КАЗАНЬ У НЯДЗЕЛЮ СЬВЯТЫХ ПРААЙЦОЎ

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа!

Упадабаныя браты і сёстры!

Сёньня, у за некалькі дзён да сьвята Божага Нараджэньня, наша Сьвятая Праваслаўная Царква нагадвае нам пра яго набліжэньне і рыхтуе да годнай сустрэчы з гэтым вялікім сьвятам. У цяперашнюю, першую падрыхтоўчую да сьвята нядзелю, яна успамінае сьвятых, якія жылі да Каляд Хрыстова, - старазапаветных прарокаў і усіх пабожных людзей, якія з вераю чакалі прышэсьця Ратаўніка, з-за чаго і гэтую нядзелю называецца нядзеляй сьвятых праайцоў. Гэтым успамінам яна пераносіць нас думкай ў часы старазапаветныя, у часы , якія папярэднічалі прыходу абяцанага Богам Мэсіі , і для нашага натхненьня да маральнага самаачышчэньня ставіць перад намі цэлая процьма вялікіх праайцоў, што празьзялі сваім богапрыемным жыцьцём.

Аб гэтых сьвятых людзях у Сьвятым Пісаньні гаворыцца часам вельмі коратка, напрыклад аб вялікім праведніку Эноху: і хадзіў Энох прад Богам, і ня стала яго, бо Бог узяў яго (Быц. 5:24). Праз гэтыя скупыя словы сьвятыя айцы робяць вывад аб тым, што ён быў чалавекам незвычайна праведнага жыцьця, заўсёды памятаў Бога і нястомна Яму маліўся, і таму быў узяты жывым на неба. Гэтак жа коратка Біблія згадвае і пра іншых сьвятых, асабліва пра тых , якія жылі да Аўраама, напрыклад - пра Авеля, таму што пра праведнікаў самых старажытных часоў вельмі мала вядома. Напрыклад, сьвяціцель Зьміцер Растоўскі называе Эвэра (гл. Быц. 10:21, 24, 25 праведны чалавекам. Адкуль ён робіць такую выснову? З таго, што ад Эвэра пасьля адбыўся юдэйскі народ - той самы , сярод якога па плоці нарадзіўся Хрыстос. Юдэйскі ж народ быў абраны Богам менавіта таму, што Эвэр адмовіўся удзельнічаць у пабудове Бабілёнскай вежы. Пра гэта не згадваецца ў Бібліі, але сьвятыя айцы як бы расшыфроўваюць вельмі сьціснутыя словы Сьвятога Пісаньня. Аб іншых старажытных праведнікаў гаворыцца досыць шмат - цэлая кніга прысьвечана вялікаму праведніку Ёва і выпрабаваньням, якія ён пацярпеў дзеля таго, каб даказаць сваю веру ў Бога і любоў да Яго .

Усе продкі жылі надзеяй на што павінен зьявіцца Збавіцеля і пастаянна выказвалі сваю веру ў Яго.

Збаўца павінен быў нарадзіцца на зямлі целам. Наколькі важна цялеснае нараджэньня, даказваецца тым, што Эвангельле пачынаецца менавіта з радаводу Хрыста. Хоць нараджэньне Збаўцы і было дзіўным, Дзева без мужа нарадзіла, але яно адбылося ад Маці, і благаславёная Дзева і Маці не магла не мець Сваіх продкаў. «Закон спадчыннасьці, як і усякі закон, суровы і няўмольны, часам бывае жудаснае па сваіх наступствах. Чалавеку даводзіцца пакутаваць усё жыцьцё - з дзяцінства, з калыскі за грахі сваіх продкаў, мучыцца ад нажытых імі хвароб, заганных схільнасьцяў. Але гэты ж закон і вельмі добры для роду чалавечага. Ён замацоўвае усё добрае, нажытае чалавекам, замацоўвае ў нашчадках - і не толькі замацоўвае, але і разьвівае, удасканальвае. Гэты закон робіць адзін род, адзін нават народ добрым, сумленным, і сьвятым, другога - дрэнным, па меншай меры горшым». І асабліва ярка гэта відаць у радаводу Ісуса Хрыста, у продкі і айцоў старажытнасьці, ад якіх па плоці адбыўся Хрыстос, - усе яны адрозьніваліся высокім і праведным жыцьцём.

Вельмі часта, упадабаныя мае, у Сьвятой гісторыі Старога Запавету мы бачым, што Гасподзь заклікаў людзей, якія былі ў цяжкіх, складаных абставінах, якія ужо ні на што зямное не маглі разьлічваць. Іх чакала толькі адчай, але адчаю яны не дапусьцілі. Затым Гасподзь Ісус сказаў: “Не бойся, толькі веруй”. Вось гэта яны і выканалі - не баяліся, а толькі верылі. За гэта мы і праслаўляем іх імёны сёньня. Таму сёньняшні дзень сьвяточны, які папярэднічае Калядныя дні, прысьвечаны памяці гэтых мужоў, якія цьвёрда стаялі ў веры сваёй, у надзеі і ў любові да Госпада.

Гэтую веру іх мы і павінны сабе паставіць на ўзор і ўвесь час трымаць у розуме, што гэтыя старазапаветныя праведнікі былі акружаны цемрай паганскага няверы і бязбожнасьці і жылі толькі надзеяй на прышэсьце абяцанага Збаўцы ў той час як мы маем цэлае мора сьведак дабрыні Божай у мінулым, маем цяпер Сьвятую Праваслаўную Царкву, якая беражліва накіроўвае нас да выратаваньня, нарэшце, радасныя несумненнай надзеяй будучай вечнага жыцьця, якое абяцаў нам праўдзівы Бог, Якія так палюбіў сьвет, што аддаў Сына Свайго Адзінароднага, каб кожны, хто верыць у Яго, не загінуў, але меў жыцьцё вечнае.

Таму не забывайце, дарагія браты і сёстры, усе мы закліканымі ў Валадарства Нябеснае. Так будзем уважлівыя да голасу Божага, таму што ёсьць мяжа нашай зямной існаваньня і прыйдзе час, калі Божую міласэрнасьць, якая цяпер заклікае нас да пакаяньня і выпраўленьня, як бы саступіць месца правасудзьдзю і незвычайнаму гневу Божаму. “Цяпер час спрыяльны, вось, цяпер дзень збаўленьня» (2 Кар. 6:2). Ачысьцім сябе пакаяньнем і выправімся, каб сустрэць сьвята Нараджэньня Хрыстова з чыстым сумленьнем і духоўнай радасьцю і ад паўнаты радасьці і пачуцьцяў апець народжанаму ў Бэтлееме Боганемаўляці: “Слава ў вышынях Богу , і на зямлі мір, у людзях добрая воля”. Амін

прат. Сяргей Горбік

16/29 сьнежня 2013 л.Б.