Thursday, June 11, 2009

Сіёнская сьвятліца


У Сьвятым Пісаньні гара Сіён мянуецца горадам Давыдавым, жыльлём і домам Божым. У скалах Сіёна былі магілы першых ізраільскіх цароў. Тутака ж знаходзіцца і Сіёнская сьвятліца, у якой Ісус Хрыстос зьдзейсьніў Таемную вячэру са сваімі вучнямі. Паданьне абвяшчае, што ў ёй жа на вучняў, якія сабраліся разам у дзень Пяцідзесятніцы, бачным чынам сышоў Сьвяты Дух. Менавіта ў гэтым доме, дзе Богам былі зацверджаны царкоўныя таемніцы і сама Новазапаветная Царква, апосталы і іх першыя вучні “пераламлялі хлеб” - зьдзяйсьнялі Боскую Літургію. Таму Сіёнская сьвятліца і завецца маці усіх хрысьціянскіх цэркваў.

Гэтае малое сьвяцілішча, якое захавалася нават і падчас ганеньняў на хрысьціян у першыя стагодзьдзі пасьля Нараджэньня Хрыстовага, у часы Канстанціна Вялікага было адзначана велічнай базылікай. Гэтая базыліка прысутнічае на старажытных картах пад назовам "Сьвяты Сіён", па словах відавочнікаў яе столь падтрымлівала 80 калён, і ў ёй захоўваўся цярновы вянок Выратавальніка. Сама Сіёнская сьвятліца, у якой захоўваўся старажытны алтар, прымыкала да будынка з правага боку, не уваходзячы ў яго.



У 614 годзе базыліка была разбураная пэрсамі, пасьля чаго неаднаразова аднаўлялася і зноў руйнавалася. Але ў пачатку 13 стагодзьдзя яна была разбураная мусульманамі і больш не аднаўлялася, само жа будынак Сіёнскай сьвятліцы пры гэтым ацалеў. Крыжакі, на нядоўгі час вызваліўшыя Сьвятую зямлю ад арабаў, адлюстравалі на верхнім паверсе сьвятліцы Таемную вячэру, а ў ніжнім Мыцьцё ног апосталам.


У XIV стагодзьдзі кароль Сіцыліі Роберт Анжуйскі за вялікую суму купіў у султана Дамаскага увесь участак з развалінамі і сьвятліцай і падарыў францысканскім манахам “у вечнае” карыстаньне. Аднак у XVI стагодзьдзі халіф Сулейман адабраў у хрысьціян гэтае месца, ператварыўшы будынак Сіёнскай сьвятліцы ў мячэць. Такія дзеяньні з боку Сулеймана былі зьвязаныя з легендай аб тым, што менавіта пад Сіёнскай сьвятліцай знаходзіцца магіла цара Давыда, ушанаванага і мусульманамі. Ніжняя частка пачала лічыцца магілай Давыда, у верхняй быў усталяваны міхраб (адмысловае малітоўнае месца - падстрэшак, паказваючы кірунак Мекі) які захоўваецца і дагэтуль.


Памяшканьне Сіёнскай сьвятліцы, як на першым, так і на другім паверсе, заўсёды было падзелена на дзьве часткі. Найблізкая ад уваходу частка служыла уласна сьвятліцай Таемнай вячэры; у суседняй жа, некалькі узьнёслай, здзейсьнілася Спасланьне Сьвятога Духу, у ніжнім паверсе лічылі адбылося зьўленьне Выратавальніка па Уваскрошаньню, памяшканьні гэтыя, вольна спалучаоіся адно зь адным. Але калі мусульмане зрабілі тамака мячэць, унізе, пад сьвятліцай Спасланьні Сьвятога Духу, яны паставілі саркафаг, вызначаючы месца пахаваньня Давыда, і забаранілі уваход на увесь ніжні паверх; наверсе таксама падзялілі абодва пакоя глухой сьцяною. Падчас вайны 1948 г. у купал над сьвятліцай Спасланьні Сьвятога Духа патрапіў снарад, і уваход туды спыніўся зусім. Пазьней мячэць адышла ў дэмаркацыйную паласу, і усякае богаслужэньне ў ёй спынілася.


З стварэньнем Ізраільскай дзяржавы "магіла Давыда" стала месцам глыбокай пашаны жыдоў: на багатыя дываны, яе якія упрыгожваюць, кожны год існаваньня дзяржавы ускладаецца імі залатая або пазалочаная карона. Паблізу зроблена сынагога.


Верхняе ж памяшканьне, гэтак каштоўнае для хрысьціян, пустое і нямое, даступна для наведваньня вольна і безкаштоўна.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.