СЛОВА НА СЬВЯТУЮ ПЯЦІДЗЕСЯТНІЦУ

“І напоўніліся ўсе Духам Сьвятым і пачалі гаварыць на іншых мовах, як Дух даваў ім вяшчаць”

Дз. 2,4

“Я - сьвятло сьвету; хто пойдзе сьледам за Мною, той ня будзе блукаць у цемры, а будзе мець сьвятло жыцьця”

Ян. 8,12

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Пасьля ўзьнясеньня Хрыстовага, Бог паслаў Сьвятога Духа, каб Ён суцешыў хрысьціян і дапамог ім прапаведаваць Эвангельле сярод народаў. Таму Сьвяты Дух часта малюецца сымбалічна ў выглядзе языкоў полымя ці голуба. Дзякуючы сіле Сьвятога Духу, якую вучні набылі ў дзень Сёмухі, апосталы адважна сталі прапаведаваць пра справы Ісуса Хрыста, зьвяртаючы людзей да веры.

У сёньняшняй пропаведзі, дарагія браты і сёстры, жадаецца спыніцца на двух момантах, а менавіта – “Сьвятыя Апосталы загаварылі на розных мовах” і словах Бога нашага пра тое, што “той ня будзе блукаць у цемры”.

Давайце задумаемся пра тое, што Бог наш Ісус Хрыстос паслаў Духа Сьвятога і вучні Выратавальніка “загаварылі на розных мовах”. Менавіта з дарунка прамаўляць на розных мовах пачалося дзеяньне Духа Сьвятога. Што гэта значыць? Чаму сёньня багата хто жадае нівэліраваць, забыцца на гэты момант? Вось тыя пытаньні, пра якія варта задумацца кожнаму праваслаўнаму верніку. Бо менавіта яны сёньня, у апошнія часы, набываюць асаблівую актуальнасьць.

У дзеях Сьвятога Духу ў дзень Тройцы мы ясна і ня двухсэнсоўна бачым, што Бог стварыў унікальным кожны народ, з ягонае мовай, культурай, роднае зямлёй. Сваю волю ў гэтай унікальнасьці Ён паказаў яшчэ ў старажытнай гісторыі аб Бабілёнскае вежы. Менавіта тады выявілася Божая воля ў падзеле людзей на народы, кожнаму з якіх Бог даў сваю зямлю і сваю мова. І выратаваньне чалавецтва Бог ажыцьцяўляе не ва уніфікацыі, але ў аб'яднаньні статку Хрыстовага. Кожны народ у статку Хрыстовым не губляе сваю самабытнасьць, сваю мову. Менавіта гэты задум Божы мы бачым у тым, што з першых гадоў Хрысьціянства, з гадзін Сьвятых Апосталаў, пропаведзь Хрыстова гучыць на усіх мовах. Сьвяты Ліст перакладзена і працягвае перакладацца на шматлікія мовы і працэс гэты будзе працягвацца да таго часу, калі кожны народ зможа пачуць слова Божае на роднае мове.

Што гэта значыць? Гэта значыць што кожная мова - гэта твор Божы, а для кожнага з нас родная мова - гэта дарунак Божы. Адмаўляцца ад твору і дарунка Божага - гэта абражаць Бога, аддаляцца ад яго ў цень вечнай сьмерці, станавіцца слугой князя гэтага сьвету - сатаны.

Мы абавязаны заўсёды памятаць, што наша родная мова, украінскі ці беларускі, - гэта неацэнны дарунак Сьвятога Духу, тады мы без працы зразумеем, якія сілы жадаюць адняць у нас яго, замяніць чужою. Зразумеем, што сёньня абарона роднай мовы - гэта духоўная барацьба, а кожны з нас - ваяр войска Хрыстовага. Сёньня, у сьвята Сьвятой Тройцы, Бог паказвае нам, што ў Духу Сьвятым наша сіла і вечная перамога.

А калі нам бывае цяжка, калі бачны сілу слуг князя гэтага сьвятла - тады успомнім словы сьвятога Яна Багаслова пра тое, што апостальская абшчына да Сёмухі, да дня падставы Царквы, да дня сыходжаньня Сьвятога Духу, гэта была абшчына людзей, вядома ж, шчыра веруючых, але нямоглых і слабых па сваіх сілах чалавечым. І вось Сьвяты Дух сышоў, яны сталі сапраўды магутнымі і бясстрашнымі барацьбітамі на поле духоўнай барацьбы, якія перамаглі усіх ворагаў, першым чынам , свой запал і грахі, а па-другое, і тыя усе вонкавыя спакусы і запалы, і пагрозы, і пакуты, якія на іх узводзіў гэты грахоўны сьвет. Вось, што зрабіла мілата Сьвятога Духу з апосталамі, вось як мілата Сьвятога Духу зьменьвае чалавека і напаўняе яго жыцьцё сэнсам, радасьцю і імкненьнем і жаданьнем ісьці за Хрыстом. Бог наш Ісус Хрыстос абяцае гэты ж дарунак Сьвятога Духу не толькі апосталам, не толькі абшчыне першых хрысьціян, Бог абяцае Яго усім хрысьціянам ва усе часы. Бог у Эвангельлі сказаў так: “Я буду з вамі ва усе дні да скону сьвету”, “ствару Царкву, і брама пекла не адолеюць яе”.

І вось, пасьля апавяданьня аб цудоўным дарунаку Сьвятога Духу апосталам - дарунку прамаўляць на розных мовах, прызнаньні таго, што мова кожнага народа - гэта тварэньне Божае, мы чуем Эвангельскія словы: “хто пойдзе за мной”. У гэтых словах Бог наш Ісус Хрыстос яшчэ раз паказвае: Яго слова будзе зразумела кожнаму, усе ідучыя за Ім будуць ведаць дарогу выратаваньня. Бо сьвятло Эвангельскае будзе данесены да іх зразумелою кожнаму з іх роднай мове. Гэта пацьверджана і нашай гісторыяй, бо сьвятло веры Хрыстовай заблішчала ў Кіеўскае Русі, на беларускіх і украінскіх землях, менавіта праз зразумелае народа Слова Божае.

Вось пра гэта я жадаў пагаварыць сёньня з вамі, пагаварыць аб мілаце Сьвятога Духа, аб адным з Яго сьвятых дарункаў нам - нашай роднай мове, яе сьвятасьці. Пагаварыць аб тых шляхах, якімі мы ужо крочым і будзем крочыць ў дасягненьні стану яднаньня з Богам, у абароне дарункаў Сьвятога Духа.

І апошняе, што жадаецца сказаць вам сёньня, дарагія мае. Шматлікія з нас ведаюць, што чырвоны колер - гэта колер палымяных языкоў Сьвятога Духу, што сышлі на апосталаў падчас Пяцідзесятніцы, але гэта гэтак ж і колер крыві хрысьціянскіх мучанікаў, што адважна сустракалі сваю сьмерць, нягледзячы чакаючыя іх пакуты ў канцы іх жыцьцёвага шляху. Адзін армянскі хрысьціянскі ваяр - Вардан Маміканян, які загінуў ў бітве з пэрсамі ў 451 годзе, сказаў выдатныя словы: “Вораг думае, што мы апрануты ў хрысьціянства як у вопратку? Цяпер ён убачыць, што немагчыма памяняць колер сваёй скуры!" Хай гэтыя словы буду праўдзівымі словамі нашага жыцьця. Амін.

прат. Сяргей Горбік