КАЗАНЬ У АПОШНЮЮ НЯДЗЕЛЮ ПЕРАД НАРАДЖЭНЬНЕМ ХРЫСТОВЫМ, СЬВЯТЫХ АЙЦОЎ

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Упадабаныя мае, пройдзе усяго некалькі дзён, і мы з вамі убачым, адчуем ператварэньня будняў нашага жыцьця сьвятлом вялікага сьвята Божага Нараджэньня. Царква абвесьціць пра зьяву ў сьвеце сьвятла розуму нараджэньнем Хрыста. Час і вечнасьць, Бог і чалавек злучыліся ў дзень Раства Хрыстовага ў адзіны паток жыцьця ў ратаваньні.

І вось сёньня, у апошнюю Нядзелю перадНараджэньням Хрыстовым, якая носіць назву Сьвятых Айцоў, наша Сьвятая Праваслаўная Царква прапануе нам суцяшальныя навучаньні . Першае - гэта тое доўгі пералік імёнаў , які чытаецца ў Эвангельлі гэтага дня. Гэты пералік зьяўляецца зямным радаводам Госпада нашага Ісуса Хрыста. З гэтага радаводу сьвятой эвангеліст Матфей пачынае сваё Эвангельле для таго, каб даказаць, што Ісус Хрыстос задавальняе патрабаваньням закона юдэяў аб паходжаньні Мэсіі з роду Абрагама і Давіда, і таму Ён і ёсьць чаканы Мэсія. Гэта памяць багаабранага народу, памяць чалавецтва. Другое суцяшэньне мы знаходзім у чытаньні Апостала на гэты дзень. Таму што сёньня Царква адзначае памяць Сьвятых Айцоў , гэта значыць усіх праведнікаў, якія былі на зямлі да і пасьля нараджэньня Збавіцеля.

Кожны народ і кожны чалавек мае свой радавод, якой мы ў многіх выпадках не захоўваем  Памяць багаабранага народу захоўваецца вечнай памяцьцю - Духам Сьвятым. Увесь радавод Ісуса Хрыста дзеліцца ў Эвангельлі ад Мацьвея на тры часткі па чатырнаццаць родаў у кожнай. Першая частка распавядае пра гісторыю народа Давіда, выбітнога цара Ізраіля. Давід быў той, хто ператварыў Ізраіль у слаўны народ, так, што Юдэі былі магутнай сілай у сьвеце. Другая частка - да бабілёнскага палону, які быў ганьбай нацыі і яе крушэньнем, а трэцяя - да Ісуса Хрыста, бо Ён ратуе народ Свой ад рабства і гібелі .

Аднак, для нас, дарагія браты і сёстры, гэта радавод мае яшчэ больш глыбокі сэнс. У гэтым сьпісе імёнаў зямных продкаў Госпада мы знаходзім не толькі вялікіх праведнікаў, але і вялікіх грэшнікаў. Разам з праведнымі Абрагамам, Ісаакам, Салямонам, - мы сустракаем іудзейскага цара Ахаза, які зганьбіў  сябе крывавым ідалапаклонствам і нават быў пазбаўлены пахаваньня; Манасіі, які займаўся чарадзейства і ідалапаклонствам, і які забіў вялікага прарока Ісаю, і Азію, уражанага лепрай.

Паўстае натуральнае пытаньне: Чаму радавод Ісуса Хрыста напоўнены такімі рознымі па сваім дзеям і лёсам людзьмі? Гэтае пытаньне ужо шмат разоў задавалі нам тыя, хто хацеў пахіснуць нашу веру.

Але адказ на такое пытаньне вельмі просты: Гасподзь меў ласку адбыцца ад такіх розных продкаў для таго, каб паказаць нам сваё ўвасабленьне дзеля усяго чалавецтва і для усіх людзей, як добрых, так і злых. Гасподзь прыйшоў на зямлю для таго, каб выратаваць нас усіх, з усімі нашымі грахамі і запалам. Больш за тое - Сам Гасподзь сказаў: “Я прыйшоў не праведных выратаваць, а грэшнікаў”. Гэтыя словы для нас вялікім суцяшэньнем, таму што гэта азначае, што і кожны з нас мае поўную магчымасьць быць з Госпадам.

Таму кожны з нас, перш чым наступіць сьветлае сьвята Нараджэньня Хрыстовага, павінен добра разумець сваю грэшнасьць, сваё адпадзеньне ад Бога, успомніць менавіта тое, што Гасподзь прыходзіць выратаваць не праведнікаў, але грэшнікаў. Ад таго, што Бог становіцца чалавекам, ў Ім сіла і любоў неадольная, і няма нічога для Яго немагчымага ў тым, каб вызваліць усіх, хто трапіў у д'ябальскі палон, даць ім годнасьць, якую дае мілата.

Мы, дарагія мае, сёньня жывем у сумным і страшным сьвеце ... Світы, што спакушае нас прывыкнуць да атачыўшых нас злосьці і бязбожнасьць, таму, асьлепленыя гэтай грахоўнай спакусай, мы часам і не разумеем, як страшна скажоны гэты сьвет грэхападзеньнем роду чалавечага. Мы можам любавацца толькі водбліскамі створанай Богам пачатковай прыгажосьці сьветабудовы. Але грэх і сьмерць - двухаблічная сатанінская хлусьня пануе тут. Пагоня за зямнымі прысмакамі: нячыстым задавальненьнем цела, цацанкамі багацьцяў, бразготкамі славы - усё гэта вядзе ў прорву. Прахам памерлых пакаленьняў перапоўненая зямля, напоены ракі, само паветра часам дыхае сьмерцю.

Таму сёньня, у апошнюю нядзелю перад сьвятам Божага Нараджэньня, сам час падумаць пра лёс чалавецтва і нашага народа, які таксама, на іншым гістарычным этапе, зьяўляецца богаабраным народам. Таму народу нашаму празь сьвятло Кіеўскага Хрышчэньня, уручаны быў. для захоўваньня і множаньня, каштоўны талент Сьвятой Праваслаўнай веры, якая адзіная вядзе да ратаваньня.

Нас усіх: народ, сям'ю, ускладзена вялікая місія - быць праваслаўнымі хрысьціянамі і менавіта гэтым выратаваць сябе, перадаць шлях выратаваньня нашчадкам і менавіта гэтым зрабіць нашу, Багам гэтую Краіну, квітнеючай, багатай, шчасьлівай ... Менавіта такой, якой будзе радзіма кожнага народа, якія жыве ў Хрысьці і з Хрыстом.

Што ж нам для гэтага рабіць? Якія сілы трэба пакласьці на тое, каб наша Радзіма, наш народ заўсёды жыў чаканьнем прышэсьця ў сваё сэрца Хрыста - Збавіцеля? Як перадаць дзецям, унукам, праўнукам любоў да Бога і Сьвятога Праваслаўя? Перадаць можна толькі тое, што маеш, таму усе спробы выхаваньня будуць беспасьпяховыя, калі чалавек сам не навучыцца таму, што ён хоча прышчапіць сваім дзецям . І калі ён не зможа навучыць, паказаць, калі ён не зможа даць дзіцяці магчымасьць адчуць Хрыста, тады бацькоў чакае немінучае пакараньне. Яно заключаецца ў тым, што , калі дзіця вырасьце, бацькі усё жыцьцё будуць глядзець на яго і бачыць усё тое, чаго яны ў яго не уклалі, чаго не змаглі зрабіць, і ад гэтага пакутаваць.

Давайце памятаць, што толькі веліч веры ў Бога дае нямогламу целам чалавеку сілы цярпець усё ў імя ратаваньня. Сёньня мы чулі, як Сьвяты Апостал Павел апісвае подзьвігі і цуды, якія тварылі праведнікі: яны перамагалі царствы, замыкалі вусны, тушылі агонь, праганялі палкі чужынцаў, нават уваскрашалі мёртвых. І за усё гэта яны цярпелі разнастайныя мукі: іх білі камянямі, падвяргаліся жахлівым катаваньням, яны паміралі ад мяча, адчувалі зьдзекі і пакуты, мучыліся ў кайданах, у нястачы, смутку і пошасьці ....

Такім чынам, дарагія мае, будзем вучыцца праваслаўнай веры. Бо іншага шляху для таго, каб выратаваць сябе, скіраваць на шлях выратаваньня нашых нашчадкаў і усім гэтым зрабіць нашу Радзіму сапраўды свабоднай, шчасьлівай і квітнеючай няма. Толькі вера вучыць нас прыносіць Богу ахвяру любові, усё жыцьцё і ў радасьці , і ў горы аддаючы сябе Богу. Праваслаўная вера вучыць нас прыняць і захоўваць Божыя адкрыцьця, Божыя абяцаньні. Страхам Божым яна абароніць нас ад патопу зла і бязбожнасьці, што захліствае гэты сьвет. Вера стане нам выратавальным каўчэгам, дзе стырнікам будзе Сам Гасподзь, прывядзе нас да брамы праведнасьці. І зьнікне страх, з якім глядзім мы ў заўтрашні дзень, бо што ён такое, гэты заўтрашні дзень, калі віруючым у Бога і жывучым у Богу абяцаная вечнасьць.

Сёньня наша Сьвятая Праваслаўная Царква, шануе малітоўна памяць праведнікаў старазапаветных, якія чакалі Нараджэньня Хрыстовага, і праведнікаў, якія жылі пасьля выкананьня абяцаньня. Яна заклікае нас да сьвяткаваньня ў чысьціні і радасным спакоі.

Бо набліжаецца прасьветлае сьвята Божага Нараджэньня. Так давайце прыгатуем свае душы да сустрэчы Божага Дзіцяці, каб яны не застануцца цёмным, брудным, халодным. Хай кожны выміце прэч з душы сваёй калюча сьмецьця граху, запаліць сьвечку веры, лямпаду надзеі, сагрэе унутраны сьвет свой сьвятой любоўю - так упрыгожаць храм душы хрысьціянскай, у якім з добрай волі нарадзіцца Сын Божы, Гасподзь і Збаўца наш!

Палюбім жа Збаўцы нашага ўсім сэрцам, усёй душой, ўсімі думкамі нашымі, і ў думках рынемся той Бэтлееме  пячоры, дзе вось ужо хутка споўніцца вялікая таямніца нараджэньня Хрыстова. Амін.

прат. Сяргей Горбік

23 сьнежня / 5 студзеня 2013/2014 л.Б.