МУЧАНІКІ ЛУКІЛІЯН, ЮНАКІ КЛАЎДЗІЙ, ІПАЦІЙ, ПАВАЛ І ДЗІЯНІСІЯ І ПАЎЛА ДЗЕВА

Лукіліян быў паганскім жрацом пры рымскім імпэратару Аўрэліяне (270 - 275). У старасьці ён пераканаўся ў памылковасьці паганскай рэлігіі, усёй душой зьвярнуўся да веры ў Хрыста Выратавальніка і хрысьціўся.

Пад уплывам яго пропаведзі шматлікія язычнікі сталі навяртацца да хрысьціянства. Тады жыды за распаўсюджваньне веры ў укрыжаванага імі Хрыста данесьлі на Лукіліяна кіраўніку горада Нікамідзіі Сільвану. Той стаў прымушаць старца вярнуцца да ідаласлужэньня. За адмова сьвятому Лукіліяну зьнішчылі сківіцы, білі палкамі і павесілі уніз галявой, а затым кінулі ў вязьніцу, дзе ён сустрэў чатырох хлопцаў-спавяданьнікаў Хрыстовых - Клаўдзія, Іпація, Паўла і Дзіянісія. Сьвяты Лукіліян пераконваў іх цьвёрда стаяць за веру, не баяцца пакут і сьмерці. Праз некаторы час усе яны былі прыведзеныя на суд і кінутыя ў распаленую печ, але раптам праліўшыся дождж згасіў полымя, і сьвятыя мучанікі засталіся цэлыя. Кіраўнік прысудзіў, іх да пакараньня сьмерцю, адправіўшы для выкананьня прысуду ў Візантыю. Сьвятыя юнакі былі усечаныя мячом, а сьвяты мучанік Лукіліян шматлікімі цьвікамі прыцьвічан да крыжа.

Сьведкай подзьвігу сьвятых мучанікаў была сьвятая дзева Паўла, якая прысьвяціла сябе служэньню мучанікам за веру ў Хрыста. Яна дастаўляла ежу вязьням-хрысьціянам, абмывала іх раны, прыносіла лекі і хавала целы мучанікаў. Пасьля сьмерці сьвятога Лукіліяна і чатырох юнакоў яна вярнулася ў Нікамідзію і працягвала сваё сьвятое служэньне. Сьвятая дзева была схопленая і кінутая ў печ, аднак сілаю Божай засталася цэлая. Тады яе адправілі ў Візантыю, дзе сьвятая мучаніца была усечаная мячом.