НАТАТКІ ПРАВАСЛАЎНАГА СЬВЯТАРА НА МАЙДАНЕ: У СЬВЯТЛЕ БУДУЧАЙ ГЛОРІІ

Часта пытаю сябе : а якой павінна быць мая сьмерць?

Маю мноства варыянтаў! Аднак разумею , што , вядома, усё ў Божых руках ...

Хоць ёсьць рэчы , распараджацца якімі даручыў мне Сам Гасподзь - гэта маё жыцьцё.

Я магу выбраць жыцьцё, каб спакойна дажыць да глыбокай старасьці, дачакацца унукаў, праўнукаў. Спачатку я забуду як клічуць маіх суседзяў, потым сваякоў, потым забуду хто я і навошта хадзіць менавіта ў туалет. Нарэшце, захварэю нейкай хранічнай хваробай, ляжу, мяне даглядаюць дзеці і унукі, перадаюць мяне як ганаровая варта, выносяць судно, мыць мае сухія і непаслухмяныя члены перавяртаюць, каб не было пролежняў . Я стогну, лаюць і кідаюся ў іх дзярмом. Яны ў сваю чаргу будуць думаць: “Калі ж ён памрэ, зараза! Так ужо дастаў нас усіх ! Няма сілы”

Ёсьць іншы варыянт. Раптоўная і нечаканая Ці сэрца стала, ці няшчасны выпадак. Або памерці ад пранцаў як вялікі Ленін ... Ці як Сталін - у страху . Ці як тыя мільёны, якія ён баяўся і зьнішчыў голадам. Можна яшчэ атруціцца гарэлкай, або загнуцца ад перадозу ў запаскуджаны склепе. Варыянтаў мноства.

А ёсьць яшчэ іншая сьмерць. Сьмерць у баю…..

Загінуць, абараняючы сваю вёску, свой край, сваю Радзіму ад ворага. Пакласьці сваё жыцьцё за жыцьцё блізкага - гэта запаведзь Хрыстова: “Няма большай любові, чым тая, калі хто душу сваю пакладзе за сяброў сваіх ...” (Ян 15:13)

Так. Ты не дачакаецца унукаў, магчыма і дзяцей. Магчыма, і не ажэнісься зусім. Табе не пагражае старэчы маразм і кіданьне дзярмом у мэдсясьцёр ... Але тваё жыцьцё і сьмерць гаварыць за цябе. А нашчадкі будуць памятаць цябе, паважаць і маліцца за цябе.

Загінуць, абараняючы сваю вёску, свой ​​край, сваю Радзіму ад ворага. Пакласьці сваё жыцьцё

Я не буду казаць, які лёс мне больш імпануе. Здагадайцеся самі. Але ведаю адно - я маю свабодную волю, як дар ад Бога - і прымяніць яе ўсё яшчэ ў маіх сілах. І цяпер гэта, як ніколі, актуальна.

P.S. На фота парэшткі загінуўшых казакоў і паўстанцаў, якія загінулі, абараняючы сваю зямлю ад захопнікаў. Захоўваюцца яны ў храме Сьвята- Георгіеўскага манастыра. Адзін з герояў загінуў ад шаблі, абараняючы мяне. Дзякуй, брат! Дзякуй табе, мой герой! Ты сапраўдны хрысьціянін і сапраўдны натхняльнік. Твае маўклівыя астанкі кажуць нам больш чым любы палымяны рытар - прамоўца са сцэны Майдана. Дзякуючы табе і такім як ты героям, якімі багатае наша зямля ва усіх пакаленьнях, мы ведаем што рабіць. Ведаем.

Ня ведаю, як цябе завуць - Гасподзь ведае ! Няхай Гасподзь супакоіць душу тваю сярод праведнікаў. Маліцца за цябе і далей ... І ты маліся за нас , дарагі мой брат ..

а. Канстанцін Холадаў

Украінская Праваслаўная Царква Кіеўскага Патрыярхату.

5/18 студзеня 2014 л. Б., Кіеў

Пераклад на беларускую мову – “Беларуская аўтакефалія”

Першакрыніца: http://kyiv-pravosl.info/