Сьвяткуем памяць

СЬВЯТЫ ПАТРЫКІЙ ПРУСКІ

Сьвяты Патрыкій жыл у I стагодзьдзі і быў япіскапам горада Прусы ў Віфініі (Малая Азія). Ён адчынена і адважна прапаведаваў вучэньне Хрыста Выратавальніка і выкрываў памылкі язычнікаў. За гэта быў узяты разам з трыма прэсьвітэрамі Акакіям, Менандрам і Полісным і прыведзены на допыт да кіраўніка горада Юлія. У то час Юлій зьяжджаў лячыцца на гарачыя крыніцы, ён загадаў везьці за сабой і хрысьціянскага япіскапа зь яго прэсьвітэрамі, закаванымі ў жалезныя кайданы. Абмыўшыся ў цёплых крыніцах, Юлій прынёс ахвяру сваім багам і, заклікаўшы сьвятога Патрыкія і іншых вязьняў, прапанаваў ім прынесьці ахвяру паганскім багам, пагражаючы ў выпадку адмовы катаваньнямі.

Сьвяты Патрыкій на гэта адказваў: “Я хрысьціянін і пакланяюся Адзінаму Праўдзіваму Богу, Ісусу Хрысту, Які стварыў неба і зямлю і гэтыя цёплыя крыніцы на карысьць усім людзям". Па наказе Юлія сьвятога кінулі ў гарачую крыніцу, з цвёрдай верай мучанік маліўся аб дапамозе: "Госпадзі, Ісусе Хрысьце, дапамажы мне, слузе Твайму”, - і застаўся цэлы.

У нямоглай лютасьці Юлій загадаў адсекчы галовы сьвяціцелю Патрыкію і тром яго прэсьвітэрам.

Сьмерць мучанікаў адбылася каля 100 года пасьля Нараджэньня Хрыстовага.

МУЧАНІК КАЛУФ ЭГІПЦЯНІН

Сьвяты мучанік Калуф Эгіпцянін жыл у III стагодзьдзі, паходзіў з горада Фівы. За спавяданьне веры Хрыстовай быў схоплены і прыведзены да кіраўніка горада. Па яго загаду сьвятога павесілі уніз галявой з цяжкім камэнем на шыі і жорстка зьбілі. Пакутнік нястомна паўтараў: “Я усё трываю дзеля надзеі на асалоду ў будучым жыцьці”. Потым яго адвязалі і сталі прымушаць прынесьці ахвяру ідалам, але сьвяты не пагадзіўся. Нарэшце, ён быў кінуты ў агонь і тамака прыняў пакутніцкі скон. Гэта адбылося ў 303 годзе. Папакутаваў сьвяты мучанік Калуф у ганеньне імпэратара Максыміяна Геркула, суправіцеля Дзіакліціяна (284 - 305).

ЗВЫШГОДНЫ ЯН, ЯПІСКАП ГОФТСКІ

Звышгодны Ян, япіскап Готфскі, жыл у VIII стагодзьдзі. Будучы сьвяціцель нарадзіўся па стараннай малітве сваіх бацькоў і зь юнацкасьці жыў ў манастве. Звышгодны здзейсьніў вандраваньне ў Ерусалім і на процязі трох гадоў абыйшоў усе сьвятыя месцы, а затым вярнуўся на радзіму. У то час імпэратар Канстанцін Капронім іконазмагар (741 - 775) выгнаў Готфскага япіскапа, і готфскія хрысьціяне сталі старанна прасіць сьвятога Яна быць іх япіскапам. Сьвяты Ян адправіўся ў Івэрыю (Грузію), якая захавалася ад распаўсюджваньня іконазмагарнай ерасі, дзе быў хіратанізаваны. Па вяртаньні да готфам ён быў прымушаны неўзабаве пакінуць іх і, хаваючыся ад перасьледу хазараў, сышоў ў Амастрыду, дзе пражыў 4 гады. Пачуўшы аб сьмерці кагана, сьвяціцель сказаў: "Праз 40 дзён я пайду судзіцца зь ім перад Хрыстом Выратавальнікам". Сапраўды, праз 40 дзён сьвяціцель памёр, гэта адбылося ў то час, калі ён зьвяртаўся з павучаньнем да народа, у 790 году. Цела сьвяціцеля было перавезена ў манастыр Парфяніт, разьмешчаны ў Крыму ў падэшвы гары Аю-Даг, дзе раней жыл сьвяціцель у пабудаваный ім вялікій храм ў імя сьвятых апосталаў Пятра і Паўла.