вельмі цяжка маці і жонкам зразумець, што ж адстойваюць там нашы хлопцы. Тым больш мы ведаем, што вярхушка Украінскай Арміі даўно служыла ФСБ і была завэрбаваная варожай выведкай, а саму войска зьнішчылі.

Кожная мама моліцца за сваё дзіця. Маці, якія перажываюць за дзяцей трэба пастаянна маліцца. У гады вайны быў адзін сьвятар, сын якога быў танкістам. Калі гэты сьвятар адкрываў Царскія Брама ў храме, то клаўся ў браме і доўга маліўся. Сын яго вярнуўся жывым. Бацька зьдзейсьніў малітоўны подзьвіг. Нашым маці усім трэба хадзіць у храм, маліцца за сваіх сыноў, маліцца за Украіну і нашых воінаў. Я думаю, што усё будзе добра, і Украіна абавязкова пераможа гэтага ворага, які ужо прынёс нам столькі гора.

Гутарыла Ганна Новік.

http://galinfo.com.ua/