НАРАДЖЭНЬНЕ БОСКАЕ МАЦІ

мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Жадаю вам сказаць некалькі слоў пра веліч гэтага сьвята. Калі чалавек аглядаецца, аглядаецца на сябе ў тым сьвеце, у якім мы жывём, такім бязьмежна прасторным, якому, здавалася б, няма меж, ён пачуваецца часам бясконца малым і страшна малаважным. І калі да гэтага дадаць атачыўшую яго чэрствасьць і халоднасьць, то чалавеку часам здаецца, што ён бязьмежна уразьлівы, нямоглы, бездапаможны, безабаронны і перад тварам людзей, і перад усім абшарам, жахлівым абшарам нашага сьвету.

А разам з гэтым, калі чалавек азірнецца на сябе самога ужо не ў адносінах да таго, што вакол, а увойдзе унутр сябе, то ён выяўляе ў сабе такі абшар, такія глыбіні, што увесь створаны сьвет занадта малы для таго, каб запоўніць яго да дна. Чалавек бачыць прыгажосьць гэтага сьвету — і не насыціцца гэтым бачаньнем; ён пазнае бясконца шмат пра тое, як і што Бог стварыў — і веды яго да канца не запаўняюць; ні радасьць, ні нават чалавечае гора не могуць да мяжы запоўніць, завяршыць чалавека. У ім глыбіня, перабольшваючая усё стварэньне. Бог стварыў чалавека такім прасторным, такім глыбокім, такім бязьмежным у духоўнай сваёй сутнасьці, што, акрамя Самага Бога, нішто на сьвятле не можа яго запоўніць, задаволіць да канца.

Мы гэта бачны зь асаблівай прыгажосьцю, асабліва дзівосна сёньня ў сьвята Боскае Маці. Яна так паверыла ў Бога, Яна так аддалася Яму — чыстым розумам, чыстым сэрцам, непахіснае воляй Сваёй, і чысьцінёю дзявоцтва і жыцьці Свайго, што Ёй было дадзена прамовіць імя Боскае так цалкам, з такой глыбокай павагай, з такой любоўю, што Слова зрабілася целам і што ў Ёй Бог зрабіўся чалавекам.

І гэтым нам паказана, што не толькі наша душа, наш дух, унутраная наша існасьць такой створана Богам, што яна можа зьмясьціць у сябе таямніцу сустрэчы зь Жывым Богам, але што нават цела наша так створана, што яно можа неспасьціжным чынам злучыцца зь Жывым Богам. Так, па слову апостала Пятра мы закліканы зрабіцца прычасьнікамі Боскай прыроды, па слове Паўла апостала наша пакліканьне — быць храмамі Сьвятога Духу. Увесь Новы Запавет нас вучыць таму, што праз Хрост і праз прылучэньне Сьвятых Таямніц мы — цела, жывое, трапяткое цела Хрыстова. Як гэта дзівосна і як мы павінны ставіцца не толькі да вечнай нашай душы, але да гэтага цела нашага, якое закліканае да уваскрэсеньня, закліканае увайсьці ў Царства Боскае і услаўленым быць, падобна целу Хрыста.

Сьвяты Сімеон Новы Багаслоў, адзін зь найвялікіх падзьвіжнікаў, запісаў думкі, якія яму прыйшлі, калі ён, прычасьціўшыся Сьвятых Таямніц, вярнуўся ва убогую сваю кельлю, сядзіць на дашчаным ложку. Ён піша: Я пазіраю на гэтае тленнае цела, на гэтае нямоглае цела — і трапячу, таму што прычашчэньнем Сьвятых Таямніц яно усё працятае Боскасьцю, яно усё прылучана Хрысту, яно усё перапоўнена Духам Сьвятым. Гэтыя нямоглыя рукі зрабіліся рукамі Боскімі, гэта цела зрабілася целам, якім авалодаў Бог...

Падумайце пра тое, што нам дадзена, не толькі верай нашай, але таямніцамі Царквы, калі асьвячоная вада, у якую мы апускаемся пры Хросьце, робіць нас часьціцай, жывым чальцом Цела Хрыстова, калі, памазываючыся сьвятым міром, мы атрымліваем не толькі бачную пячатку Сьвятога Духу, але робімся храмамі, у якіх Ён жыве. Калі асьвячаюцца хлеб і віно, якія прыносяцца верай нашай, любоўю нашай Богу, яны робяцца неспасьціжны, таямніча Целам і Крывёй Хрыста. І гэта рэчавае стварэньне прылучаецца Хрысту і даносіць да нас, няздольных духам узьняцца да Бога, Боскасьць Хрыстову, якая ратуе і ператварае нас і ў душы і ў целе.

І вось, сьвята Нараджэньня Боскае Маці — гэта дзень, калі нарадзілася Тая, Якая здолела за нас усіх, за увесь чалавечы род так паверыць, так паверыць, так аддацца Богу, што Бог зьдолеў зрабіцца чалавекам праз Яе і даць нам гэтыя незьлічоныя, неспасьціжныя для нас дарункі. Слава Яе пакоры, слава Яе веры, слава Яе любові, дзякуй Богу увасобленаму і Дзеве Багародзіцы — годнаму сасуду Увасабленьня Сына Боскага, Хрыста Бога нашага! Амін.