ВЕРА СОТНІКА

Мітрапаліт Антоні (Суражскі)

У імя Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.

Паміж Пасхай і Тройцай мы успамінаем дзеяньні сілы Боскай, паказаныя ў цудах, у мілаце, якая пралівалася на вучняў Хрыстовых. Пасьля Тройцы — успамінаем усіх тых, якія гэтую мілату прынялі і прынесьлі багаты плён: Усіх Сьвятых, Усіх Сьвятых зямлі Руськай, Усіх Сьвятых зямлі гэтай.

А сёньня Эвангельле нас заклікае да наступнага кроку, які зьяўляецца рашучым крокам у нашым жыцьці — да падзякі. Калі сапраўды мы верым, што Бог зрабіўся чалавекам дзеля нашага выратаваньня, што Ён нас палюбіў усім жыцьцём і усёй сьмерцю Сваёй, усім жахам Гэфсіманскае ночы і усёй богапакінатасьцю на крыжы і сашэсьцем у пекла, калі мы верым, што сілай Уваскрэсеньня і мы жывыя, і што нам дадзеная мілата Духа Сьвятога які жыве ў нас, дзеючага ў нас, што ператварае нас, далучаючага нас да самой Боскай прыроды, то усё наша жыцьцё павінна б быць зьдзіўленьнем і падзякай. І вось з гэтага дня Царква нас кліча дзякаваць.

Але удзячным быць — гэта не значыць толькі словамі выказаць Богу сваю падзяку за Яго незьлічоныя, бязьмерныя дабрадзейства: дзякаваць Богу трэба усім сваім жыцьцём, усім — і думкай, і сэрцам, і усімі дзеяньнямі нашага жыцьця. Гэта — плод дарункаў Божых, гэта тое, што мы можам даць Богу, як бы сьведчачы Яму, што не марныя былі гэтыя дарункі. І вось задумаемся, кожны зь нас, над тым, якім чынам мы можам нашу падзяку выказаць Жывому Богу, Які так нас палюбіў, палюбіў да сьмерці. У кожнага зь нас свае шляхі, але кожны павінен усё жыцьцё, без астатку, ператварыць у падзяку Богу. А дзякаваць гэта значыць усё рабіць, усё жыцьцё будаваць, кожную думку, кожнае пачуцьцё і слова, так, каб Бог цешыўся зь нас, каб Ён мог сказаць: не дарма Я жыл, не дарма паміраў, не дарма сьведчыў, не дарма даў ім Духа Сьвятога — яны прыносяць плод...

Пойдзем жа зараз, цяпер, усёй сілай нашай душы ў гэты шлях падзякі і будзем жыць так, каб быць Богу радасьцю, блізкаму нашаму — выратаваньнем. А Бог, Які верны, не пакіне нас Сваёй літасьцю. Амін.