ЛІСТ ІГУМЕНА І БРАТОЎ МАНАСТЫРА СТАШРАВУНІ КІПРСКАЕ АРХІЯПІСКАПІІ

Сьвяцейшаму мітрапаліту Кітыйскаму кір Хрызастому.

Сьвяцейшая мітраполія Кітыя, Ларнака.

Сьвяцейшы ўладыка дабраславіце! Памаліцеся аб нас!

Мы атрымалі 11.05.2010 Акруговае пасланьне Сьвятога Сынода Кіпрскай Царквы, якое зь вялікім увага прачыталі. Першым чынам, мы адчуваем сур'ёзную неабходнасьць у тым, каб выказаць Вам, як нашаму праўдзіваму духоўнаму айцу, нашу ў дадзеным выпадку душэўны боль у стаўленьні да аднагалосна зацьверджанага рашэньня Сьвятога Сынода Кіпрскай Царквы ухваліць афіцыйнае запрашэньне прэзыдэнта Кіпра Папе Рымскаму Бенедыкту XVI, і ў сувязі з гэтым аднагалосная ухвала яго. З боку нашага Сьвятога манастыра мы адважна заяўляем аб нашым процідзеяньне якому б то ні было афіцыйнаму прыёму і праяве пашаны Папе з боку царкоўнага духоўнага кіраўніцтва, што можна цалкам успрымаць як прызнаньне і падначаленьне яму.

Суцэльна абгрунтавана усялякі праваслаўны вернік ясна заяўляе аб тым, што пасьля парыву Заходняй Царквы з Кафалічнае Праваслаўнае Царквой усякі Рымскі Папа зьяўляецца не толькі схізматыкам, але і ерэтыком. У сувязі з гэтым лічым дастатковым прывесьці адважную пазыцыю нашых Айцоў: сьвц. Фоція Вялікага, сьвц. Рыгора Паламы, сьвц. Марка Яўгеніка, Генадзя Схоларыя і інш., якія цалкам ясна і недвухсэнсоўна заяўляюць, што пасьля Схізмы глава Заходняй "царквы" Папа зьяўляецца вялікім ерэтыком.

Калі апостал Павел у Духу Сьвятым кажа аб тым, што “ерэтыка, пасьля першага і другога настаўленьня на розум, цурайся” (Цім. 3:10), то да чаму гэтыя багаслоўскія дыялёг з папістамі, гэтыя афіцыйныя прыёмы і абдымкі? Апостал моў суцэльна ясна кажа аб агідзе ад ерэтыкоў, безумоўна, для іх навяртаньня, калі, вядома ж, яны выявяць дух пакоры і праўдзівае пакаяньне. Аднак пад гэтым ні ў якім разе не маецца на ўвазе кампраміс на роўных умовах, быццам ісьціна і хлусьня стаяць на аднолькавым узроўні і не заўважаецца існая паміж намі бездань. Бо, паводле боскага апостала Паўлу, “пасьля першага і другога настаўленьня” мы павінны адхіляцца ад бескарыснага і непатрэбнага Дыялёг, паколькі “ён разбэсьціўся і грэшыць, і асуджаны сам сабою.” (Ціт. 3:11).

Далей, у згаданым Сынадальным Акруговым пасланьні, вядзецца прамова аб “адзінстве усіх” у адпаведнасьці з першасьвятарскае малітвай Госпада (“ды будзе усё адзіна”). Але чаму ў дадзеным дакумэнце скажаецца сэнс Сьвятога Пісаньня і згоднае сьвятаайцоўскае тлумачэньне вышэйназванага тэксту, дзе адзінства разумеецца выключна як адзінства ў Праўдзівай Веры? На працягу ужо тысячагодзьдзя вядзецца багаслоўскі дыялёг з папістамі, але яны не выявілі хоць бы найменшай пакоры і сапраўднага пакаяньня, або, іншымі словамі, імкненьні вярнуцца да Адзінай, Сьвятой, Кафалічнае і Апостальскае Царквы. Хто жа не разумее таго, што сапраўдная мэта і праўдзівае жаданьне папістаў складаецца ў тым, каб праваслаўныя ў канчатковым выніку здрадзілі бы Адзіную Ісьціну, і мы бы падпарадкаваліся касмапалітычным намерам папацэзара Пантыфіка?

Самой лепшай часткай Акруговага пасланьня зьяўляецца выраз яго погляду аб “эклезіялягічным ухіленьні Вуніяцтва, якое для нас зьяўляецца непрымальным мэтаду празелітызму”, але, аднак жа, зь нашага пункта гледжаньня, непазьбежна узьнікае велізарнае пытаньне: “Для чаго робіцца запрашэньне, прыём, аказаньне гасьціннасьці і на роўных засадах вядуцца паседжаньні зь уніятамі падчас дыялёгаў праваслаўных з рыма—каталікамі?”

Важна ў канчатковым выніку заўважыць і той факт, што усе шаноўныя і годныя сьвятары храмаў Кіпра атрымалі акруговае пасланьне і будуць яго зачытваць хрысталюбчаму народа падчас Боскай літургіі на вялікія царкоўныя сьвяты: а) Нядзелю, 16.5.2010, калі зьдзяйсьняецца памяць 318 Айцоў I Сусьветнага сабору і б) у Нядзельны дзень 30.05.2010, на сьвята Сьвятых Айцоў.

Цалкам натуральна задацца пытаньнем:

а) Няўжо Сьвятыя Айцы I Сусьветнага сабору, выпрацоўваючы Сымбал веры, у будучым завершаны на II Сусьветным саборы, не боганатхнённа прынялі рашэньне аб сыходжаньні Сьвятога Духу толькі ад Айца, тым самым адпрэчваючы цалкам блюзнэрскае вучэньне папістаў аб Filioque? На ім, прамаўляючы анафему Арыю і ягонай ерасі, яны выгналі зь Царквы любое прыніжаньне вартасьці Богачалавека Хрыста. Але, паводле боганатхнённых пісаньняў сучаснага Сьвятога і Спавяданьніка, айца Іўсьціна Паповіча, “заходні хрысьціянска—гуманістычны максымалізм (Папізм)... адабраў у Хрыста усё”, і на Яго месца, выгнаўшы Хрыста, замест Яго паставіў “бясхібнага чалавека зь Захаду”, г.з. Папу.

б) Усё ж Сьвятыя ніякім чынам не апраўдвалі ніякую нягоднасьць, і ніхто зь іх зусім не апраўдваў самога папства. Наадварот, усе яны, адносна папізму, цалкам ясна выносілі рашэньні супраць яго. У выніку па чыньніку чытаньня Акруговага пасланьня падчас паказаных сьвятаў выцякае, як апынаецца, цалкам процілеглае таму, што афіцыйна вызнавала афіцыйная Царква Кіпра ў стаўленьні прыняцьця Папы на высьпе Сьвятых.

У канцы мы выяўляем ізноў нашу душэўную скруху зь нагоды прынятага афіцыйнага рашэньня Сьвятога Сыноду ў стаўленьні прыёму Папы. Мы пакорліва лічым, што гэты прыём адбываецца не выпадкова, ім ускосна, і гэта больш чым відавочна, робіцца прызнаньне становішча папы і яго ў вышэйшай ступені сэкулярызаваных двудушных паводзін, а чаканая ад гэтага нібы нацыянальная карысьць разьвеецца як пар. Мы адчуваем вялікую боязь за тое, што гэта ў канчатковым выніку, як чакаецца, прычыніць толькі шкода для народа Кіпра і нанесьці удар па аўтарытэце нашай Царквы.

Тое, што мы як сыны выказалі Вам вышэй, годна шаноўны і умілаваны наш у Госпадзе Ойча і Ўладыка, мы паважна просім, каб Вы перадалі паважаным сябрам Сьвятога Сынода Кіпрскай Царквы.

З глыбокай сыноўскае пашанай і глыбокай любоўю ў Госпадзе

Архімандрыт Афанасій,

намесьнік Сьвятога Манастыра Стаўравуні,

і мае ў Хрысьці браты.