У Мэльбурне (Аўстралія) 18 сакавіка памёр беларускі праваслаўны сьвятар Аляксандр Кулакоўскі. Ён не дажыў сем дзён да 25 сакавіка — свайго 85‑га дня нараджэньня.
Аляксандр Кулакоўскі нарадзіўся 25 сакавіка 1925 г. у в. Тулічава на Наваградчыне (тады Заходняя Беларусь, Польшча) у сялянскай сям’і Рыгора і Сьцефаніды Кулакоўскіх. У сям’і было пяцёра дзяцей, і усе — браты (Мікалай, Адам, Рыгор, Уладзімір). Аляксандр быў сярэднім.
У 1942 г. Тулічава спалілі немцы ў часе карнай акцыі. Гэта была помста ў адказ на тэракт савецкіх партызанаў.
Кулакоўскі перабраўся ў Менск, адкуль у 1944 г. выехаў на Захад. Немцы адправілі яго пад самую французскую мяжу рыць бункеры. Па сканчэньні вайны апынуўся ў беларускім лягеры ў Остэргофэне, дзе вучыўся ў беларускай гімназіі. Потым вучыўся ужо ў Пасаў і ў Нюрнбэргу ў нямецкіх прафэсійных вучэльнях, здабыў адукацыю, што моцна прыдалося пасьля пераезду ў Аўстралію.
У гэтай краіне працаваў токарам, зьбіраў заводзкія станкі. На пэнсію выйшаў, працуючы на пошце.
Амаль адразу па прыезду ў Мэльбурн далучыўся да беларускага грамадзкага руху, чым і займаўся ў вольны час.
У 1953 г. Аляксандр Кулакоўскі ажаніўся з Раісай Борстак. Выхаваў двух дачок — Ірэну і Веру. Адна працуе настаўніцай, другая займаецца бізнэсам.
У 1958 г. а. Мадэст (Яцкевіч) заснаваў у у Мэльбурне парафію БАПЦ імя Трох Віленскіх Пакутнікаў. Кулакоўскі напачатку кіраваў царкоўным хорам, а ў 1963 г. у Нью‑Ёрку быў высьвячаны на дыякана, а потым атрымаў і сьвятарскую хіратонію.
Пасьля адыходу а. Мадэста з парафіі і стаў настаяцелем парафіі Трох Віленскіх Пакутнікаў.
Пры ім было заснавана дабрачыннае Сястрыцтва , жаночы сьвецкі хор “Каліна”, які існуе і дагэтуль, а ў 1981 г. з ініцыятывы айца Кулакоўскага куплены новы будынак для царквы.
Айцец Аляксандр Кулакоўскі таксама быў ініцыятарам набыцьця дзялянкі пад беларускія пахаваньні на гарадзкіх могілках Фоўкнэр у Мэльбурне.
Вечная памяць!
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.