НАШЫ КРУТЫ ... (казань 29 студзеня 2014 л. Б.)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Упадабаныя браты і сёстры!

Сёньня мы сабраліся тут, каб памаліцца за Герояў Крут, а таксама ўсіх, хто аддаў сваё жыцьцё за свой народ і Праўду Хрыстову .... Асаблівая маліліся мы тых нашых герояў, зараз загінулі ўсіх нас, за Радзіму нашу ...

Давайце ўспомнім, дарагія мае, што наша зямная Радзіма - гэта абраз Айчыны Нябеснай, вобраз, зьвяртаючыся да якога, мы накіроўваем свой унутраны погляд да Валадарства Нябеснага. Таму ўсе сьвятыя бацькі і маці Кіеўскага Праваслаўе вельмі любілі сваю Радзіму і сваёй любоўю да Радзімы вучылі любові да Бога. Таму што калі ты не любіш тое, што ты бачыш, то як ты будзеш любіць нябачнае? Наша любоў да Радзімы - гэта школа любові да Бога. Бог пазнавальны месца і неспазнавальны. Ён неспазнавальны ў Сваёй сутнасьці, але Ён вядомы ў Сваіх Боскіх энэргіях, якія Ён нам адкрывае. І гэты бачны сьвет падтрымліваецца праз Божыя няствораных энэргіі. І сузіраючы гэты бачны сьвет, мы часткова бачым Самога Бога. Таму калі ты не любіш зямлю, на якой ты жывеш, ты сам ставіш сьцяну паміж сабой і Богам.

Любоў да Бога і Радзімы пачынаецца зь любові да бацькоў, любові да нашай праваслаўнай веры, да сьвятой памяці продкаў. Менавіта гэтая бязьмерная любоў, якая расьце ў нас з першай хвіліны жыцьця, і дае нам пераходзіць «ад росту ў рост», таму што каханьне зьяўляецца асновай веры Хрыстовай: “як Я палюбіў вас, так і вы любіце адзін аднаго” (Ян 13:34).

Менавіта зь завяшчаньням любові павінен крочыць па шляху Хрыстовай праўды кожны зь нас. А гэта бывае так цяжка ... зямное цягне ўніз, кліча да спакою і нават здрады. І вось тут для кожнага хрысьціяніна наступаюць свае штодзённыя “круты”, таму што павінны ў сваёй любові перамагчы спакусы грэшнага спакою - спакусу цёмнай бездані. Нават вялікія Айцы Царквы справядліва кажуць: няздольны грэшны зямны чалавек перамагчы спакусу зямную без дапамогі Госпада, але дапамога гэтая падаецца толькі шчырай і сардэчнай верай у Яго. Кажа Гасподзь: “Вера твая выратавала цябе” (Лк. 18:42). Менавіта праз гэтыя нашы "круты" ідзем мы да той веры, калі душой і сэрцам гатовыя прыняць і выканаць словы Госпада нашага Ісуса Хрыста: “Няма больш той любові, як калі хто пакладзе душу сваю за сяброў сваіх” (Ян. 15:13)

Таму, давайце дарагія браты і сёстры, удумаемся: якая велічная і моцная Хрыстова вера была ў тых юнакоў, што сталі на абарону Ўкраіны ў далёкім 1918 роцы... якая вера была ў тых, хто выйшаў на Майдан сёньня. Гэтая вера дала ім сілы, каб падняцца і пайсьці на ахвярнік, і калі прыйшоў час, паводле слова Госпада нашага, “пакласьці жыцьцё за сяброў сваіх” - усіх нас, за Ўкраіну і Беларусь, за Праўду Хрыстову ... Гэта пра іх кажа Гасподзь: “І ў Ізраілі не знайшоў Я такое веры “(Мт. 8:10).

Яны выйшлі ... Не схаваліся, не шукалі сабе апраўданьня застацца дома, не спалохаліся пагроз сьмерці і пакуты. Пайшлі ... не думаючы пра свой лёс і пра нейкія тленныя зямныя ўзнагароды, пайшлі не азіраючыся, таму што “ніхто, хто паклаў руку на плуг і азіраецца назад, не надзейны для Царства Божага” (Лк. 9:62). У пралітай крыві, пакуты, цярпеньні ўзроўні яны вялікім сьвятым, таму што “з барацьбітамі за праўду заўсёды Гасподзь і толькі на Яго надзея іх”.

Сёньня, як і ў далёкім 1918, мы сталі сьведкамі таго, як ворагі Праўды Хрыстовай баяцца сілы веры нашых герояў ... Тады, у 1918 годзе, вораг расстраляў параненых і палонных крутаўцаў ... Сёньня верныя ідэйныя слугі антыхрыста страляюць, выкрадаюць і забіваюць бяззбройных майданаўцаў ... ворагі Хрыстовы баяцца іх нават мёртвымі, бо Ён “сьмерцю сьмерць зваяваў”, а праз гэта і нашы героі выяўляюць сілу жыцьця нават пасьля сьмерці, злучаючы, заклікаючы і памнажаючы шэрагі змагароў за Праўду Хрыстову, за свой народ і сваю Дзяржаву.

Невядомыя шляхі Гасподнія ... Таму што мы жывем у страшныя часы, калі кожнаму зь нас штодня даводзіцца стаяць перад цяжкім выбарах і праходзіць свае “круты”. І вось праз гэтыя, штодзённыя нашы маленькія “круты”, мы рыхтуем сваю душу і сэрца да таго, што Ён у любую хвіліну можа паклікаць нас да “служэньня ахвярнага” - абароны Праўды Хрыстовай. Таму, будзем штохвілінна узрастаць у веры, сузіраючы перад сабой прыклад усіх герояў Крут і Майдана, каб быць годнымі іх памяці. Амін.

прат. Сяргей Горбік

расшыфроўка аўдыёзапісу «Кіеўскае Праваслаўе", пераклад зь украінскай мовы “Беларуская Аўтакефалія”