Saturday, June 22, 2013

ПРОПАВЕДЗЬ У ТРАЕЦКУЮ БАЦЬКОЎСКУЮ СУБОТУ


Праўду, праўду кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць у Таго, Хто паслаў Мяне, мае жыцьцё вечнае, і на суд ня прыходзіць, а перайшоў ад сьмерці ў жыцьцё. Праўду, праўду кажу вам: настае час, і настаў ужо, калі мёртвыя пачуюць голас Сына Божага і пачуўшы, ажывуць. Бо як Айцец мае жыцьцё ў Самім Сабе, так і Сыну даў мець жыцьцё ў Самім Сабе; і даў яму ўладу правіць і суд, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы. Ня зьдзіўляйцеся з гэтага: бо настае час, калі ўсе, хто ў магілах, пачуюць голас Сына Божага, і выйдуць тыя, што тварылі дабро на ўваскрэсеньне жыцьця, а што ліха чынілі - на ўваскрэсеньне асуды. Я нічога не магу тварыць Сам ад Сябе. Як чую, так і суджу, і суд Мой справядлівы, бо ня шукаю Маёй волі, а волі Айца, Які паслаў Мяне
Ян. 5:24 - 30
Слава Ісусу Хрысту!
Упадабаныя браты і сёстры!
Сёньня наша Сьвятая Праваслаўная Царква сабрала нас для таго, каб усе мы зьдзейсьнілі шчырую малітву аб усіх памерлых бацькоў, братоў, маці і сясьцёр нашых. Гэты дзень зьяўляецца памінальнай суботай і не выпадкова менавіта ў суботу Царква заклікае нас на малітву усіх памерлых праваслаўных хрысьціян. Менавіта ў суботу Гасподзь і Збаўца наш Ісус Хрыстос нежывым Сваім целам знаходзіўся ў труне. Але гэты суботні дзень таксама называецца бацькоўскім днём, таму молячыся за спачын таго ці іншага чалавека, перш за усё, мы успамінаем нашых бацькоў, якія далі нам жыцьцё і выхавалі нас, пра якіх мы памятаем і аб якіх мы молімся, узносячы старанныя малітвы Госпаду аб тым, каб Ён дараваў ім і падаў ім Сваё Нябеснае Бясконцае Дабрашчаснае Царства.

Давайце успомнім, што чалавек народжаны, каб жыць вечна. У Эвангельлі сказана, што кожны чалавек, які слухае і зьдзяйсьняе волю Божую «мае жыцьцё вечнае». Бо жыцьцё кожнага праваслаўнага хрысьціяніна не абмяжоўваецца зямным існаваньнем. Сьмерць - гэта не канец жыцьця, а завяршэньне аднаго жыцьцёвага этапу і пачатак іншага, вечнага. Гасподзь нам кажа: У чым засьпею, у тым і суджу. Жыцьцё чалавека ў вечнасьці залежыць ад таго, якім ён падышоў да мяжы свайго зямнога існаваньня і якім ён паўстаў перад Богам.
Нямоглае і хісткае наша жыцьцё, якім мы жывем на зямлі. Самае добрае, яснае і радаснае часта азмрочваецца нечаканымі для нас жыцьцёвымі нягодамі і няшчасьцямі. Ненадзейна наша шчасьце на зямлі, радасьці нашы сумежныя з горам: ад багацьця недалёка да галечы, ад здароўя - да хваробы, і само жыцьцё наша можа нечакана абарвацца сьмерцю ... Усё гэта так імкліва і мімалётна, што не заўважаеш, як праходзяць дні, адпушчаныя нам тут. І сумна бывае чалавеку, калі бачыць нетрываласьць і зьменлівасьць зямных дабротаў, але яшчэ больш сумна становіцца яму, калі пры гэтым застаецца ён несуцяшальным, паколькі лічыць зямную сьмерць канцом за усё.
І вось Хрыстос прыйшоў у гэты сьвет для таго, каб асьвятліць і асьвятліць усіх людзей жыве на зямлі. Нам толькі трэба уважліва угледзецца ў сваё жыцьцё, і мы зразумеем, што хоць Хрыстос і прынёс сьвятло, мы працягваем жыць у цемры, таму што зьдзяйсьняем тыя ці іншыя грахі і тым самым выракаемся сьвятла, выракаемся Бога і працягваем служыць д'яблу і жыць у цемры. Таму чалавек, які не жыве ў зносінах з Богам, духоўна мёртвы. Але калі ён уважліва прыслухоўваецца да голасу свайго сумленьня, то пачуе заклік Божы. Гасподзь кліча нас да Сябе, Гасподзь кліча ў радаснае і шчасьлівае Вечнае Жыцьцё.
Шлях да радасьці Вечнага Жыцьця толькі адзін - праз запаветы Эвангельля - Слова Божага. У ім выказана і выказана усё, што трэба чалавеку для выратаваньня. Хто шчыра, з верай зьвернецца да Эвангельскага пасланьня, то пачуе голас Сына Божага. Хто будзе слухаць голас Божы і выконваць волю Яго, той уваскрэсьне духоўна і ужо ў зямным жыцьці будзе мець зносіны з Богам. А для чалавека, які жыве ў Богу, пасьля сьмерці суда не будзе.
Але калі мы ідзем да Бога самі, то не павінны забываць пра людзей, якія скончылі сваё зямное існаваньне. Трэба маліцца за іх, хадайнічаць за іх перад Богам і зьдзяйсьняць за іх добрыя справы, якія яны не пасьпелі зрабіць на зямлі асабіста.
Таму усім нам неабходна няспынна маліцца за супакой нашых памерлых родных і блізкіх. Маліцца аб тым, каб праз малітву усёй Царквы, якую Гасподзь заснаваў тут на зямлі, было падаравана прабачэньне тым, каго ужо няма тут, але працягваюць жыць сваёй несьмяротнай душой. Мы ведаем, што гэта часовае стан. Прыйдзе час, калі цела кожнага чалавека злучыцца са сваёй душой. Але няма чалавека, які б жыў і не зграшыў, і таму сьмерць застае нас даўжнікамі перад Богам. А чалавек можа тварыць добрыя справы толькі ў зямным жыцьці, за труной ж ён для таго, каб палепшыць сваё становішча, нічога зрабіць не можа. Таму, выконваючы запаведзь Хрыста аб любові да блізкіх, мы молімся аб прабачэньні грахоў усіх, у веры памерлых. І шматлікія прыклады неабвержна сьведчаць аб карысьці і неабходнасьці гэтых малітваў. Але вось гэтая малітва будзе карысная для тых, пра каго мы молімся, толькі калі мы самі будзем імкнуцца да выпраўленьня свайго жыцьця. Калі мы самі пачнём выходзіць з цемры, для таго каб знаходзіцца ў сьвятле. Для таго каб быць годнымі найбольшага хрысьціянскага пакліканьня.
Сёньняшні дзень як раз і прысьвечаны памяці усіх ад веку памерлых праваслаўных хрысьціян, бацькоў, мацярэй, сёстраў і братоў нашых! І мы павінны даць ім нашу малітоўную дапамогу і пацьвердзіць гэтым нашу любоў да іх.
Са сьвятымі супакой, Хрыстос, душы слуг Тваіх, там, дзе няма ні хваробаў, ні смутку, і стогнаў, але жыцьцё вечнае.
Амін.
Прат. Сяргей Горбік
22 чэрвеня 2013 л.Б.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.