ДЗІЎНАЯ ТАЛЕРАНТНАСЬЦЬ ЗАХОДНІХ “ДЭМАКРАТЫЙ”

Калі ў нейкай хрысьціянскай краіне “абразяць” мусульманіна – гэта робіцца прадметам разгляду ў ААН альбо ЭС. А бязьмежны лібэральны экумэнізм затапляе праваслаўны сьвет. На гэтым грунце незаўважанай застаецца трагедыя, што распачалося яшчэ ў канцы 90-х гадоў ХХ ст. і трывае да сёньня – руйнаваньне праваслаўных манастыроў і храмаў Сэрбскага Косава, зьдзек і гвалт над яго праваслаўным насельніцтвам.

“Міралюбнасьць” і “верацярпімасьць” мусульманства, аб якой так любіць казаць рыма-Каталіцкая царква, выявіўся ў Косава ва ўсёй сваёй паўнаце.

Укрыжаваньне Косава адбываецца ў самым цэнтры Эўропы, на вачах міратворцаў ААН зь найбольш разьвітых краін. Па дадзеным Сэрбскае Праваслаўнае Царквы, за апошнія пяць гадоў у Косава і Мятохіі было зьнішчана больш чым 150 праваслаўных храмаў і манастыроў гэтага краю, што завецца калыскай сэрбскага праваслаўя.

Руйнаваліся не проста культавыя памятнікі альбо сакральныя аб’екты – гвалту зазнала праваслаўная душа цэлага народу з багатымі праваслаўнымі традыцыямі і яскравым лёсам. Вядзецца мэтавае зьнішчэньне менавіта праваслаўя, забіваліся і зазнавалі гвалт менавіта праваслаўныя.

Сёньня Косава, па вызначэньню шматлікіх экспэртаў, ператвараецца на цэнтр агульнаэўрапейскага тэрарызму і перавалачны пункт для гандлю наркотыкамі. Аб слаўнай мінуўшчыне гэтага краю моўчкі нагадваюць толькі адзінокія, цудам ацалелыя, праваслаўныя храмы і руіны тых царкоў, якім не судзілася перажыць новыя варварскія часы мусульманскай і каталіцка-масонскае навалы.

Кроў і боль Косава – гэта найлепшая ілюстрацыя падвойных стандартаў лібэральна-дэмакратычнага Захаду, сапраўднага стаўленьня да Праваслаўя лаціна-ватыканскай схізмы і набат для ўсяго праваслаўнага сьвету.

Фота

01- Косава поле. Згарэўшы абраз сьв. Мікалая Цадатворцы. На іконе яўна бачны сьляды крыві забітага мусульманамі праваслаўнага сьвятара.

02- Сэрбскія жанчыны: Слаўка Каліскіс (70 гадоў) і яе дачка Гардана (42 гады) у шпіталі сэрбскай вёскі Лепшае Сяло, прыблізна ў 10 мілях ад сталіцы Косава Прыштыны. Жанчыны лечацца ад ран, атрыманых імі ў часе нападу мусульмаскіх банд этнічных албанцаў.

03- Гэта жанчына забіта мусульманамі-албанцамі на вуліцы толькі за тое, што на ёй быў праваслаўны крыжык.

04- Прызен, манастыр Сьв. Архангелаў. Алтар царквы сьв. Мікалая пасьля пагрому і пажару, што нарабілі мусульмане-албанцы.

Па матар’ялах сайту: http://www.spc.rs/Vesti-2004/pogrom.html і прэс-центру СПЦ