Sunday, October 11, 2009

ЗВЫШГОДНЫ ХАРЫТОН СПАВЯДАЛЬНІК


(Дзень памяці 28 верасьня)

Звышгодны Харытон Спавядальнік пацярпеў у Іконіі ў час аднаго зь ганеньняў на хрысьціян пры імпэратары Галэрыі (305 – 311), Максіміяне (305 – 313) альбо Лікініі (311 – 324). У подзьвігу спавяданьня яго ўмацоўваў добры набожнасьцю прыклад сьвятой першамучаніцы Фёклы (памяць 24 верасьня), народжанай у яго родным горадзе, памяць якой ён асабліва глыбока шанаваў. Сьвяты Харытон мужна выкрываў язычніцкіх багоў і цьвёрда спавядаў веру ў Адзінага Праўдзівага Бога – Хрыста Выратавальніка. Сьвяты спавядальнік пацярпеў жорсткія пакуты, але, па Задуму Боскаму, застаўся жывы.

Калі ганеньні сьціхлі, сьвяты быў вызвалены зь зьняволеньня і усё сваё жыцьцё прысьвяціў служэньню Госпаду. Накіроўваючыся ў Ерусалім на глыбокую пашану сьвятым месцам, ён патрапіў у рукі разбойнікаў. Яны зьвязалі яго і кінулі ў пячору, намерваючыся затым забіць, а самі пасьпяшаліся за новай здабычай.

У чаканьні сьмерці сьвятой горача маліўся, дзякаваў Бога і прасіў Яго стварыць з ім па волі Сваёй. У гэты час у пячору запаўзла зьмея і стала піць віно зь стаяўшай тамака чары, атруціла яе сваім сьмяротным ядам. Вярнуўшыся ў пячору, разбойнікі напіліся атручанага віна і ўсё да аднаго загінулі. Звышгодны Харытон узьнёсшы падзяку Богу, пачаў жыць на месцы свайго цудоўнага ўратаваньня. Нарабаванае разбойнікамі золата ён раздаў жабракам і ў манастыры, а ў разбойніцкай пячоры задаволіў царкву, вакол якой са часам утварыўся манастыр – знакамітая ў Палестыне Фаранская Лаўра. Звышгодны Харытон сам склаў жорсткі ўстаў для свайго манастыра. Імкнучыся да адзіноты, звышгодны сышоў далей у пустэльню, але і там не адпрэчыў тых, хто патрабаваў яго духоўнага кіраўніцтва, і заснаваў яшчэ два манастыра – Іерыхонскі і Сукійскі, які мае назву “Старой Лаўры”.

У канцы жыцьця звышгодны Харытон жыў у пячоры на нары, каля Сукійскага манастыра, але не пакідаў кіраваньня братамі ўсіх трох заснаваных ім манастыроў. Па паданьню, звышгодны Харытон Спавядальнік склаў чын манаскага пострыгу. Спачыў звышгодны Харытон ў глыбокай старасьці і быў пахаваны, па яго запавету, у Фанарскам манастыры, у царкве, пабудаванай на месцы пячоры разбойнікаў.

Трапар Харытону Спавядальніку, тон 8

Сьлёз тваіх струменямі, пустэльню бясплодную апрацаваў ты / і з глыбіні подыхам, у сто разоў ад працы падала яна, / і быў ты сьвяцільнікам сусьветным, / зьзяючы сілай цудаў, ойча наш Харытон, / таму малі Хрыста Бога, каб выратавацца душам нашым.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.